Doe bleefs in mich

[p. 54]

Sjlaopleidje

Noe laote veer same reize gaon,
Al weit ich neit wohaer.
Dat vraoge veer sjtrak de wassende Maon
En hie-baove de Grote Baer.

Veer sjepe òs in op ei rozeblaad
Dat oet den hemel veil*;
Ei sjterke hange veer òs aan de mas
En ei linje-blaedje is oos zeil.

De wèndj veur 't Zuje geit mit òs mit
Zo gaauw wie den daag verdween:
De wèndj dae de waeg door de welt waal wit
En òs brink wo veer wille zeen.

Zo kònne veer nao Sicilië gaon.
Dao is de lòch nooit gries,
Wo de rozen ummer te bluië sjtaon...
Of wils-doe nao Paries?

In Paries, dao weit ich ei groot kasteel,
En dao-bènne weit ich de waeg.
Dat haet eine keuning veur zich geboewd;
Mer al zien zale zeen laeg.

Dao zette veer òs aan de taofel neir
En drènke verkuilende wien.
En s'aoves wanjle veer op en neir
In de zilvere maonesjien.

Et water van de fonteine roesj
En maak veur òs meziek.
Dao zeen veer, bès 't weir mörge wurd,
De keuning zelf te riek.

[p. 55]

 

Dao zink eine nachtegaal in 't gruin:

 

Dat maakde de sjterkes blie. -

 

Mer es doe köpsjig bès en neit sjleeps,

 

Dan blieve veer mer hie.