Het sieraad der geestelijke bruiloft

[p. 97]

Hoofdstuk XXIV
Van vervoeringen en Gods openbaringen

UIT deze gloeiing en uit de ongedurigheden worden eenige menschen somwijlen getrokken in den geest boven de zinnen, en zij worden toegesproken met woorden, en hun wordt getoond met beelden en met gelijkenissen een waarheid, die zij zelve of andere menschen noodig hebben of toekomende dingen. Dit wordt genoemd revelatiën of visioenen. Zijn het lichamelijke beelden, zoo worden zij ontvangen in de verbeelding. Dit werkt de engel wel in den mensch door de kracht Gods. Is het eene verstandelijke waarheid, of een geestelijke gelijkenis, waarin God zich vertoont grondeloos, dan ontvangt de mensch die in het verstand, en men kan ze in woorden brengen in zoo ver men met woorden dit bereiken kan. Somwijlen kan ook de mensch getrokken worden boven zich zelven en boven den geest (maar niet buiten zich zelven geheel en al) in een onbegrijpelijk goed, dat hij nimmer kan uitdrukken, noch aantoonen op de wijze, zooals hij het hoorde en zag, want hooren en zien is één in dat enkelvoudig werk en in dat enkelvoudig gezicht. En dit kan niemand werken in den mensch, dan God alleen zonder middel of zonder medewerking van een schepsel. Dit noemt men raptus, dat beteekent als het ware geroofd of weggenomen of ontvoerd. Somwijlen geeft God den mensch een korten blik in den geest, juist als de bliksem des hemels. Zoo komt een korte blik van bijzondere klaarheid, en die schijnt uit een enkelvoudige blootheid. En zoo wordt de geest verheven boven zich zelven in één

[p. 98]

oogenblik, en onmiddellijk is de klaarheid geweken en de mensch keert tot zich zelven terug. Dit werkt God zelf en het is zeer edel, want dit worden dikwijls verlichte menschen.

Een andere manier hebben somwijlen de menschen, die in een gloed van liefde leven, want in hen schijnt somwijlen een zeker licht en dit werkt God met middelen. In dit licht verheft zich het hart en de begeerende kracht naar het licht toe, en in de ontmoeting van dat licht is het verlangen en het genoegen zoo groot, dat het hart het niet kan verdragen, maar in vreugde uitbarst met de stem. En dit heet jubileeren of jubel, dat is een vreugde, die men met woorden niet aantoonen kan. En daarvan kan men zich niet onthouden; zoo men met gerecht en open hart het licht wil ontmoeten, dan moet de stem volgen zoo lang, als de oefening en die wijze duurt. Menige innerlijke menschen worden geleerd door hunnen engel of door andere engelen in den droom somwijlen over menige dingen, die hun van nood zijn. Men vindt ook enkele menschen, die veel invallen hebben of inspraak of gedachten en nochthans blijven in de uiterlijke zinnen en zij droomen wonderlijk, maar deze weten niet van den gloed der minne, want zij zijn verstrooid in menige dingen en niet gewond door de minne. Dit kan natuurlijk zijn en komen van den vijand of van den goeden engel, en daarom mag men er zich aan houden en er niet meer geloof aan hechten, dan de heilige schrift en de waarheid het toelaten. Hecht men er meer aan, dan wordt men licht bedrogen.