De feesten van Josien

[p. 125]

Slot van hef feest op zolder

De kinderen begrepen niet helemaal het verhaal, dat de componist hun had verteld, maar ze vonden het wel mooi. Iedereen was er een beetje stil van geworden.

Toen hoorden zij een vreemd geluid aan de deur. Er werd tegen het paneel gekrabbeld en vooral de Sint Bernardhond werd er onrustig door. Juffrouw Truus ging kijken en wie stond daar? Fikkie, het hondje van Herman en Gijs, dat ze niet mee hadden kunnen nemen omdat het stoute beest die ochtend nergens te vinden was. Hij droeg een hengselmand in de bek, waarin rolletjes drop en pepermunt lagen. Eronder lag een brief van de moeder van Herman en Gijs, die immers overdag in een kiosk dingen verkocht. Deze luidde:

Lieve Josientje en verdere allemaal, weten jullie

[p. 126]

wel, dat het al heel laat is? Dat je het zolang met het feest uithoudt is een teken, dat jullie veel plezier hebt. Maar de lantarens branden al, dus is het tijd, dat Herman en Gijs thuis komen, anders krijg ik de jongens morgen niet op tijd uit bed om de boodschappen te doen. In mijn kiosk heb ik geen ander lekkers dan pepermunt en drop. Ik geef Fikkie wat mee van de rolletjes, voor ieder één, zoek maar uit.

Dag Josientje, alvast hartelijk bedankt voor het plezier mijn jongens aangedaan,

de moeder van herman en gijs.

Josien ging even naar buiten kijken en warempel, het Drostemannetje op het grote gebouw aan de overkant was al verlicht. Het was inderdaad kinderbedtijd. Iedereen maakte zich gereed tot vertrek. Men bedankte Josien hartelijk voor de gastvrijheid en toen gingen de gasten naar huis. Iedereen vond, dat dit het mooiste feest was geweest, dat hij of zij ooit beleefd had.