Nieuwe testament (Noordnederlandse vertaling)

XXIIII

Na vijf daghe daelde Ananias, die prince der papen, neder tot Cesariam mit somighen oelden ende mit enen voersprake, hiete Tertullus. Dese ghinghen tot den droste jeghens Paulum. Ende doe Paulus ghedaghet was, begannen Tertullus te wroghen ende seyde: O alre guetste Felix, want wy overmids dy in veel vredes sijn ende voel dinghen verbetert waerden, soe hebben wy overmids dynre voersichticheyt altoes ende over al vrede ontfanghen mit alre dancbaricheyt. Op dat ic dy niet te langher en vertrecke, soe bid ic dy, dattu ons cortelic hoerste om dijnre guedertirenheyt. Wy hebben desen bozen menschen ghevonden twistinghe verweckende niet allen onsen gheslachte, mer volna allen Joden in al die werlt ende hi is een meyster der twijnghe van den Nazareeuschen onghelove; hy heeftet oec mede ghepijnt den tempel te verderven; wy hadden ghegrepen ende wolden ordelen na der eeuwe. Doe quam Lysias, die rechter, daer toe mit groter ghewelt ende nammen vyt onsen handen ende hiete sine wroghers comen tot dy, van ween du al richtende selve moghest van allen dinghen kennen, van wat dinghe wy hem beschuldighen. Doe deder die Joden toe ende seyden dat dese dinghe alsoe hem hadden.

Doe antworde Paulus, want hem die drost oerlof gaf te spreken: Ic weet, dattu richter bist over al dit volc van over veel jaren. Ic wil guedes moedes [voer] my selven verantworden. Wanttu mogheste weten, dattet niet meer dan xii daghe en sin, dat ic op clam te Iherusalem om te beden, ende sie en hebben my in den tempel niet ghevonden disputirende of die scare te gader doen lopen, noch in den synagogen, noch in der stat, noch sie en moghens dy niet proven, daer si my [nu] of wroeghen. Mer die dinghen belye ic dy, dat ic na der secten, die sie segghen, dat onghelove is, alsoe mynen Gode, mynen vader, diene ende ghelove alle den dinghen die in der eeuwe ende in den propheten ghescreven sijn ende hebbe hope in Gode, die sie oec selve verbeyden, die toe comende verrisenisse der gherechtigher ende der bozer. Daer studijr ic oec selve in, een

[fol. 158r]

consciencie sonder quetsinghe te hebben tot Gode ende altoes totten menschen. Ende na veel jaren quam ic onder mijn volc om aelmosen ende offerhande te doene ende mijn belofte te quitene, daer si my in vonden ghereynighet in den tempel, niet mitter scaren of mitten gheruchte, ende sie grepen my ende riepen ende seyden: Doet wech onsen viant. Ende dit brochten somighe Joden toe, die vyt Asien waren, die billix voer dy behoerden bereet to wesen ende to wroghen, waert dat si yet theghens my hadden. Of dese segghent selve, of si enighe boesheyt in my ghevonden hebben, want ic hijr sta in den raet, anders dan van desen woerde alleen, dat ic riep, doe ic onder hem stont: dat ic van der verrisenisse der doder huden van ju gheordelt worde.

Doe deedse Felix, die drost, verbeyden mitten ghedinghe, want hy wal die waerheyt wiste, dattet onweghe waren, ende seyde: Als die rechter Lisias coemt, sal ic ju bet horen. Ende hi hieten enen centurio bewaren ende ruste hebben ende hi nieman en verbode hem te dienen.

Ende na wat daghen quam Felix, die drost, mit Drusillen, sinen wive, die een Jodinne was, ende riep Paulum ende hoerde van hem tghelove, datter in Cristo Ihesu is. Doe Paulus hem predikede van der gherechticheyt, van der reynicheyt ende vanden toecomenden ordel, antworde Felix al verveert: Ganc, het is nu ghenoech gheseyt; alst tijt is, sal ic dy roepen doen. Oec mede hopede hy, dat men om Paulum ghelt solde gheven ende daer om plach hi dicwile hem doen halen ende mit hem te spreken.

Doe twe jaer omme ghecomen waren, wart Felix van den ambochte gheset ende na hem quam ene, heyte Festus, die van Ponthen was. Ende want Felix den Joden lieve wolde doen, soe liet hi Paulum in der vanghenisse ghebonden.