Nieuwe testament (Noordnederlandse vertaling)

XXVI

Doe seyde Agrippa tot Paulum: Dy is gheoerloft te spreken ende voer dy selve to verantworden. Doe stac Paulus die hant op ende began hem to verantworden: O coninc Agrippa, van allen den zaken, daer ic van den Joden of ghewroghet bin, des hoeldic my onsculdich ende wilre my huden voer dy of beschermen sonderlinghe, want du alle dinc, alle ghewoenten ende alle questien weetste, die onder den Joden sijn. Daer om bidde ic, dattu my duldelic hoerste.

Mijn leven hevet van kinde op gheweest tot Iherusalem van den beginne onder die Joden, als alle die vanden ijrsten beginne wal weten, willen si tghetughe gheven, ende daer levede ic altemale na der secten onser gheestelicheyt als een Phariseus; ende inder hopen der beloeften, die tot onsen vaderen ghesciet is van Gode, sta ic nu den rechte onderdanich, in welker hopen onse twalef gheslechten nacht ende dach dienen ende hopen te comen, van welken hopen ic nu ghewroghet bin, o coninc. Waer omme ist onder ju onghelovelic gh[e]tellet, of God die doden verwecket? Ende ic waende een wile, dat ic theghen den name Ihesu van Nazareni veel dinghe sculdich hadde gheweest toe doene als ic oec dede toe Iherusalem, ende ic sloech vele hilgher menschen in die kerkeren, des my die princen van den papen macht gh[e]gheven hadden, ende als men sie doden solde, gaf ict ordel. Ende in allen sinagogen pijnde icse stadelike ende dwanc se den name Ihesu te blasphemiren ende ic verwodede meer yeghens hem ende vervolghede in den steden die buten omtrent laghen, in welken steden, doe ic toe Damascum mit macht ende mit verhenghen der princen der papen solde ghaen des midden daghes, sach ic in den weghe, o coninc, een licht van den hemel boven den schijnsel der sonnen, dat my omme scheen ende die ghene die to gader myt my waren, ende doe wy alle ghevallen laghen opter eerden, hoerdic ene stemme, die my in Ebreeuscher tonghen toe sprach: Saule, Saule, waer omme vervolghestu my? Het is dy hert, jeghens den prekel te schuven. Doe seyde ic: Here, wie bistu? Doe sprach die Here: Ic bin Ihesus, dien du vervolgheste, mer stant op [ende stant op] dijn voete, want daer toe heb ic dy gheopenbaert, dat ic dy toe enen dienre sette ende toe enen ghetughe dier dinghe die du ghesien hebste, ende dier dinge daer ic dy noch in openbaren sal, ende sal dy verlossen van den Joden ende van den heydenen, onder wien ic dy nu sende, haer luder oghen op te luken, op dat sy vytten duysternissen bekeert waerden totten lichte ende vytter macht des viants tot Gode, op dat si verlatenisse der sonden ontfanghen ende dat lot onder die hilghen overmids den ghelove, dat in

[fol. 159v]

my is.

Daer van, o coninch Agrippa, en was ic niet onghelovich den hemelschen visione, mer ic predikede ijrst den ghenen die toe Damasse sijn ende toe Iherusalem ende doer al dat rike van Judeen ende den heydenen, dat si penitencie deden ende tot Gode bekeret worden ende werke solden doen, die penitencie werdich weren. Om deser zaken willen vinghen my die Joden, doe ic inden tempel was, ende wolden my doet gheslaghen hebben. Mer van der hulpen Godes sta ic noch gheholpen op den dach van huden ende ghetughe den minren ende den meerren, niet daer buten sprekende dan die propheten ende Moyses gheseyt hebben toe comende toe wesen, dat is dat Cristus liden solde, dat is dat hi die ijrste vytter verrisenisse der doder den Joden ende den heyden dat licht condighen solde.

Doe hi dit seyde ende hem verantworde, riep Festus mit luder stemmen: Paule, du raseste, die vele litteren hebben di ter rasinghe ghebrocht. Doe seyde Paulus: O guede Feste, ic en rase niet, mer ic spreke woerde der waerheyt ende der soberheijt, want die coninc, daer ic stadelic toe spreke, weet wal van desen dinghen, want ic meen, dat hem des gheen verborghen en is noch deser dinghen ne gheen en is in hoken ghedaen. O coninc Agrippa, ghelovestu den propheten? Ic weet wal, dattu gheloveste! Doe seyde Agrippa tot Paulum: Du radeste my in een luttel kersten te waerden! Ende Paulus seyde: Ic begheer voer Gode ende in een luttel ende in een groet niet alleen di, mer oec alle dese, diet horen, noch huden alsullic te waerden als ic bin, vytghenomen deser vanghenisse, dat si daer niet in en waren.

Doe stont die coninc ende die rechter ende Beronica ende die by hem stonden, ende doe si en wech ghinghen, spraken si tot malcander ende seyden: Dese mensche en hevet niet ghedaen, datter doet oft den vanghenisse weerdich is. Agrippa seghede tot Festum: Men mochte desen man quijt laten ghaen, hadde hi totten keyser niet appelliert.