Nieuwe testament (Noordnederlandse vertaling)

XVIII

Ende hijr na sach ic enen anderen enghel neder dalende van den hemel, grote moghentheyt hebbende, ende die eerde is verlicht van sijnre glorien. Ende hi riep in eenre starker stemme ende seyde: Si is ghevallen, si is ghevallen, die grote Babilon, ende si is gheworden een woninghe der viande ende een wachtinghe elkes onreynen gheestes ende een hodinghe elkes onreynen ende hateliken voghels, want alle die lude hebben van den wine des thoerns haere oncuysheyt ghedroncken ende die coninghe der eerden hebben mit haer gheoncuysschet, ende die coeplude der eerden sijn van der cracht haere weelden rijc gheworden.

Ende ic hoerde een ander stemme van den hemel segghende: Ghaet uyt haer, mijn volc, ende weest niet deelachtich haere weelden ende en ontfanghet van haren plaghen niet, want haer sunden sijn al totten hemel toe ghecomen, ende God hevet haere boesheyt ghedacht, vergheldende haer alsoe si ju oec vergulden heeft ende dubbeltet twivoldich na horen werken in den drancke die sie ju ghemenghet hevet, die menghet haer dubbelt. Alsoe veel als si haer in haren weelden mit vercieringhe verheven hevet, alsoe vele torments ende weninghe ghevet haer. Want si seyt in haren herten: Ic sitte als een coninghinne ende ic en bin ghene weduwe ende ic en sal ghene

[fol. 173v]

weninghe sien. Ende daer om sullen in enen daghe haer plaghen comen: die doet ende weninghe ende hongher ende int vuer verbernet waerden, want God is starc, die se ordelen sal. Ende die coninghe der eerden sullen screyen ende op haer hem selven bewenen, die mit haer gheoncuysschet hebben ende ghelevet in weelden. Ende als si van verren staende den roec des brandes sullen sien, soe sullen sie om die vrese hare tormenten segghen: We, we, die grote stat Babylon, die starke stat, want haer ordel is in eenre uren ghecomen! Ende die coeplude der eerden sullen op haer screyen ende wenen, want haer comenscap en sal nieman voertmeer copen, die comenscap des goldes ende des sulvers ende die duerbaer stene ende die magariten ende dat subtijl vlassen ende dat purpuren ende dat ziden ende dat gheelroet ende dat holt dat niet verrotten noch vervullen en mach, ende alle die yvorien vate ende alle die vate van duerbaren ghesteynte ende van metale ende van ysere ende van marmoren ghemaect, ende caneel ende die waelrukende crude ende die salven ende wiroec ende wijn ende oly ende die blomen van mele ende weyte ende beeste ende scape ende peerde ende waghene ende dienres ende zielen der menschen. Ende die appelen dyne begheerte dijnre zielen sijn van dy ghesceyden, alle die vette ende die scoen dinghe sijn van dy verdorven, ende nu en sullen voertmeer die coeplude der eerden niet meer vinden. Die rijc gheworden sijn, sullen verre van haer staen om die vrese hare tormenten, screyende ende wenende ende segghende: We, we, die grote stat, die omhanghen was mit purpure ende mit subtilen vlasse ende mit gheelroet ende vergoldet mit golde ende mit duerbaren ghesteente ende mit margareten, mer in eenre uren sijn alsoe grote rijcheyde verdervet! Elc stuerman ende elc die in den water mit scepen vaert, ende die sciplude die in die zee arbeyden, die stonden van verre ende riepen ende zaghen die stede des brandes ende seyden: Wie is dezer groter stat ghelijc! Ende si worpen pulver op hoer hovede ende riepen ende screyeden, wenende ende segghende: We, we, die grote stat, daer si alle rijc in gheworden sijn, die scepe in der zee hadden, van haren coepscatte, want si in eenre uren verdervet is.

Verblijt ju op haer, ghi hemele ende ghy heylighe apostelen ende propheten, want God hevet ju ordel ghewroken van haer. Ende een starc enghel buerde enen steen op recht als enen groten molensteen ende warpen in die zee ende seyde: Mit sulker druyst sal Babylon, die grote stat, gheworpen waerden, ende voertmeer en sal sie niet ghevonden waerden. Ende die stemme der herpers ende der ministreyls ende dat instrument der speelres ende die bazune en sal voertmeer niet ghehoert waerden in haer, ende elc constenaer ende alle const en sal voertmeer in haer niet ghevonden waerden, ende die stemme der molen en sal niet ghehoert waerden in dy. Ende dat licht der lanternen en sal dy voertmeer niet

[fol. 174r]

lichten, ende die stemme des brudegoms ende der bruyt en sal voert in dy niet ghehoert warden, want dijn coeplude waren princen der eerden, want in dynen ghevenijnden toe radinghe hevet al dat volc ghedweelt, ende in haer is ghevonden der hilghen propheten bloet ende al der gheenre die versleghen sijn in der eerden.