|
| |
IV. Handelingh. IV. Uytkomst.
Sidonia. Diana. Darayde. Lardenie.
O Hemel! sal mijn rouw dan eeuwigh moeten duren?
En sal ick nimmermeer verlost zijn uyt mijn truren?
Ick smelt van ongheneucht, van rou, van spijt, van pyn,
Ghelyck de sachte sneeuw doet voor de Sonne-schyn.
Ach Moeder wat is doch de oorsaeck van u klaghen?
Hoe swijght ghy doch soo stil? ey andtwoord op mijn vraghen,
Ben ick u Dochter niet? hoe houd ghy u dus vremt?
Helaes hoe is mijn hart door uwe rouw beklemt.
Me-Vrouw ontdeckt my doch de oorsaeck van u pynen,
Die in soo droeven staet u doen ghestadigh quynen,
En siet ick sweer u, myn Diana te gheval,
Heeft yemand u misdaen, dat ick het wreken sal.
| |
| |
Helaes Darayde lief, ick sou van u begheeren?
Een bede of beloft, om eens daer door te leeren
Of ghy so willigh syt om my te doen bystand
Als ghy wel and'ren doet die sullicx van u hand
Me-Vrouwe wilt ghebieden,
En wat ghy van myn eyscht, sal naer u wil gheschieden.
Het ghene dat ghy my, Darayde, hebt beloofd,
Is dat ghy halen sult Don Florisel syn hoofd,
Tot boete van het geen dat hy hier heeft bedreven,
't Welck moet gheschieden door 't verliesen van sijn leven;
En als ghy 't Edel hoofd sult hebben sult ghesteld,
(Dat ick het sie en ken) gheheel in mijn gheweld:
Soo sult ghy my, myn hoofd oock dadelijck af-houwen,
En enden soo mijn wraeck, met d'ende van myn rouwe,
Op dat ick eenmael magh ghenoegh doen aen mijn eer,
Dan sterf ick willigh: want, Go'on, ick begheer niet meer.
Darayd' hoe dud ghy dus? ghy hebt het woord ghesproken,
En ick wil dat myn leed door u sal syn ghewroken.
Ey Moeder laet die reys, (dat bid ick) u niet toe.
Kreund u de sake niet, ick weet wel wat ick doe.
Wee my bedroefde Maeghd, wat dood sal ick verkiesen?
Want ach! Ick sal hier door beyd Vaer en Moer verliesen.
Steld Dochter u gherust; Darayde, nu besluyt,
Want aerslen is vergheefs, het woordjen isser uyt.
Dat ick dus langh ben stom gheweest, dat is de reden,
Dat te ghewichtigh is u over-groote bede,
Dan ick sal niet-te-min u eysch voldoen seer wel,
Als ick mijn leven laet door d'hand van Florisel.
Maer of hem het gheluck nu eens wou wesen teghen,
En ick door hulpe vande Go'on syn Hoofd verkreghe,
En brocht het in u Hof, en stelden 't in u macht,
En soo eerste beed volkomen had volbracht,
Soo wil ick dat ghy my een bede sult beloven,
Eer ick, na u versoeck, u van u Hoofd beroove,
En soo ghy dat te doen my weygherd by gheval,
Dat ick van mijn beloft ontslaghen wesen sal.
Wel dat sta ick u toe, maer ghy sult niet begheeren
Daer met ghy myne wil, of u beloft sult keeren.
Neen, dat beloof ick u, en daer me reys ick voort.
Ach hoe heeft die beloft mijn droeve Ziel vermoordt!
Helaes wat komt my op, och was ick noyt gheboren,
Kon ick niet in mijn bloed in s' Moeders lijf versmoren?
Nu ick verwachten moet mijn beyder Ouders dood,
Door d' hand van mijn Vriendin, ach 't lijen is te groot.
| |
| |
Wat ist dat ick hier sie? begind mijn Son te treuren,
O Hemel! kond ghy dit noch aensien sonder scheuren?
Helaes myn Lief word bleeck, haer swacke leden stijf,
O Dood komt met u schicht my dan oock op het lijf.
Helaes! wat mach dit zijn? my dunckt dat sy verscheyden,
Want water noch azijn gheneest haer gheen van beyden,
Ha! wel rampsaligh eysch, waer door sijn omghebrocht
De schoonste schepsels die opt de Nature wrocht!
Bestrijckt de slaep haers hoofts.
Helaes 'tis al bestreken,
Dit zijn de vruchten van wraeck -gierigheyd en wreken.
Ha Hemel, barst en scheurd u blauw ghewulf van een,
En spuwt u Sulpher uyt op dese droeve leen.
Komt Parcen voor den dagh, en voerd my door de vloeden,
De vloeden (segh ick) van d'onsalighe ghemoeden,
O over-wreede Go'on! hoe pijnighd ghy een Vrouw,
En maeckt haer als een schim, een kaets bal vande rouw.
Waer zijn u krachten dan? waer zijn u rasernijen?
Kom bulderdse nu uyt door kracht van u Harpijen
Op dese teere borst, met donderend ghekraeck,
En op een swacke Vrouw versadight uwe wraeck,
Waer blijft ghy met u straf? of is den Hemel sonder
Verwoede Blixem? en gantsch krachteloos van Donder?
Vervloeckte Goden, die soo 't schijnd my hebt vervloeckt,
En niet dan mijn verderf in alder Eeuwen soeckt,
Komt maeckt doch eens een eynd, een eynd van mijn verdrieten,
En wilt u Swevel en u Blixem op my schieten,
Komt helpt my aen mijn eynd met honderd duysend do'on,
En scheurd my 't inghewand, ick trotsch u groote Go'on,
Ick driesch en puf u kracht, ghy Rechters onrechtvaerdigh,
De Hemel daer ghy zit en zijt ghy gheensins waerdigh,
Wat onghelijck heb ick (dit vraegh ick) u ghedaen,
Die van mijn kintsheyd heb naer u ghebo'on ghegaen?
O Florisel! du Schelm, o oorsaeck van mijn treuren!
Och mocht ick u eens met mijn tanden stucken scheuren!
En suyghen 't wreede bloedt uyt u meyneedigh hart,
Dat my veroorsaeckt heeft dees duldelose smart!
So waer mijn gramschap noch een weynigh te versaden,
Maer nu, nu ben ick gantsch ten eynde van mijn raden.
Nu is mijn Dochter dood, nu leyd mijn hoop in d'as,
Nu leyd Darayde daer, die mijn Voor-vechter was.
Nu zijn de Go'on versaed, ha borst, barst van malkander,
En doet de wraeck ghenoegh, soo wel van d'een als d'ander.
Stort al mijn bloed hier uyt, en lescht alsoo u dorst,
Komt Atropoz en steeckt u pijlen in mijn borst.
| |
| |
Of soo de Goden my uyt flauwheyd willen mijen,
Ha Duyvels treed dan voort, en helpt mijn uyt het lijen.
Komt schrickelijck ghedrogh, en bruyst hier uyt de Hel,
En kneust en parst my gaer, ha wreede Florisel!
Heb ick u daer? waer heen? o ramp! hy ist ontkomen,
Wat Fury (denck ick) heeft hem van mijn arm ghenomen?
Nu, nu, nu, 't gheld, ick sal, sus, daer, daer komt hy aen,
Her, her, nu, 'k heb hem, ach! noch is hy my ontgaen,
Ha Goden! wilt ghy dan u oor niet na my wenden?
En wilt ghy niemand na mijn dood of leven senden?
Ha handen! dan wel aen, het doet ghelijcke veul,
Soo wil ick selver van mijn selven zijn de beul.
Komt dan gheluckigh swaerd, die daer toe wierd ghedraghen,
Om Florisel sijn hoofd van 't lichaem af te jaghen,
Komt druckt u in mijn borst, en wend u op-set om,
Ha aenghename dood! ick heet u wellekom.
Nu, nu mijn Vrouw, weest stil, wel wat wilt ghy beginnen?
Nu laet mijn doch de lust volvoeren van myn sinnen.
Ghy laet u sinnen en u gramschap te veel toe.
Wat Duyvel roerd het u wat dat ick laet of doe?
Ick sal, so veer ick kan, u dit op-set beletten.
Wilt ghy u teghens mijn en mynen wille zetten?
Besadighd u Me-Vrouw, de Wapens nederleght.
Gaet zitten op u plaets, ghy weet niet wat ghy seght.
Diana komt weer tot haer selven.
Ey Moeder wat is dit? ach wilt u opset staken,
Wat doet ghy met het swaerd? wat wilt ghy daer met maken?
Sidonia beswymd van vreughde.
O Hemel wat is dit? hoe tomlen alle dinghen?
Wat is mijn leven droef en vol veranderinghen!
Mijn moeder leyd in swym, Darayde die is dood,
O Goden roept mijn doch en helpt mijn uyt de nood!
Wat toeft ghy droeve dood, berooft my van het leven,
Dat my gheen vreughde meer, maer alle ramp kan gheven.
Hoe zijt ghy dus verbaest? onsteld u niet te seer,
Sy leggen maer in swijm, 't kan haest verkeeren weer.
Ia swym! de langhe swijm, Darayde, o Darayde,
Hoe droef is my de uyr dat ick van u moet scheyden.
Ha Dochter, hoe bedroefd ben ick om u gheweest,
En hoe vervrolickt ben ick nu in mijnen gheest
Dat ick u weder sie, mijn hartje, mijn Diane!
Doen ick u leggen sagh, smolt ick bekans in tranen.
| |
| |
Maer dat Darayde blijft ghestadigh in een staet,
O Moeder dat is 't gheen dat my aen 't harte gaet.
Ay my! en hoord ick daer mijn Engel niet weer spreken,
Wiens dood my daedlijck scheen het droeve hart te breken?
Darayde o Vriendin, hoe seer ben ick verblijd,
Dat ghy van uwe dood oock weer verresen zijt.
En my dunckt dat mijn Ziel van vreughd is op ghetoghen,
Om dat ick u hier weer sie leven voor mijn ooghen.
En ick ben soo vol vreughs als immer Mensche was,
Om dat ick u hier beyd soo wel weer sie te pas,
Komt laet ons binnen gaen, om daer van u verreysen
Met rijp en kloeck beraet aendachtelijck te peysen.
|
|
Auteursrechtvrij