Timbre de Cardone

[fol. ***2r]

Tot de Kunst-vroede Lesers.

ROemwaerde gheesten, die, misschien, dit spel sult lesen
Met een keurigh oogh schijnt het u vreemt te wesen,
Dat het dus onbewrocht comt over voor de dach? hoe so?
Ick ben gheen Heynsius, gheen Hooft, gheen Bredero.
Wiens vloyende ghedicht, en wel ghevoechde reden
Ick niet nae volghen can, dan met seer traghe schreden.
Doch ick heb hier nae 'tgheen men hoogh in 'trymen acht.
(Naer uyt ghekipte re'en) in 'tminste niet ghetracht,
Mijn eenich ooghen merck, was, 'tspel wel af te deelen
Op dat het cierlijck, cort, en werckelijk mocht speelen
Heeft het nu daer alleen d'aenschouwers in vermaeckt
So heb ick 'twit daer ick nae doeld' op 'thooft gheraeckt
Maer so veel moet ick noch tot mijn ontschuldingh' segghen
Hoe wel ick daer noch prijs, noch eer met in sal legghen
Dat wat men metter haest en sonder aendacht maeckt
Seer selden tot den top van goet ghedicht gheraeckt
En dit heb ick, om re'en, die ick verswygh gheschreven
So spoedich als het my de pen heeft opghegheven
Dan ghy sult segghen weer, ('twelck ick in 'tgoet verstae)
Is 'tinder ijl ghemaeckt, het werck is weer daer nae
Doch ick verhope dat hier in de welghesinde
Gheen vreemde woorden noch gheen hardicheyt sal vinden
Want dat zijn dinghen die ick Eeuwich heb met vlijt
In alle mijn ghedicht ghelijck de pest ghemijt
Neemt dit dan aen in danck en wilt het gheen door lesen
Dat u in 'tspeelen sou veel aenghenamer wesen
En ick sal u Eerstdaechs, o vrienden (so ick mach)
Wat Cierlycker gherijm gaen gheven voor den dach.

I. STARTER Gunst baert Nijdt.

Waerschouwinghe tot den Leser.

So hier Doctoor of Boer u raeckt, denckt (zijt ghy schrander)
Daer meent hy my niet met, dat schiet hy op een ander.