Nieuwe verzen

[p. 143]

V
Van Moeder en Dochter

- ‘O moeder! mijn bleeke moeder!
Hoe zijn er uw oogen zoo rood?
Hoe buigt ge u, al moeder en moeder,
De handen zoo leeg in den schoot?’

- ‘O kind! ik heb álles verloren,
Wat vulde mijn leven met zang,
Het goud van mijn haren als koren,
Den bloeienden blos van mijn wang.’

- ‘O moeder! hoe kan 't u bedroeven?
Uw schoonheid bloeide óp uit uw schoot.
Wat meer kan uw liefde behoeven
Dan den kus van mijn lippen zoo rood?’

- ‘O kind! ik heb ál u gegeven
En ik jubelde wijl ik het kon.
O ik gaf u wel meer dan mijn leven:
Ik gaf u mijn vreugdezon.

Nu de jaren verzilvren mijn haren,
Nu verlaat mij mijn levensgenoot.
O mijn lokken als korenaren!
O mijn lippen als kersen rood!’

- ‘O moeder! en kon ik u geven
Al het blinkende goud van mijn haar,
Van mijn bleekheid uw blos doen herleven,
Als een roze aan den rozelaar!

[p. 144]

 

O moeder! 'k zal gaan tot mijn vader,

 

Die daar ploegt op het herfstelijk land.

 

Ik breng met mijn woorden hem nader,

 

Ik leg wel uw hand in zijn hand.’

 

 

 

- ‘O kind! had ik meelij verworven,

 

Mijn hart deed nog éens zoo zeer.

 

Is éénmaal de liefde gestorven,

 

Herleeft zij toch nimmermeer.’