Wie niet ziet is blind
(1968)–Wouter Donath Tieges–
Auteursrechtelijk beschermdbron
Wouter Donath Tieges, Wie niet ziet is blind. Meulenhoff, Amsterdam z.j. [1968]
codering
DBNL-TEI 1
Wijze van coderen: standaard
logboek
-
-
verantwoording
gebruikt exemplaar
eigen exemplaar dbnl
algemene opmerkingen
Dit bestand biedt, behoudens een aantal hierna te noemen ingrepen, een diplomatische weergave van Wie niet ziet is blind van Wouter Donath Tieges uit 1968.
redactionele ingrepen
Bij de omzetting van de gebruikte bron naar deze publicatie in de dbnl is een aantal delen van de tekst niet overgenomen. Hieronder volgen de tekstgedeelten die wel in het origineel voorkomen maar hier uit de lopende tekst zijn weggelaten. Ook de blanco pagina's (binnenkant voorplat, 6, binnenkant achterplat) zijn niet opgenomen in de lopende tekst.
[ voorplat]
WOUTER DONATH TIEGES
WIE NIET ZIET IS BLIND
[pagina 1]
Wie niet ziet is blind
[pagina 2]
Meulenhoff Editie
[pagina 3]
Wouter Donath Tieges
Wie niet ziet is blind
Meulenhoff Amsterdam
[pagina 5]
Inhoud
| De buik van de bruid | 7 |
| Een tragisch geval | 59 |
| Angelrode | 67 |
| Een middag bij de buren | 137 |
| Anna Brahe Bom | 168 |
[ achterplat]
WOUTER, DONATH TIEGES, in mei 1945 geboren, deed in 1963 eindexamen gymnasium, studeert aan de Universiteit van Amsterdam Duits en Deens, schrijft sinds 1962, publiceerde in Podium en bracht verhalen bijeen onder de titel WIE NIET ZIET IS BLIND.
Ik heb de verhalen niet geschreven om iets aan te tonen, te bewijzen, te beweren, hoogstens dat een boek niet de bedoeling mag hebben, dat de lezer zich op een kulturele manier stierlijk verveelt. Aan alle verhalen ligt een inval ten grondslag, een indruk, een situatie, die ik voor mijn plezier verder ben gaan uitwerken. Pas later heb ik ontdekt, hoe vaak zinnetjes als ‘Wie niet ziet is blind’ in de verhalen voorkomen. Zo ook mensen, die voortdurend zeggen: ‘Geen woorden maar daden’, die dan echter of niets of iets totaal belachelijks doen, omdat ze niet zien.
Aldus de auteur over zichzelf. Ervaringsliteratuur dus, maar literatuur op zoek naar identiteiten, die van zichzelf, die van de ander.
Tieges' onderzoekingstochten zijn belangwekkend: hij gaat sporen na, ook half uitgewiste...
MEULENHOFF * EDITIE
850 |40