Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 71]

III

De regen kruipt over de nacht, de duif,
die dromerig in jouw haren pikt,
de wind: 'n oud paar sokken
rukkend aan 'n waslijn, ver weg, vergeten -
'n dronken dwerg, die hoestend
uit z'n hol komt, met gespleten schedel.

Ik zit beschonken onder m'n schemerlamp,
tracht duiven te vangen, wat
fietsende liefde afbrokkelend boven m'n papier,
de hengel die knapt, de vis
die rechtop brandt als 'n lamp in 'n knotwilg,
de winter die schreiend kurken trekt.

Zo ga ik naast je liggen, 't gras
is nat, hinnikt, kookt worteltjes op gas,
't prikkeldraad dat krakend
van 'n paardehals roest eet en de maan
groet die zich warmt aan dode dichteroren:
ik lik je lippen!