Emblemata aliquot selectiora amatoria

[p. C1v]

Sonnet.

VErscheyden is het iaer ghedeylt in vier ghetyden:

Een mensch verscheyde oock in kintsheyt en de jeught

In manheyt van ghelijck, en ouderdom verheught,

In 't gheen dat elck wel voeght en dat den tijt mach lydēn.

D'onnoosle kind'ren slecht te ket'len wy vermyden,

En voor de mannen cloeck en d'oude, die gheneught

Maer scheppen in 't verstaen vā wijsheyt en van deught

En is dit boecxken niet ghemaeckt tot hun verblyden:

Liefds wesen en zijn doen, hoe hy de jeught regiert,

VVat mid´len hy gebruyckt daer hy 't al door bestiert,

Zijn wreetheyt, passien, macht, zijn dalen, en zijn rysen,

Zijn yver, druck, en vreught, zijn deught, en stout bestaen,

Zijn vreed' en oock zijn strijdt de ieught wy bieden aen.

Elck dingh na tijdt en stondt te gheven, is te prysen.

[p. C2r]

Sonnet.

 

COmme l'an est divers en ses quatre saisons,

 

Tout ainsi nostre vie, en enfance, en jeunesse,

 

En son age viril, en sa morne vieillesse,

 

A des desirs divers, & diverses façons:

 

Ce livre ne se donne aux yeux des enfançons,

 

Ny à l'homme meury, qui soul; les plaisirs laisse,

 

Pour suivre la vertu, l'honneur, ou la richesse,

 

Plein de soing mesnager, ny aux sages grisons.

 

Les effects de l'amour, sa puissance, & sa force,

 

Ses moyens par lesquels le tout ça bas il force,

 

Toutes ses passions, son doux & son amer,

 

Sa guerre, aussi sa paix, son zele, sa souffrance,

 

Et sa vertu en fin offrons à la jouvence:

 

Qui donne en temps & lieu ne fait point à blasmer.