|
| |
VI. Van de Verlossinge, en verwervinge des Heils.
A. Van de Eeuwige Verkiezinge.
LXIV Lied.
Voize Lied LXXXII.
1 In den beginne waard Gy 't Woord,
O Zoon! door Wien God bracht hervoort,
Al wat Hy heeft geschapen: Gy zyt het,
| |
| |
in wien Gods besluit Het einde van Zyn
Raad voert uit, Daar uit is troost te rapen.
Gy Heer! Niets meer, Kunt in lyden My
verblyden: Schenk m' Uw giften: Van U
spreken all de Schriften.
2 Gy zyt de grond der Zaligheid; Want,
eer de waereld werd bereid, Was 'k in U
uitverkoren. Dank zy des Vaders wys besluit,
Waar uit myn eeuwig welzyn spruit, Waar
door m' is heil beschoren! Buig Heer!
| |
| |
Noch meer My genadig, Om gestadig
t' Onderschryven, Dat 'k U steeds getrouw
3 O Godmensch! Gy zyt en 't begin En
eind; dit streelt en ziel en zin, Dat Gy
ras weer zult komen. Ja kom o Heer! de
tyd is boos: 't Naamchristendom is liefde-
loos: 't Geloof heeft afgenomen. Schenk
raad En daad, Myn Ontfermer En Be-
schermer, Wil my geven Hulp, tot't ein-
| |
| |
| |
B. Van den Eeuwigen Vreedensraad, en Deszelfs uitvoeringe door Christus.
LXV Lied
1 Verheugt U, Christenen, te saam,
Dat wy van vreugde springen: En wel
getroost, in 's Heeren Naam, Met lust en
liefde zingen, Hoe God aan ons heeft wel-
gedaan, Door wondren, die nu voor ons
staan, Zoo duur door Hem verworven!
| |
| |
2 Ik lag, geboeit in 's duivels magt, En
in den dood verloren: Myn zonde trof
my dag en nacht, Waar in ik was gebo-
ren. Ik zonk steeds dieper in het kwaad:
Ja nooit deed ik een goede daad, Door
3 Myn werken hadden geen gewicht: Ik
was geheel verdorven: Myn vrye wil kon
in 't gericht Niet staan en was gestorven.
| |
| |
De wanhoop riep, met open mond, Dat
my de dood te wagten stond, En 'k moest
4 Maar God had reets van Eeuwigheid,
Myn jammer gaâ geslagen: En my gena-
de toegezeid, Door gunstryk welbehagen:
Hy toond' zyn Vaderlyk gemoed, En gaf
aan my het grootste goed, Dat Hy my
| |
| |
5 Hy sprak tot Zynen lieven Zoon, 't Is
tyd om ons t'erbarmen! Vaar heen uit on-
zen Hemeltroon, En zyt het Heil der ar-
men: Red hen uit hunnen Zonde nood:
Verslindt voor hen den bittren dood, En
6 De Zoon voldeed aan 's Vaders woord:
Hy kwam tot my op aarde, En uit een
zuiv're Maagd hervoort, Die dus myn Broe-
| |
| |
der baarde: Hy wend' Zyn magt in stilheid
aan: Als Knecht kwam Hy ten dienste
staan, Om 's duivels magt te breeken.
7 Hy sprak: houd U aan my, o Ziel!
Dan zult Gy U verblyden, Wyl ik voor
U in smerte viel, En nu voor U zal stry-
den. Ik ben voor U, Gy zyt voor my.
Daar ik ben, zult ook wezen Gy, Geen
| |
| |
8 'k voldoe voor U en stort myn bloed:
Men zal my 't leven rooven: En uit dit
lyden spruit U 't goed', Dit moet Gy vast
gelooven. Ik geef myn leven in den dood:
Myn onschuld red' U uit den nood, Dus
9 Ik keer tot mynen Vader weer: 'k Ver-
laat dit sterflyk leven; En, als ik heerlyk
triumpheer, Zal ik den Geest U geven,
| |
| |
Die U, in smart, met troost verkwikt,
U maakt tot mynen dienst geschikt, En
10 Al wat ik deed en heb geleerd, Moet
gy ook doen en leeren, Op dat Gods Ryk
zo werd vermeerd En men Zyn Naam
moog eeren Ai! volg geen menschelyk
gebod: Dit voert en trekt U af van God.
Deez' zyn myn laatste lessen.
| |
| |
| |
C Van Het Genade verbond.
LXVI Lied.
Voize Lied LXV.
1 Ik ben Uw God en Hoogste Goed,
Ik ben met U bevreedigt, Doch 't kost een
onwaardeerbaar bloed, Zoo vaak door schuld
beledigt Den Goddeloozen geef ik 't recht
Schoon dat hy was des duivels knecht, Om
als myn kinders t' erven.
| |
| |
2 Ach Vader 'k ben geheel onwaard All
Uwe Gunstbewyzen. Myn laster ging met
haat gepaard, Daar ik Uw Naam moest
pryzen. Wie ben ik? wat 's myn huis?
o Heer! Rechtvaardig wierpt Gy my ter
neêr Verstooten door Uw' wrake.
3 Neen neen! myn vry Genâverbond
| |
| |
Is vol van vreed' en zegen; De Borge, die
in 't midden stond, Maakt my tot U gene-
gen: Ik ben eens Zondaars zalig God,
Zoo Christus is Zyn deel en lot, Doch
4 Schep dan in my een zuiver hart, O
Schepper aller dingen! Verbreek myn trots
door rouw en smart; Wil d'ouden mensch
| |
| |
bedwingen. Niets kan ik zonder U o Heer!
Zend my myn Bond God sterkte neêr!
Gy zyt toch Groot en Magtig.
5 Ik heb alreets aan U gedacht, In einde-
loos erbarmen: 't Genaê besluit geeft Je-
sus kracht: Loop loop maar in Zyn armen.
Ter Wysheid en Gerechtigheid, Ter Heiliging
is Hy bereid: Hy is 't randzoen geworden.
| |
| |
| |
Van het Genade Verbond.
LXVII Lied.
Voize Psalm XXVII.
1 O liefde gloed, Die d' Aard en Hemel
paarde! O wonder zee! o afgrond voor
myn geest! Dat God Zyn heil voor snoo-
de zondaars spaarde, En gunstig aan Zyn
haarters is geweest. Hoe diep Hy my in
vloĕk en bloed bevond, Hy 't eenig Al
schenkt zich myn leege ziel, Wyl ik, een
| |
| |
worm Zyn goedheid wel geviel; Word'
ik gelokt tot Zyn Genâverbond.
2 Hier staat het Geestenheir de Seraphy-
nen, Hier dekken zy met vleug'len hun
gezicht: Hier oopnen zich der Eeuwig-
heids Gordynen. De gansche Raad der
Godheid komt aan 't licht. Myn Roem,
Gods Beeld, door bondsbreuk weggedaan,
Herncemt zyn glansch, De goude levens-
poort Ontsluit zich, ja de Godheid neemt
| |
| |
het woord, En biedt zich zelv' tot heil des
3 O middelpunt van Gods Genade wegen, Dit
sluit de hel, dit 's d'Euangelie-leer Hier
drupt het Heil, gelyk een milden re-
gen, De Morgenstar praalt hier in glans en
eer: Hier wordt myn ziel verbaast en weg-
gerukt: Hier dwaalt myn Geest in deezen
wonderweg: En schoon ik moeit' en vlyt
te koste legg', 'k Zie naaauwlyks iets; myn
| |
| |
4 O Eeuwig Licht! laat toch Uw heldre
straalen My leiden op der wysheids effen
pad: En, voor myn oog, die bondsgehei-
men maalen, Die vleesch en bloed nooit
naar den eisch bevat. Zyt d'oogenzalv o
Geest! voor myn gezicht, Op dat ik, 't geen
noch mensch noch Engel denkt, Al wat
Uw Woord van Uw Verbond ons schenkt,
Ganschduid'lyk zie, by Uw Genadelicht.
| |
| |
5 Doch neem met een verstand en wil ge-
vangen, Daar ik my leg aan Uwe voeten
neêr, Om U alleen, myn Bond God, aan
te hangen, Span my het net der liefd' en trek
my, Heer! Trek my tot U; dan volg ik,
ai dat nu, Daar Gy U zelv' gansch aan my
overgeeft, Myn ziel geheel aan U zy vast-
gekleeft; Trek Jesus trek myn hart en ziel
| |
| |
| |
D. Van de Verlossinge des Zondaars.
De Elendige rykhalzende naar Verlossinge.
LXVIII Lied.
1 Wie red my toch? waar zal ik heen?
Wie brengt my weer ten leven? Tot nie-
mand, dan tot U alleen, Zal ik m' o Heer
begeven. Gy zyt het, die verloorne zoekt:
Gy zegent zelfs, 't geen was vervloekt.
Help Jesus 'k ben elendig.
2 Het vleesch in zonden geest'lyk dood, En
| |
| |
schulden my steeds plagen! O levens God
help m' uit den nood: Ai stildt myn wroe-
gend knagen. 't Is U bekend, wat my
ontbreekt; Ook weet ik 't, schoon myn
mond niet spreekt, Help Jesus den be-
3 Gy roept my toe, zyt niet bevreeft:
Gy zegt, ik ben het leven. Dus hoopt op U
myn matte geest: My kunt Gy alles ge-
ven. In 't sterven kunt Gy by my staan,
| |
| |
In nood als Leidsman voor my gaan: He
4 Zyt Gy 't die Kranken onderschraagt? Tot
U wil ik my keeren. O herder! die de
zwakke draagt, Laat my geen heil ontbee-
ren. 'k Ben zeer elendig, zonder kracht,
Verbind, genees my, hoor myn klacht:
Help Jesus 'k ben verbroken!
5 Ik doe niet 't geen ik ben verplicht, 'k Heb
reden om te vreezen; Gy weet, 'k heb
| |
| |
daar van een gezicht, Hoe zal 't in 't eind'
noch wezen? Ik arme mensch, wie maakt
my vry Van 's doods en zonde slaverny?
Ik dank U God door Christus.
| |
De om het Geestelyk leven zuchtende.
LXIX Lied.
1 'k Ben elendig naakt en bloot: God,
Die 't mensdom kunt behoeden, Wil my
neemen in Uw schoot, En met hemels
Manna voeden. Ziet hier lig ik in myn
| |
| |
bloed: Neem my op, myn Hoogste Goed!
2 's Hoogsten Vaders Groote Zoon, Ee-
nig Leven van myn leven, Daal van Uwen
starrentroon: Kom! ik wil m' U overge-
ven: Ga toch van my niet voorby. Hoor
3 'k Acht geen goud of zilver, neen!
Dat zyn kinder beuzelingen: My ontbreekt
maar een, maar een, 't Doel van all myn
oefeningen: 'k Zoek Mari'as beste deel,
| |
| |
Dit begeert myn Ziel geheel.
4 Wyl ik ben in zonden dood, Zucht ik
naar het Ziele leven. Jesus help my uit myn
nood, Help des duivels list weerstreven.
Want hy steekt my naar de kroon, Help m'
5 'k Stel het alles uit myn zin, Als ik U
maar mag genieten. Weg met 's waerelds
vuil gewin, Steunzels, die ons ras ont
schieten. Myn Verlosser is myn schat En
| |
| |
myn Goud, nooit ruil ik dat.
6 Hy zal niet voorby my gaan, Schoon
ik lag in bloed te baden. Want Zyn trouw
zal vast bestaan, En my leiden in zyn' pa-
den. Ik zal leven, zegt myn Heer, Wae-
reld, 'k vraag naar U niet meer.
| |
Erkentenis van Jesus als den Eenigen Verlosser.
LXX Lied.
1 Op U alleen, volzalig Heer! Ver-
trouw' ik hier beneden. Een Heiland zyt
| |
| |
Gy, niemand meer Stelt ooit myn ziel
te vreeden. Geen sterveling heest zoo veel
magt, Geen Engel zelfs bezit die kracht,
Dat Hy m' in nooden by kan staan: U
roep ik aan; Heer! voerd my op een ef-
2 Myn Zonden zyn zoo zwaar en groot,
Dat zy my 't hart doorsnyden. Ach! red
my Heer! uit deezen dood, Door Uw
| |
| |
voldoen en lyden. Ai! toon het Uwen
Vader aan, Dat Gy hebt voor myn schuld
voldaan: Zoo word ik vry van Zonden last.
Ik hou my vast Aan 't woord, dat G' op
3 Sterk my door Uw barmhartigheid, Dat
ik mag recht gelooven. Geef, dat des
satans loos beleid My dat niet kan ontroo-
ven. Geef dat ik, Heer! U recht beminn';
| |
| |
Myn naasten als my zelv' bezinn'; En dat
ik in myn laasten stryd, Door U verblyd,
Van 's duivels listen zy bevryd!
4 God zy gelooft op Zynen Troon, De
Vader van al 't goede: En Jesus 's Vaders
lieve Zoon, Die ons altyd behoede! Den
Geest zy lofzang toegebragt! Hy geev' ons
hulp door Zyne kracht, Op dat wy, tot Zyn
dienst bereid Gods Majesteit Hier pryzen
| |
| |
|
|
Auteursrechtvrij
