De literaire manifesten van het fin de siècle in de Zuidnederlandse periodieken 1878-1914

-126- [Programmaverklaring van Ons Dendermondsche Volk]

Ons tijdschrift is jarig geworden.

Onze wenschen tot ons maandboekje worden goed uitgesproken in deze verzen van Tollens: ‘op den eersten tand van zijn zoontje.’

Groei op! groei op! wordt groot en goed,
Wint treflijk aan in kracht en moed,
Om lot en leed te tergen;
En wie u 't eerloos hoofd moog biën
Laat, jongen, laat uw tanden zien
Waar eer en plicht het vergen.

Groei op! wordt braaf, bekroon mijn doel
Laat vroeg uw ziel van diep gevoel
Voor recht en waarheid branden,

[p. 469]

 

Belach der boozen wrok en wraak.

 

En neem altijd der braven zaak

 

Manmoedig op uw tanden.

Onze titelplaat teekent treffend ons doel en onze betrachtingen: Voor kerk en vaderland. Laten wij huldigen den Schepper in die kerk alwaar Hij verblijft, alwaar gedoopt en vergiffenis wordt in Zijnen naam geschonken.

Dit Belfort is de getuige van de deugden onzer voorouders, van hunnen kunstzin, hunne vrijheidsliefde.

Neen, Belfort en Kerktoren moeten niet tegen elkaar opworstelen als twee vijandelijke reuzen, maar kerk- en belfortklokken dienen samen te luiden den zang van Glorie aan God, vrede en vrijheid voor de menschen.

Twee roemrijke zonen van Dendermonde staan op onze plaat afgebeeld: de kruisdragende apostel der Roodhuiden en de vaderlandsche dichter met de pen en het boek den strijd slaande die onze voorouders kampten met knots en goedendag.

Bezielt beiden onze levensdaden: gij dichter-priester, die uw bloed en uw leven schonkt voor uwe arme lieden uit de rotsgebergten - gij dichter - met het Vlaamsche woord die zoo goed hebt verstaan ‘De taal is gansch het volk.’

Leent ons uw wapens, het kruis en de pen.

Het eerste is de belofte van het leven, de standaard der overwinning.

De pen is het zwaard der moderne tijden. Boeken vermogen meer dan lezers. De zangen der dichters leven boven de graven der doode helden.

Het volk leest nog, maar de pen strekt veelal ertoe om het volk druppel voor druppel het vergift in te spuiten, of ten minste de pen brengt geen leven.

Wat afstootelijke, bloedige draken, wat tranerige-melodramatische-onmogelijk-verzonnen, lang uitgesponnen verhalen discht men aan het volk niet op.

Eene zwakke poging daartegen in is het uitgeven van Ons Dendermondsche Volk. Zijn de verhalen niet gekruid ze zullen toch niemand's ziel bederven. Zijne artikelen beoogen niet den glans te hebben van de electriciteit die schittert in de hedendaagsche groote steden: Zij willen zijn het stille huiselijk lampje dat een stondeken vreugd en blijheid geeft aan burgers en werklieden van Vlaanderen.

Ons Dendermondsche Volk is thans een tijdschrift voor het gansene land van Dendermonde: Het begeert dus medewerkers uit al de gemeenten van ons arrondissement.

a.	Ons Dendermondsche Volk.
b.	Katholiek Vlaamsen Maandschrift voor Letter- en Volkskunde. Motto: Voor 't Volk - Door 't Volk.
c.	Dendermonde.
d.	Drukker: Electrische Drukkerij Kryn & Van Winckel, Eikstraat 18, Brussel.
e.	‘Voorwoord.’
f.	2^e jg., nr 2, oktober 1908, p. 1-2.
g.	Ondertekend: De Opstelraad.