'ne Zöch vaan de ieuwigheid

'n Affaire mèt 't leve

[p. 68]

13

Charles had wel ins gedach, tot ze 't us dèstieds extra lestig maakde. Es me die paoters hoort preke, veural bij zoe'n Triduum, wie dat eder jaor woort gehawwe op 't Gym in de Aylvalaon; daan kraogste d'n indrök tot d'r gein aander zun besteit.

Tougeve aon smerige gedachte waos zun: op z'n mins ‘Dagelijkse’. Nou jao, 't kaom daan ouch dageliks veur (en miestal 's aovends). Meh.... d'ch laote verleije tot echte ‘onkuisde daden’.....

Och, dee gooje paoter mós daan evekes wachte um get miejer spanning d'rin te lègge.... ‘ik hoop en ik bid, dat er onder deze jongens hier niemand is, die zich aan doodzonde schuldig heeft gemaakt..... Maar als er zo'n jongen onder ons zou zijn.... dat wil ik bidden en boete doen om zijn redding van God af te smeken!

Want weten wij wel wat doodzonde is???? Hebben wij wel enig besef van de eeuwige verdoemenis???’

Daan kaom 't klassiek verhaol vaan dat veugelke, dat ins op de doezend jaor ze bekske geit sliepe aon 'n rots, groeter daan de Sint Pietersberg, daan de Mont Blanc, jao groeter daan Mount Everest; 'n rots, zoe hel es de vuurstein, die in de mergel zit.... Es vaan al dat sliepe (ins op de doezend jaor!) die rots gans is opgeslete, zoetot d'r nog gei zandkörrelsje vaan euver blijf.... daan, daan, nein daan zelfs neet is ouch mer ein seconde vaan die ieuwigheid um!

Charles zaog z'ch dao weer zitte op die óngemekelikke baank in de kapel op de Aylvalaon.

Dat vaan die rots en 't veugelke maakde op häöm neet väöl indrök. Mesjien had 'r teväöl echte veugelkes in z'n han gehad.

Heer drejde z'ne kop zoetot 't leech vaan de glaas-in-loed

[p. 69]

vinsters neve 't altaor rech op z'n ouge veel; daan kneep 'r ein oug tou en vaan de aander pitsde 'r de plumpe obbein, zoetot 'r door 't fien filmpke water (dat de pupil naat hèlt) ‘molecules’ kós zien. Um ein ‘molecule’ vas te hawwe mós 'r mèt z'ne kop en z'n ouge bewege; dat waos 'nen hiele toer.

'ne Jong vaan z'n klas, dee neve 'm zaot (heer hèdde Jeu, meh ederein numde 'm Jappie) stoetde 'm aon en fluusterde: ‘Höbste get aon d'n ouge?’

‘Jao’, zag 'r, ‘iech zal wel gaw 'ne brèl mote drage’. Heer wis tot Jappie straks op häöm zou wachte en daan zouwe ze same 'ne groete umweeg make. Bij de Jeker hadde ze 'n lijn in 't water ligge mèt 'ne groete dauwpiering um 'nen iel te vaange, dee ze gezeen hadde. Ouch hadde ze e paar ströppe in 't veld gezat veur knijns.

Meh dee ganse weeg zouwe ze 't euver meitskes höbbe, want Jappie had ins - op 'ne zaoterdagaovend - vaanoet 't veld op de loer gelege en had 't bloet bovelief gezeen vaan 'n zeker Elly, die sjus oet 't bad kaom.

‘Zoen tètte!’, had heer geweze mèt twie klawwe veur z'n boors.

Ze zaote z'ch allebei doed te vervele ónder de preek.

‘Iech kin e räödselke!’ fluusterde Charles: ‘e woord dat begint mèt 'n N en d'r koume kinderkes vaan.’

‘Dat kin 'ch al’, fluusterde Jappie trök: ‘'n-ooievaar!’

Dao kóste ze dus neet mèt lache. Toen kaom Jappie mèt 'n aander: ‘'t Steit väöraon in de kapel en 't begint mèt de lètter T’; dat wis Charles neet, 'r mós 't opgeve.

‘'t Altaor!’, zag Jappie triomfantelik. Mieljaar, die waos good. ‘Noe diech weer’, zag Jappie.

Heer prakkezeerde z'ch suf en wie 'r deen inval kraog, mós 'r zelf zoe demèt lache, tot 'r 't haos neet kós oetbringe: ‘'t Steit op de preekstoel en 't begint mèt 'n D’... Jappie zeuke wie 'ne gek, meh 'r gaof 't toch op.

[p. 70]

‘D'Awhoor!’, prótsde heer oet.

De paoter keek al ins in hun riechting mèt e geziech of 'r dach: dao zitte 'rs twie boe iech hiel väöl boete veur zal mote doen, es ze tenminste neet al reddeloos verlore zien.

Aon zoe'n Triduum mèt nao aofloup 'n algemein mès en communie had 'r e breurke doed. Trouwens ouch aon die maondelikse mèsse mèt communies vaan de Congregatie en de Derde Orde. Daoveur moot me jummers in staot vaan genade zien.

En waos 't neet of d'n Duvel demèt späölde?

Es 'r gebeech had, 's zaoterdagsaovends, en ze zielke weer ins zuver waos, kaome de verleijdinge wel twie kier zoe sterk! Allerlei smoesjes en truukskes mós 'r bedinke: nao de Prefek goon en oetlègge, tot 'r neet te communie kós, umtot 'r pas laat nao bèd waos gegaange en nog e beutremke mèt sjroep nao binne had gehoud of chocolade had gesnóp veurtot 'r in de gate had tot 't nao middernach waos.

Of zoe mer thoes blieve en lege tot 'r 't had vergete.

Of in bèd blieve ligge en klaoge euver koppijn. Daan moch 'r wel gein aander doedzun dao op laote volge en toch mer bijtijds beter weure um nog zjus de late mès vaan half twelf in Sintervaos te hole, boe volgens Ma allein mer lui kaome mèt 't gelouf vaan Bet achter de pómp.

Eine kier had 'r 't gepresteerd um vlak veur de communie zoegenaomp flaw te valle en had 'r z'ch nao boete laote leije, gestiep door de jong dee neve 'm zaot. Nao de communie waos 'r trök naobinne gegaange, al waos 'r - veurziechtig- heidshalve - achteraon blieve zitte.

Zoe had 'r noets 'n heiligsjennende communie hove te doen. Soms ouch bófde 'r es 'r touvallig mós zinge mèt 't koer op deezelfden daag. 't Moch daan wel gebrukelik zien, tot de jonges vaan 't kuurke ouch te communie ginge, heer pitsde

[p. 71]

z'ch detössen oet bij 't nao óndere rótsje langs de wenteltrap en verborg z'ch achter 'n deur in 't portaol. Mèt gevawwe han meh z'n ouge ope (aanders vèlste op d'ne mieter op zoe'nen oksaol!) - kaom 'r trök um bij de aandere te zitte op z'n kneje en han veur z'n ouge, in euverpeinzing vaan 't mysterie vaan de eucharistie.