'ne Zöch vaan de ieuwigheid

'n Affaire mèt 't leve

[p. 92]

2

Door 't kabaal vaan d'n tèllevisie had ze 'm neet d'n trap op hure koume; ze sjrók wie 'r de deur ope maakde.

Ze zaot rech-op in de kössekes en heer kós zien tot häör geziech 'nen hielen tied strak had gestande; meh noe klaorde 't op.

H'r staok 't waxineleechske aon en zat de koffiekan daobove en zat z'ch neer op 't krökske neve 't bèd. Zie duijde op e knupke um 't geluid vaan d'n t.v. oet te sjakele. In 't lipleze waos 'r geinen held, meh 't waos dudelik tot 't euver sport góng: voetballe.

‘M.V.V. heet weer ins verlore’, zag Tant Yvonne, ‘iech geluif mèt 3-1, meh de wèts iech kin zoeget neet ónthawwe’. ‘Nou jeh’, zag Charles, ‘ze zalle toch wel neet kampioen weure; dat sjijnt neet veur hun weggelag te zien.’

H'r zaog z'chzelf weer op dat terrein aon de Bospoort. De gekke Zeguers had 'ne bal ónder de lat oet gehoud mèt z'n han. Van den Broek vaan P.S.V. góng de penalty numme; dee waos doedzenuwechtig (Charles kós dat good zien, want ze stoonte op de staontribuun vlak achter dat nèt!).

De kogel ketsde oaf vaan de lat en Van den Broek woort gestop door de sjeidsrechter umtot 'r noe boetespeul stónd. Mieljaar, waos dat eve spannend!

Tege 't ind vaan de wedstrijd wou Pa altied nao d'n oetgaank sjeigele. Charles vónd dat mer niks: heer verwachde altied nog e wónder.

Es ze einmaol boete waore op de Bosstraot, waos 't dao zwart vaan de lui; bove al die manskerels hóng 'n wolk vaan sigareen sigrèttedamp.

‘Boe dinkste aon? Iech zeen d'ch zoe griemslache’, zag ze. ‘Iech dach aon vreuger’, zag 'r meh ging d'r neet weijer op door.

[p. 93]

‘Wèt geer’, zag 'r, ‘wat 'nen toustand dat alleweil is op de Bosstraot en op de Merret, mèt al die Belsje?

Es die bösse leegloupe op de Maosboulevard en de zuus ze optrèkke langs de Kleine Grach en de Göbbelstraot...... 't Is of 't zoe leger miere is, boe me wel ins vaan huurt. Daan, op vriedag, op de vèsmerret..... dao is 't al hielemaol e gekkehoes. Dat klein pleinsje dao löp oet in 'ne smalle punt en de vèsboere höbbe mer e klein getske tösse hunnen eige kraom en dee vaan de concurrentie. Dao steit daan ouch nog dee stomme peerdsbak tösse, boe 't water zoe voel vaan is en stink, want iech geluif tot ze dao allen aofval vaan hunne vès in mietere. En dao móste tössedoor, mèt nog e paar doezend dikke Belsje. 't Liek wel 'ne veldslaag!’

‘De höbs 't mer hel’, lachde ze, ‘en dat deiste allemaol veur miech umtot 'ch zoe gere e veers vèske höb! In 't vervolg geiste 't mer in de winkel koupe.’

‘Och nein, dat is 't noe ouch weer neet. Iech vin 't wel ins leuk um tösse die luikes te loupe en m'n ouge en oere de kos te geve. 't Is get wat 'ch vreuger noets gedoon höb. Dao kraog 'ch trouwens de kans neet veur. Wèlt g'r wel geluive, tot m'ch zoeget soms 'n hiel fijn geveul gief?

Kint g'r uuch rappelere vaan de musical “Oliver”, die scène mèt meitskes die roeze verkoupe en erebeize en al die aander kouplui.... en dee kleine Oliver steit op 't balcon en zuut z'ch dat aon en zink daan dat prachtig leedsje: Who will buy this beautiful morning? Who will buy this wonderful feeling? Nou, zoe is 't bij tije. Dao kin 'ch ech vaan genete.’

Ze keek 'm aon en had plezeer in wat 'r häör vertèlde. Dit waos veur häör 't sjoenste momint vaan d'n daag. Ze mós noe einmaol leve oet de twiede hand, meh heer kós 't zoe smakelik opdene.

Charles zaog häör kieke en wis wat in dat aajd gries köpke umgóng. 't Inspireerde häöm um miejer te vertèlle. Meh heer

[p. 94]

wachde tot ze d'rum zou vraoge.

‘En, wat höbste nog mie mètgemaak? Biste nog bij Lou Abels gewees?’

Heer sjoot in 'ne lach: ‘Dee Lou’, zag 'r, ‘dat is toch 'n type! Moot g'r uuch veurstèlle tot 'r dao in z'n heukske zit, bij zoe klein bureauke, en Grieks zit te liere, compleet mèt beuk en kajees. Wèt g'r wat 'r m'ch vroog venmörge?’

‘Nou, en?’

‘Heer kiek m'ch zoe ins aon vaan ónder die beurstele vaan winkbrauwe en zeet: “Wie vinste dat, Charles, tot de Amerikane hunne keutel mote intrèkke... op alle frónte?”

Iech zèg: “Lou, wat howste noe weer d'roet! Stèl d'ch dat geïllustreerd veur: al die Amerikane mèt al die aofgestruipde breuk en die keutele!” Heer mós zelf eve demèt lache, meh daan kin 'r zoe z'n sjouwers ophole en zègge: “Jeh jao!” Toen zag 'ch: “Dat deit m'ch dinke aon dat bies dat veer in Australië höbbe: dat zit aon 'ne rivier mèt zoe'n hiel lang neus, en stik die euver 't water esof 't 'n geert is, en liet daan twie lang snótsbelle nao ónder zakke, zoetot ze 't water rake; es daan de vèsse koume um in zoe'n snótsbel te biete, sjnouf 'r ze gaw op mèt vès en al en vrit dat zaakske op!” Meh Lou weurt altied weer serieus en wou wete, of d'r in Australië werkelik zoeväöl interessante bieste veurkoume. Iech höb 'm dat smoesje vaan de Peppercorn-vogel vertèld.’

Tante Yvonne mós 't teske trökzètte op 't sjeutelke; ze kós 't neet mie stèlhawwe.

‘En wat is dat noe weer veur 'ne rare vogel?’

‘Och, niks bizeunders’, zag 'r, ‘dee zit op 't land boe ze peper verbouwe en daan vrit 'r de gansen daag peperkörrelsjes. Heer heet wel get weg vaan 'n petrijs.’

‘Meh weurd 'r dao neet kraank vaan?’, vroog ze.

‘Dat vroog Lou ouch’, zag 'r ('t waos 'm weer gelök!); ‘Kwestie is: dee vogel heet z'ch daobij aongepas: um de zoeväöl tied

[p. 95]

vluig 'r op en daan cirkelt 'r rónd wie 'ne gek...... es me good oplèt zuut me tot 'r achteroet vluig... netuurlik um z'n vot aof te keule!’

Dao kós ze veurluipig mèt veuroet. Häör ouge straolde en heer wis tot ze op dit momint blij waos tot ze häöm bij z'ch in hoes had gehaold.

't Maakde 'm e bitsje verlege, want ze waos eigelik zoe gemekelik, al had ze wel ins get aon te mèrke op 't ete, al sjókeerde ze wel ins es 'r z'ch 't verkierd stökske zeip in z'n voel had laote duije.

Dao waore nog zoeväöl dinger die 'r veur häör kós doen. Wie dèks had ze 'm neet gevraog um e stevig häökske mèt te bringe, veur de vinster die zoe klapperde; dat wèrkde häör op de zenuwe.

Soms woort 'r zelf ouch e bitsje óngedöldig, want es ze iemand op bezeuk had mós 'r vaan alles aondrage: teskes en sjeutelkes en tleurkes mèt forsjètsjes veur 't gebekske.

En deen aofwas later! Alles bijein waos 'r toch al zoe drök in de weer mèt de kemissiekes en d'n hoof en 't ripperere vaan noe ins dit, daan weer dat; 't waos noe einmaol 'n aajd hoes. Heer zou väöl liever ónder blieve of bove op z'n eige kamer, mèt e sjoen book of get fijn meziek; of ins goon wandele langs de Maos en e präötsje make mèt zoe'ne vèsser.

Mèh, me moot 't mer numme wie 't kump.