'ne Zöch vaan de ieuwigheid

'n Affaire mèt 't leve

[p. 169]

5

Iech kom heij noets weg, dach Charles. Dat is zoe'ne rege boe Pa vreuger vaan zag: ‘'t Regent mer eine kier vendaog!’ Noe gaon 'ch nota bene wandele um werm te kriege en 'ch staon heij te verkliemere. En me zuut 't mer neet opklaore.

Zoe miezerig weer waos 't ouch deen aovend in Sydney. Mieljaar, wat kós die Erika mèt deen auto euverweeg. Heer bewónderde die vrow, die nao twie daog zwoer wèrke - want dat waos 't - zoeväöl energie had.

Ze had 'm vertèld vaan häör äöntsje, dee op de bèste sjaol zaot. ‘He is a good boy!’ Dao wou ze 'nen dokter of 'nen ingenieur vaan make; dao had ze alles veur euver.

Ze wèrkde in 'n bar es barmaid en dao kós ze vaan róndkoume. Dat geld vaan de kampe góng regelrech nao de spaorbaank.

Nog e jaor of vijf en ze kós de pin d'rin houwe. Daan zou ze 't zelf wel gehad höbbe, trouwens, want de weurs gaw aajd in zoe vak.

't Verkier in Sydney waos gelökkig neet drök op de laten aovend. Regelrech góng ze mèt häöm nao Redfern, boe zoe'n ganse buurt is mèt de zwarte inboorlinge vaan Australië, de aborignes... of wat devaan is euver gebleve; m'n leve God! wat höbbe ze vaan die prachtige lui gemaak! Wieväöl elend heet die besjaoving vaan us op 'r gewete?

Allein zou Charles noets gedörf höbbe z'ch in deen ónderwereld te begeve. Ze hadde ónderweeg órgens 'n groete fles roeje wien gekoch. Es 't neet waos tot Erika häöm veur die deur (of eigelik: dat look) vaan dee bouw had aofgezat, had 'r die fles noets gans gehawwe: vaan alle kante kaome zwarte han op 'm aof vaan zate gedrochte: manne, vrowwe, kinder. De staank waos ónverdragelik, meh Charles mós dedoor en

[p. 170]

vónd eindelik dat hok, boe 'r 'n vrow zaog ligge in 'ne smerige awwe zedeleer, boe vaan alle kante de voring oetstaok.

Ze keek 'm aon mèt ouge, boe in alle äöjerkes gesprónge waore en de plumpe aonein plakde vaan voel en etter. Toch zaot 'r leech in die zwarte pupille.

Heer zag tot Erika 'm gesjik had en gaof de fles. Toen pas woort ze get vruntelikker en vroog häör get te geve vaan de vrow boe heer aon dach; dat had ze wel geveuld tot 'r daoveur waos gekoume. Heer had 't pepèrke mèt 't aajd adres vaan Penny al gereid in z'n tea en dat gaof 'r.

Ze begós op 'n vreemde meneer te neurië en mèt 're kop te sjöddele. Bijnao zónder euvergaank begós ze te praote op 'ne zengerige toen. 't Waos neet gemekelik um häör te verstoon, want ze had ouch wäörd vaan häör eige taol detösse. Wat heer kós volge kaom op 't volgende neer:

In 'nen aandere tied, in 'n aander land, wied weg... onrech gedoon... bedrog gepleeg... traone vaan ónsjöldige...

Al weurste awwer... de bis nog jónk... de zals nog väöl mètmake... väöl mote doormake... veurtotste trök kins goon. Meh de zals trök goon, want de bis gemèrk mèt e eerke, dat wie e pluiske aon d'ch zit geplak...de zals trök koume bij de nès...daan móste mer weijer zien.

Ze waos obbins opgehawwe en keek 'm aon of ze wou zègge: wat steiste heij nog? Heer had wienig devaan begrepe en vroog wat ze bedoelde meèt dat veerke, dat wit pluiske.

Ze had eigelik geine zin mie, meh umtot 'r bleef aondringe, vertèlde ze: tot häör volk in de bush mós leve vaan wat de natuur gief. Dao zien bije, zag ze: kleinekes die neet steke en die e nèske make, zoeget wie 'n spóns, dat vol zit mè de zeutste honing. 't Is neet gemekelik um zoe nès te vinde; meh e me 'n bij kin vaange en dao e veerke aon plak - zoe groet wie e pluiske - en es me dan gooj ouge heet, daan kin me dat bijke volge en 't nès vinde. Want 'n bij heet gein käös, die

[p. 171]

[p. 172]

moot altied trök nao 't nès.

Nou, dat waos 't. Mie kaom d'r neet.

Heer lachde ins in z'n eige, want dao späölde 'm e leedsje door de kop euver e veugelke dat neet kakke kós, umtot e veerke aon ze ‘poepertje’ waos blieve plakke. Gei wónder, dach 'r, tot 'ch zoe dèks geconstipeerd bin!

Meh 'r sjrók, wie 'r (mèt de klink vaan de deur al in z'n hand) häör nog hoort zègge: d'ne vrund is gestorreve.

Dat kin neet, dach 'r.

Meh wie 'r thoes kaom (jao, heer góng iers nao hoes, um vaan zienen dokter e breefke te kriege um z'ch kraank te kinne melle) vroog 'r aon Miep of d'r geine pos waos.

Dao waos 'ne breef vaan Ma en al direk wie 'r dat aerogramme oppakde voolt 'r tot ze weer ins e gezètteknipselke of zoeget dao in gesmókkeld had. Heer zeukde nog nao de breefopener en zag: ‘André is dood!’

En Miep, die euver z'n sjouwer mètkeek nao de annonce, dach tot 'r helderzeend waos.