Logo DBNL
De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660 (1935)

De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660

(1935)–Joost van den Vondel–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

De XXXII. Harpzang.*

Exultate, justi, in Domino.

 
Gy allen, die gedachten woort en zeden
 
Weeght in de schael van billijkheit en reden,
 
Verheught u, juicht voor 't hemelsch hof:
 
Oprechte herten past Godts lof.1-4
5
Ontvouwt Godts eer: laet die ten hemel vaeren,
 
Op cyterklanck, op galm van vijf paer snaeren,
 
En zwaeit, noit spel noch zingen moe,
 
Den hooghste een' nieuwen lofzang toe:
 
Want Godts belofte en woorden gaen geregelt,9
10
En worden trouw in al zijn werck bezegelt,
 
Bevestight, en zijn heilverbont
 
Beschaemde noit dien zuivren mont.
 
Het lust hem met genade te bedouwen13
 
Al die zijn woort omhelzen, en betrouwen:
15
Het lust hem godelooze en vrient
 
Te loonen naer dat elck verdient.13-16
 
Al d'aerdtkloot is gepropt van Godts genade.17
 
Hy schept behoedt en slaet zijn schepzel gade,
 
Vooral den mensch, begaeft met al
20
Wat lijf en ziele dienen zal.18-20
 
Hy spant door kracht van 't Woort des hemels boogen,21
 
En houdt 't gewelf des hemels voor onze oogen
 
Door zijnen Geest en adem vast23
 
Gegront op zijnen eigen last.24
25
Hy houdt de zee, om 't aerdtrijck heen gegooten,
 
Als in den buick van eene flesch geslooten,26
 
En sluit den afgront, als een' schat,27
 
In zijne kolck, en watervat.
 
Laet d'aerde dan deze almagt, dit vermogen
30
Met schrick ontzien, en met godtvruchtige oogen
 
Godt vreezen, die, om d'aerde heen,31
 
Den gront bewoonen, en betreên:
 
Want 's hemels kracht en almagt kan elk merken33
 
Uit 's hemels wil en uitspraeck, daer de wercken
35
Op volgen. wat Godt wil, en zeit,
 
Dat staet' er, dat 's geschapenheit.36
 
Godts wijsheit kan zeer licht den raet der dwazen
 
En volcken, als het stof, als mist, verblazen.38
 
Hy stoot der menschen aenslagh om,39
40
En maeckt den raet der Vorsten stom:
 
Maer Godts besluit en raetslot zullen blijven
 
Eeu in, eeu uit. wat Godt met kracht wil drijven,
 
Dat voert hy sterck en rustigh uit,
 
Van stam tot stam, van spruit tot spruit.
45
Geluckigh is het eigen volck des Heeren,
 
Dat Godt omhelst, en zijnen naem wil eeren,
 
Het volck dat eeuwigh en altoos
 
Hy voor zijn lot en erfdeel koos.
 
d'Alziende sloegh zijne oogen naer beneden,
50
En zagh alom de menschen heenetreden:
 
Hy zagh uit zijn gespanne tent,51
 
De menschen tot aen 's weerelts endt:
 
d'Alziende, die een ieders hart bootseerde,
 
En klaerlijck kende al wat om laegh verkeerde,
55
En elx gedachten werck en wit,55
 
Van daer hy op zijn' zetel zit.
 
Hy kon om hoogh uit zijnen stoel aenschouwen
 
Hoe nimmermeer een Koning blijft behouwen
 
Door zijne heirkracht, en 't gewelt,59
60
Dat hy gewapent brengt te velt:
 
Hoe sterckheit en gewelt van reuzenarmen
 
Den stercksten reus in 't vechtperk niet beschermen
 
Wanneer hy voorttreet, trots en sterck,
 
En vecht in 't bloedigh worstelperck.
65
De ruiter noopt het paert vergeefs met spooren,
 
En briescht in 't heir, en schuimbekt heet van toren65-6666
 
Zoo onder 't vechten, daer elck wijckt,
 
De kracht van 't sterckste paert bezwijckt.
 
De groote kracht en snelheit des betrouden69
70
Kan zijnen Heer en meester niet behouden,
 
Noch 't leven bergen in den noot
 
Voor 't zwaert der onontvlughtbre doot:
 
Maer merk, Gods oog bewaekt en slaet hem gade
 
Al wie Godt vreest, en steunt op zijn genade,73-74
75
Ontruckt hun zielen van de doot,
 
En voedtse in bittren hongersnoot.
 
't Godtvruchtigh hart met zijne medestanders
 
Rust hierom vast op Godt, en niemant anders,
 
Op Godt, die zeker en gewis
80
Der vroomen hulp en schutsheer is.
 
Uit deze bron ontspringt in druck en smarten
 
De vreught, gelijck een beeck, in vroome harten.81-82
 
Op Godts gewijden naem, en Godt
 
Betrouwen wy ons hooghste lot.
85
Och, zegen ons, o Heer, en uw geslachten,
 
Gelijckwe op uw genade en goetheit wachten,
 
Met uw gena, de rijcke vrucht
 
Van ons gebeên, van zucht op zucht.

Vorige Volgende

Over het gehele werk

titels


auteurs