Logo DBNL
De werken van Vondel. Deel 9. 1660-1663 (1936)

De werken van Vondel. Deel 9. 1660-1663

(1936)–Joost van den Vondel–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

Het derde bedryf.

JOAB. DAVID. BODE.
Joab:
 
De torenwachter ziet een' postmuil herwaert jaegen.627
 
'k Wensch dat uw majesteit de tijding magh behaegen.
 
Het schijnt hy wort dus vroegh gestuurt van Absolon.629
David:
630
Zoo is hy afgereên voor 't opgaen van de zon.
Joab:
 
Wat of hem herwaert jaegt?
David:
 
Men heeft niet quaets te schroomen.631
 
Van Absolon kan niet dan blijde tijding komen.
 
Hy weet hoe vaders hert naer tijdingen verlangt,
 
Het hart, dat over hem, gelijck een zegen, hangt,634
635
Zijn aenschijn noode derft. wat nieus kan hy ontdecken?635
 
De kortheit van den tijt, die tusschen zijn vertrecken
 
Van 't hof en nu verliep, gehengt nau dat'er iet
 
Byzonders voorviel, 't geen tot vreught streckt, of verdriet.
Joab:
 
Eene uur berockent wel meer werx met bystre zinnen639
640
Dan duizent handen in een jaer zien af te spinnen.640
 
Hoewel ick niet betrouw dat ons van dezen kant
 
Iet kan bejegenen, dat niet 't gezegent lant
 
Tot heil en nut gedye, en allen wetgenooten.643
 
Daer komt de bode zelf al hygende aengestooten.644
645
Hy ziet verbaest naer 't hof, en onzen koning om.645
 
De koning spreecke hem. hy staet verbaest en stom.
David:
 
Wel bode, van wat kant komt gy verbaest geronnen?647
 
Zit af: schep aêm: genaeck dat wy u hooren konnen.648
Bode:
 
Ten hove is zulck een post, als ick, onaengenaem.649
650
Doch schoon ick stille zweegh, noch zou d'ontruste faem650
 
Niet rusten haer bazuin uit tin en trans te blazen,
 
Van Dan tot Berzeba de weerelt te verbazen.652
David:
 
Is Absolon in noot, of in zijn vyants klem?653
Bode:
 
Prins Absolon dreight u, en gansch Jerusalem.
David:
655
Hy is met onzen wil te nacht hier uitgereden.
Bode:
 
Hy spant de kroon in 't hart van 't rijck en alle steden.656
David:
 
Spreeck klaerder, schoon die klanck niet schoon in d'ooren luit.
Bode:
 
Zijn bevaert quam te nacht op vloeckverwantschap uit.658
David:
 
Onmogelijck. wie heeft dat lasterstuck besteecken?659
Bode:
660
Zoo groot een schelmstuck kon niet laeten uit te breecken.660
David:
 
Wat zekerheit kunt gy betoonen van dit stuck?661
Bode:
 
Ick hoorde en zagh 't verraet. Godt keere uw ongeluck:
 
Mijn vroom geweten, aen de kroon en uw vertrouden
 
Verbonden, liet niet toe dit stil by my te houden.
665
Zoo koom ick met dien vloeck der vloecken opgedaeght.665
David:
 
Verhael ons dan oprecht al wat gy hoorde en zaeght,666
 
En pas vooral dit naeckt, gelijck het leght, t'ontkleeden.667
Bode:
 
Te nacht quam 's konings zoon te Hebron aengereden,
 
Met eenen nasleep van tweehondert, zonder ergh.669
670
De maght van Israël en Juda om den bergh,670
 
Had zich in tenten langs de dalen neêrgeslagen,671
 
En wachte op 't offerfeest, de Godtheit op te draegen,
 
Met volle staetsien, en priesterlijcke pracht.
 
Der vadren kerckhof wert terstont met 's princen wacht674
675
Heel scherp en nau bezet, rondom de doornehaegen.675
 
De weelige eicken, die met schaduwen de laegen676
 
Bedeckten, ruischten niet, daer 't licht door boschloof scheen.677
 
De prins, Achitofel, de raet quam hier by een.
 
In 't ronde om Hebron loeide een menighte offerdieren;
680
Een voorspel van dit feest, met d'uchtendzon te vieren,
 
Uit danckbaerheit, zoo 't hiet, dat Absolon 't gezicht681
 
Van 's konings aenschijn moght gebeuren, en den plicht682
 
Van zijne Godtsbelofte,en hoogen eedt bezegelen:
 
Gelijck 't Hebreeusch geslacht gewoon is zich te regelen
685
Naer Moses wetboeck. hier ging t'samenrotten aen.685
 
Ick kroop behendigh, by het schijnen van de maen,
 
Ter zijde door de haegh, daer niemant op vermoede.687
Joab:
 
Dat Godt den koning en het koningrijck behoede.
Bode:
 
Prins Absolon hief aen: gy zoons van Abraham,
690
Hanthavers van Godts recht, en Jesses braven stam,690
 
Ick koom, van Godt gedaeght, tot voorstant van u allen691
 
Mijn' dienst opoffren, eer de staet geraeckt te vallen.692
 
De vader suft alree, gezwackt van ouderdom.693
 
'k Heb 't poortgerecht gestut. mijn' hals, als een kolom,694
695
Heeft, onder 't lastigh pack des rijx, geheele dagen695
 
Gezweet. ick trooste 't volck, dat my zijn' noot quam klaegen.696
 
De vleiers, die het hof om winst naer d'oogen zien,
 
En 't onrecht stercken, dorst mijn yver 't hof verbiên.
 
'k Heb weduwen geredt, de wezen en verdruckten
700
Geholpen op de been; griffoenen, die haer pluckten,700
 
De nagels vry gekort: en zou men u den noot701
 
Afmaelen, schoon de staet zeilt met een' ruimen schoot,702
 
Een etmael kon zoo veel gevaeren niet begrijpen.703
 
De hulck van 't gansche rijck dreight storm op storm te gijpen.704
705
Wat hoop van beternis, daer 't hooft in deught bezwijckt,705
 
En zelf zijn naeste bloet, den zoon, verongelijckt?706
 
Wy hebben jaeren lang bezuurt in bittre elenden707
 
De straf van Ammon, en dat gruwzaem zusterschenden,
 
Ten leste in schijn verzoent, na dien geleden hoon.
710
Wat heil verwacht gy? want een overspeelsters zoon710
 
Wort dertel opgevoedt, om over lant en lieden,711
 
Na vaders doot gezalft, tyrannigh te gebieden.
 
Waer heeft de koning oit de dapperheit beloont?
 
Vraeght dat Urias, die zich streng en eerlijck toont,
715
Op d'aerde slaept, en, na zijn vroome wapendaeden,
 
Met eenen moortbrief aen den veltheer wort verraden.714-16
 
'k Ga Sauls huis voorby, eer lanckheit u vermoeit.
 
Hoe bloedigh heeft hy dien geslachtboom uitgeroeit,
 
En dreight den wortel uit te rucken, wech te houwen;
720
Hoewel hy d'eer genoot van Michols hant te trouwen!717-20720
 
Naerdien het stamhuis dan van hem geen heil verwacht,
 
Is 't nodigh zijnen stoel, op 's volx gemeene klaght,
 
Met eenen nazaet van zijn naeste bloet te kleeden.722-23
 
Dit's mijn belofte aen Godt, waertoe gy wort gebeden.
Joab:
725
Genadighste, vergeef het Joab, wiens verzoeck
 
Den zoon met u verzoende, eene oirzaeck van dien vloeck:726
 
Hoe droegh Achitofel zich onder dees godtloosheit?727
Bode:
 
Hy stack zijn zegel aen die godtvergeete boosheit,728
 
Verhief d'oproerigheit, en zetteze in haer kracht,729
730
Brogt voort hoe hy den zoon zoo menighmael by nacht730
 
Te Gilo had geberght, toen, van het hof verschoven,731
 
Om zijn gerechte wraeck, hem elck ontzagh te hoven,732
 
De wijde weerelt den verschovling viel te kleen.733
 
Hy haelde Urias op; wat Saul had geleên,734
735
Veel jaeren na de doot, in zijn nakomelingen,735
 
Die, treurigh, en gehaet, al quijnende vergingen.
 
Hoe d'overspeelster, als een stiefmoêr, Davids zoon,
 
Den eerstgeboren, wil versteecken van de kroon,738
 
En wettigheit des rijx, en over d'oude heeren,739
740
In haeren Salomon, na Davids doot regeeren.740
 
Hy hoorde een ieders zin. de stemmen gingen om.741
 
Men vraeghde hooft voor hooft. zoo steigerde, zoo klom742
 
Weerspannigheit in top, uit eenen mont besloten.743
Joab:
 
Vervloeckte Achitofel, verwate vloeckgenooten!744
745
Wat volghde op dit besluit? hoe liep dit kluwen af?745
Bode:
 
Zy mompelden een wijl. toen sloegenze om het graf
 
Van vader Abraham een' ring, en voort aen 't bidden746-47
 
Dat d'opperste hun recht wou zegenen. in 't midden
 
Stont Absolon, die zwoer zijn trou aen 't volck en 't rijck
750
Den stammeheeren toe, die zwoeren algelijck,749-50750
 
En gaven hem de hant, met een' den blancken degen.751
 
Toen sloop ick heimlijck deur, tot stervens toe verlegen,752
 
En koom den koning dit ontvouwen met gevaer.
 
Dat Godt het rijck behoede, en Godts gezalfden spaer'.
David:
755
Belieft het Gode dat zijn knecht dien kelck zal proeven,755
 
Ick sta gelaeten, wil my niet te vroegh bedroeven.
 
Hy kan dit keeren, hen veranderen van zin.757
 
Gy bode, ga ten hove, en spreeck de koningin.
 
Heer Joab, laet de wacht de stadt en 't hof bezetten.
760
Voltreck de ronde, steeck bazuinen, en trompetten.760
 
Och Absolon, hoe snel verandertge uwen zoen,
 
Dien kus en klanck van pais in eene krijghsklaeroen!
 
Lijfschutten, haest u, voort: de bloetvlagh uit den toren:763
 
De standers op de poort. op op, men blaes den horen.
765
Mijn Krethen, Plethen, al de burgers in 't geweer.765
 
De vlam slaet uit het hof: hier gelt geen veinzen meer.766
 
Men hindre dat hier niet de weiflaers t'zamenrotten.767
Joab:
 
Ons staet dien hoogen boom van kroon en tack te knotten.768
 
Zent flux bespieders uit naer Hebron. luister scherp
770
Wat nadruck volgen wil op zulck een ruw ontwerp.770
THAMAR. DAVIDS BEDTGENOOTEN.
Thamar:
 
Wat klanck is dit? wat wil ons weder overkomen?771
Bedtgenooten:
 
Hoe fraey heeft Absolon zijn afscheit nu genomen?
Thamar:
 
Wat gaet mijn broeder aen, dat hy dien haet verweckt!773
Bedtgenooten:
 
Gewis gy wist hier van: hy had het u ontdeckt.
Thamar:
775
Betrouw ons dat niet toe. wilt dat onze eer niet vergen.775
Bedtgenooten:
 
Hy had zijn zuster lief: hoe kon hy 't haer verbergen?
Thamar:
 
Zoo waerlijck als Godt leeft: dat hy ons sla en straff'.777
Bedtgenooten:
 
Nu haelt hy Ammons moort en snoder uit het graf.778
Thamar:
 
'k Beken de vadermoort gaet boven broederslaghten.779
Bedtgenooten:
780
Wie kon zich voor den wrock des dubblen huichlaers wachten?780
Thamar:
 
Och Absolon, is dit uw Hebrons Godevaert?781
Bedtgenooten:
 
Dat is zijn godtsbelofte, en onderdaenige aert.
Thamar:
 
Nu wort de wet met glimp by 't Heidendom gelastert.783
Bedtgenooten:
 
Zoo gaet het telckens, als godtvruchtigh zaet verbastert.784
Thamar:
785
Hy volght noch vaders les, noch vaders voorbeelt na.
Bedtgenooten:
 
Wy zagen 't onweêr in den droom, maer och te spa.786
Thamar:
 
Men zal door middelaers misschien zijn hart verzachten.
Bedtgenooten:
 
Wy hoopen op 't misschien dien storm niet af te wachten.788
Thamar:
 
Dat onweêr is noch wijt.789
Bedtgenooten:
 
het buldert voor de poort.
Thamar:
790
Te Hebron. hy hoeft tijt. men slaet zoo ras niet voort.790
Bedtgenooten:
 
Gelijck een loopend vier, gestoockt van medestemmers.791
Thamar:
 
Waer vint men die?
Bedtgenooten:
 
dat vraegh vry ons Jerusalemmers.
Thamar:
 
Die zien naer David om, en niet naer Absolon.793
Bedtgenooten:
 
Men eert d'opgaende, en niet eene ondergaende zon.
Thamar:
795
Zou 't volck zoo reuckeloos den ouden heer vergeeten?795
Bedtgenooten:
 
Dat hangt aen een, gelijck de schakels van een keten.796
Thamar:
 
En zoo de keten breeckt?
Bedtgenooten:
 
dan is de maght gedeelt.797
Thamar:
 
Hoe wenschelijck waer dit!
Bedtgenooten:
 
hoe wort dees scheur geheelt?
Thamar:
 
Met balssem van gena.
Bedtgenooten:
 
die heelt geen misvertrouwen.799
Thamar:
800
Mijn vader is gestreng in elck zijn woort te houwen.800
Bedtgenooten:
 
En oock niet min gestreng in 't straffen, zonder maet.801
Thamar:
 
Waer bleeck dat?
Bedtgenooten:
 
vraegtge waer? wie eens naer Rabba gaet
 
Kan 't hooren, en alom in Ammons dootsche steden,
 
Die, wreet gerabraeckt, met hunne afgezaeghde leden,
805
In ysre tacken, en het gloeiend tichelvier
 
Verbrant, beklaeghden dat zy, d'ooreloghsbanier
 
Opsteeckende, zoo trots zich tegens Juda kantten.802-07
Thamar:
 
Dat was het niet, maer eer 't mishandlen der gezanten,808
 
Die tegens 't billijck recht der volcken, en de wet,
810
De wijde weerelt door natuurlijck ingezet,810
 
Met hun gescheurde kleên, en half geschore baerden,
 
Van kinderofferaers, en gruwelijck veraerden,812
 
Te rugge quamen by den koning, die hen zont.
 
Hy woegh de straf en 't quaet, tot dat het effen stont.814
Bedtgenooten:
815
Is 't minder quaet, een zoon naer vaders hart te steecken?815
Thamar:
 
Een vaders hart verschoont verkleent zijn zoons gebreken.
Bedtgenooten:
 
De vader heeft noch flus de broederslaght verschoont,817
 
En wort dus averechts bejegent, en geloont,
 
Met eenen nieuwen slagh in zulck een versche wonde.
Thamar:
820
'k Verschoon het niet. dit is een lasterlijcke zonde,820
 
Een rechte burgerkrijgh berockent tegens Godt.821
Bedtgenooten:
 
De maegen steecken hier elckandre naer den strot.822
 
Dit zwaert moort blindeling, de broeder zijnen broeder,823
 
De vader zijnen zoon. de dochter kent geen moeder.
825
Hier worstelen in 't bloet de burgers tegens een.
 
De huizen staen gedeelt, de steden tegens steên.826
 
De bondtgenoot ontziet verbont noch bontgenooten.
 
't Omleggend Heidendom komt hier op aengestooten.828
 
Het mengt zich in 't krackeel met een gemeine stem,829
830
En wil het heilighdom en Godts Jerusalem830
 
Tot in den gront met zwaert en fackelen verdelgen.
 
Zoo David zich niet belght, de hemel zal 't zich belgen.832
Thamar:
 
Ick hoor een' kreet opgaen van 't hof en hofgezin,833
 
En ga de trap op naer de droeve koningin.
Bedtgenooten:
835
Hier komt de veltheer aen, bestuwt met krijghskornellen.835
 
Wy zullen, aen een zy, hem eerst zien orden stellen836
 
Op wacht, en toght, en al. de krijghsraet is belaên,837
 
De burgery verbaest. hoe wil dit spel vergaen!838
JOAB. DAVIDS BEDTGENOOTEN.
Joab:
 
Wachtmeesters, krijgskornels, waeckt rustigh met elckanderen.839
840
Men zal van uur tot uur de leus of 't woort veranderen,840
 
De ketens spannen, eer het oproer t'zamenrott'.
 
Men sla de ronde ga, verzekre, op 't hoogh gebodt,842
 
Op halsstraf, Davids burgh, verzie de poort en vesten
 
Met dubble schiltwacht. laet terstont, van vier gewesten,
845
De torens mannen. dat de lichte ruitery,845
 
Den wegh naer Hebron op gespreit, de zuiderzy846
 
In 't velt bespiede. laet de pelgrims ondervraegen
 
Naer tijding van dien oort, en ofze nergens laegen848
 
Vernaemen. laet geen' mensch passeeren, eer de wacht
850
Zijn naem opteken', hem geley, daer hy te nacht
 
Vernachten zal. verdeelt u voort in alle straeten.851
 
d'Almaghtige beschaeme al die den koning haeten.
Bedtgenooten:
 
O veltheer, hoe vervalt de kroon, en Davids rijck!
Joab:
 
Schept moedt: Jerusalem is u een wisse wijck.854
Bedtgenooten:
855
Beschimp nu nachtgezicht, en spoockery, en droomen.
Joab:
 
Het koningklijck gezagh wil haest het oproer toomen.856
Bedtgenooten:
 
Een hollend paert acht toom, noch sporen, nochte roê.
Joab:
 
Een hollend paert loopt eerst zich zellef doot en moê.
Bedtgenooten:
 
Het smackt den heer in 't zant, dat hals en lenden kraecken.
Joab:
860
Zoo fel niet, of de heer kan weêr te paerde raecken.
 
Hy voerde 't Saul en zijne afkomste uit in 't endt.861
Bedtgenooten:
 
In zijne jeught: nu wort hy 't harnas ongewent.
Joab:
 
Dat bleeck hoe hy zich liet van Ammons wrevel trotsen.863
Bedtgenooten:
 
Dees jonge manschap zit in 't harnas vast, als rotsen.
Joab:
865
Noch vaster dan de reus, de groote Filisteen?865
Bedtgenooten:
 
Dat was een lijfgevecht.
Joab:
 
Noch viel de reus te kleen.866
Bedtgenooten:
 
Het zwaert van Absolon is reede al opgeheven.867
Joab:
 
Gereet voor ons, om hem den wissen slagh te geven.
Bedtgenooten:
 
Wy spelden 't onweêr vroegh uit alle omstandigheên.869
Joab:
870
Hy ging vermomt, en wist zijn opzet fraey te kleên.870
Bedtgenooten:
 
Hy ging zoo niet vermomt, of vrouwen konden 't mercken.
Joab:
 
Eer 't rijp was, kon men dit met geen getuigen stercken.872
Bedtgenooten:
 
De tekens tuighden 't, had men oogen om te zien.
Joab:
 
Het stont den vader toe hem 't klimmen te verbiên.874
Bedtgenooten:
875
De zoon heeft in het endt de grijns eens afgetrocken.875
Joab:
 
Dat's beter dan geveinst, en heimelijck te wrocken.
Bedtgenooten:
 
Hoe draegen wy ons best in burgerlijck geschil?877
Joab:
 
Betrouwt u Gode en ons, en houdt u kloeck en stil.
Bedtgenooten:
 
Hoe houdt de koning zich, te blint den zoon genegen?
Joab:
880
Geduldigh, min voor zich dan om den zoon verlegen.880
Bedtgenooten:
 
Hoe sterck en krachtigh zijn de banden van natuur!
 
Wil hy hem keeren?
Joab:
 
ja, maer zonder dootquetsuur.882
 
Hem deert des jongelings. hy wijt de snoode daeden883
 
Den valschen bloetraên, die den jongeling verraeden,884
885
Met kracht verrucken uit de heirbaen van de deught.885
 
Hy kent d'oploopentheit en 't hitzigh bloet der jeught,886
 
Van schalcken lichtelijck door treken te misbruicken,887
 
Roofvogels, vet gemest, gewoon het oogh te luicken,
 
Tot schade van 't gemeene, en ongelijck te voên,889
890
Alleen uit eige baet. het averechts vermoên890
 
Weêrspannigheit, gewelt, de wulpscheit, zich vergeeten,891
 
Scherp uitzien, elx gebreck ten breetsten uit te meeten,892
 
Onmaetige overdaet, pluimstrijcken, en bedrogh
 
Is d'eersleep, die hem volght, en voort al wat'er noch894
895
Aen vast is. kon een prins, met zulck een stoet behangen,895
 
Zich oit intoomen van verkeerde en slimme gangen?896
Bedtgenooten:
 
Gy zeght gelijck het is. wy mompelden by wijl,897
 
Maer kropten 't lijdzaem in. 't verandren van den stijl898
 
Der princen kan men eer beklagen dan verhoeden.899
900
Als Godt wil straffen dan ontbreecken hem geen roeden.
 
Hy treckt den zegen van verkeerden dickwijl in,901
 
En laetze vallen in een' averechtsen zin.902
 
De hooghste wijsheit, sterck en lieflijck in 't beleiden,
 
Kan boven ons begrijp de stoffen toebereiden,904
905
Tot datze in 't ende 't wit, waerop zy mickt, beschiet.905
Joab:
 
Zoo zet uw hart gerust. wat my belangt, 'k zal niet906
 
Verzuimen voor de stadt en 't lant en u te waecken.
 
Wy zullen haest met Godt dien hoeck te boven raecken,908
 
En gaen nu voort om hoogh eens uitzien van de tin.909
910
Mevrouwen, treet in 't hof, en sterckt de koningin.
THAMAR. DAVID. JOAB.
Thamar:
 
Heer vader, ick heb hoop mijn' broeder om te zetten,911
 
Hem snel t'ontmoeten, zulck een jammer te beletten.912
 
Vergunme dat ick met een ruiterbende treck',
 
Uw vaderlijck gemoedt hem levendigh ontdeck'.914
915
Hy zal zijn opzet, al te bloedigh en verwaten,915
 
Op zusters bede, haer ter liefde, vaeren laeten.
 
d'Aertsvader Jakob, wien 't aen omzicht niet ontbrack,917
 
Smoorde Esaus bittren wrock, en schoof dat ongemack918
 
Voorzichtigh van zijn' hals. een vriendelijck bejegenen919
920
Vermurwt een steenen hart. de hemel zal het zegenen.
David:
 
Mijn dochter, ick betrouw uw vredelievende aert
 
Zou niet eens schroomen op het punt van broeders zwaert922
 
Met uwe bloote borst te paerde heen te rennen:
 
Maer die Achitofel, en zijn doortraptheit kennen,
925
Geloven niet dat dit verdragh te vinden staet.925
 
Achitofel staet blanck, strafschuldigh aen verraet,926
 
Ontvonckt het smeulend vier, en keert zich aen geen kermen,927
 
Noch krijten, als hy zich magh by die koolen warmen.
Thamar:
 
Een minnelijck verzoeck ten minste kan niet schaên.929
David:
930
Raet hem Achitofel uw' voorslagh af te slaen,930
 
Zich met beloften noch verdragh te laeten paeien?
Thamar:
 
Zoo blijft het pleit in staet.
David:
 
dan zal hy luider kraeien,932
 
Indien de vader schijnt te zwichten voor den zoon,
 
Die wint met zulck een' klanck terstont de halve kroon.
Thamar:
935
Belieft het u, laet ons hierop den veltheer hooren.935
David:
 
Trouwanten, haelt hem, dat hy afstijgh van den toren.936
 
De tijt lijt geen vertreck. men hoort van overal937
 
Gerucht van oproer, en dit ooreloghsgeschal
 
Slaet voort van stadt tot stadt. de bergen en de daelen939
940
Geraecken op de been. verbaestheit vlieght de paelen940
 
Des rijx met kracht voorby. alle aengegrensde steên941
 
Van 't Heidendom zien uit, en steecken 't hooft by een.
 
Zy rekenen den dagh nu eens te zien geboren943
 
Om over ons Jordaen Godts stoel en Godt te stooren:944
945
Maer toeft, als Godt ontwaeckt zal in- en uitlantsch spoock945
 
Voor 't licht van zijn gezicht verdwijnen, als een roock.
Thamar:
 
Daer komt de veltheer af. 't gelieve u hem te vraegen.
David:
 
Mijn dochter, uw princes, getroost zich zelf te waegen948
 
Om haeren broeder om te zetten, en zijn' haet949
950
Te blusschen, Godt ten dienst. wy neemen 't in beraet.950
 
Zoo gy 't geraeden vint, en nut, ick stem het mede.951
Joab:
 
Bemiddeltze 's lants rust, en is 'er hoop van vrede,952
 
Men zal haer eeren van den rijxstroom aen d'Eufraet,
 
Zy schooner keeren dan de schoone dageraet954
955
Ons aenstraelt met den dagh. laet voortgaen, zonder beiden.955
 
De koning zeegne haer. ick zalze voort geleiden956
 
Ter burghpoorte uit, en met een bende ruitery
 
Bestuwen.
David:
 
Godt verleen dat uwe reis gedy'
 
Tot rust van 't heiligh rijck. mijn dochter, treck in vrede.958-59
960
Levyten treet ons voor, en offer uwe bede
 
Den Godt van Abraham, of Thamars vredetoght
 
Den vader en den zoon noch eens verzoenen moght.962
REY VAN LEVYTEN.
I. Zang:
 
Princes, die, haeckende naer vrede,
 
Om vader en den zoon
965
  Op een' gelijcken toon
 
Te trecken, heentreckt uit de stede,965-66
 
Hoe lieflijck is uw tredt!
 
Waer gy de voeten zet,
 
Daer wassen lelien en geuren,
970
Een regenboogh van schoone kleuren,
 
En hartverquickend kruit.
 
Men kieze al 't edelste uit,
 
En vlechte een' krans om u te kranssen.
 
Keer zoo, datze al rondom u danssen.
I. Tegenzang:
975
Dat 's billijck. eer en prijs is waerdigh
 
Die 't vaderlijck palais
 
Herstellen wil in pais.
 
Ay ziet, hoe spoetze zoo wilvaerdigh,978
 
Of zy dees jammerbron
980
  Noch tijdigh stoppen kon,
 
Daer endtloos onheil uit zou vloeien,
 
Waerby alle onbesneden groeien,982
 
Als hart staet tegens hart,
 
Geweer en vuist verwart,984
985
Verblint, en heet op moort en schennis.985
 
Het burgeroorlogh draeght geen kennis.986
II. Zang:
 
De burgerkrijgh der twalef stammen,987
 
Om 't gruwelijck misdrijf
 
Aen een Levitisch wijf,
990
Broght Gibea in lichte vlammen,
 
Stont haer en 't wraeckgespan991
 
Op hondertduizent man,
 
Holp Benjamins geslacht in d'asschen.993
 
Toen moght zich in zijn tranen wasschen
995
  Een deerlijck overschot,
 
Getreden, en bespot.996
 
Dat quetste zelfs die 't velt behielen.997
 
Wat velde een burgerzwaert al zielen!998
II. Tegenzang:
 
Almaghtige, zie uit den hoogen.
1000
  Verhoe toch Josefs scha.1000
 
Van Dan tot Berseba1001
 
Spant al de strijtbre jeught haer bogen.
 
Veel duizent vloeckgemeen,1003
 
Geharnast tegens een',
1005
In aentoght met gevelde speere
 
Hem dreigen, die, uw' naem ter eere,
 
Zoo veele steden won,
 
Alle afgoôn dempte en schon.1008
 
Verdadigh toch uw volx behoeder.1009
1010
De zuster stille haeren broeder.1010

Vorige Volgende

Over het gehele werk

titels


auteurs


Over dit hoofdstuk/artikel

lied