[Aas]
AAS, z.n., o., van het aas; meerv. azen. Eigenlijk een. Van het lat. as, assis, of het gr. εἴς, met weglating der h (spiritus asper). Verder, het kleinste gewigt, dat zelfs bij goud gebruikt wordt; ook voor het minste, geringste: ik heb er geen aas (of aasje) afgenomen. Wijders, een aas van het kaartspel en op de dobbelsteenen, ruitenaas, schoppenaas enz. - twee azen werpen. Overdragtiglijk, het wallonsche un as, zoo veel als iemand van geringen staat. Van hier het spreekwoord op de belastingen:
Trois en quater moeten geven,
Daar cinq en six van moeten leven,
als zinspelende op de oogen van eenen dobbelsteen, waarvan een het laagste, en zes het hoogste getal is.
Auteursrechtvrij