t'Vermaeck der jeught

[p. 3]

t’Boeck spreeckt tot de Ievght.

Clinck-Dicht.

GHy bloeysaem Ieught vol lust, int beste van u leven,
Comt ras vvilt copen my, ick gheld’ een gheringh ghelt,
Ghy hebt toch mijns van doen, merckt hoemen mijn naem spelt:
Ick heet t’Vermaeck der Ieught, daer druck door vvert verdreven.

Ghy sult vinden in my, veel Liedekens gheschreven,

Die op haer zeker maet, en voysen zijn ghestelt:
Oock maet-dichten soo schoon, als’t noch toe eenigh helt,
(t’Sy oock hoe cloeck van gheest) in druck heeft uyt ghegheven.

Dus vvilt u niet ontsien, vvwat ghelts aen my t’besteen;

VVant vvaer ick niet en ben, daer is de vreuchde cleen,
En vvaer gheen vreucht en is, daer sietmen droefheyt rysen.

Dus comt ras: Niet vertoeft. Coopt my die u ben nut,

Ghy die beladen zijt, met droef-peynsich ghedut,
Ghy sult vinden in my, een vreughdich verjolysen.

Verstaet, dan ordeelt.