t'Vermaeck der jeught

Tot Cupido.

CVpido laet toch af, mijn herte meer te plaghen,
Met t’stercke minne vier, eert my geheel verslint:
Maer so ghy immers wilt, dat ick sal minne draghen,
Soo laet my minnen die, die my oock weer bemint.

Want oft ic schoon wt min, mijn jonst haer gae betonen
Die my niet weerdich acht, haer jonste weer te bien,
Sy sal op beste my, met schoon samblamt wel lonen:
Maer anders en sal my, van haer geen troost geschien.

Verkiest het Beste.