Haerlemsche Duyn-Vreucht

in-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt

Schoon voort ghedaen, lockt menigh aen.

GIster-avondt sagh ick Aeltjen,
Prooper in haer deurtjen staen:

Daer ick niet verby kon gaen;

Want ick voelden flucx een straeltjen

Van haer sonnigh aenghesicht;

Felder als Cupidoos Schicht.

Venus had sy in haer ooghen,

Cupidootjen aen haer sy:

Dese twee die hebben my

Door bekooringh aen-ghetoghen;

'tWas als vry: komt in Monsieur,

Met een op-ghetoghen deur.

Venus blies my in den sinne:

Yet wat soets te vanghen aen,

Om met Aeltjen wel te staen;

Cupido den Godt der Minnen:

Velden my by Aeltjen neer,

Om te speelen eens moy weer.

Aeltjen stelden voort haer Luytjen

Tot bekoringh van mijn ziel,

Daer ick op te vingh'ren viel:

En daer nae nam ick mijn Fluytjen,

Om te speelen van de Min,

Tot vermaeck van mijn Vriendin.

Nae dit speelen, en ons singhen;

Nae het stoeyen en ghemal

[p. 95]

 

Had ons vreuchde gansch gheen val,

 

Wy weer van malkand'ren ginghen;

 

Doch ick gaf dees soete Sus

 

Tot besluyt: een flaeuwe Kus.

 

 

 

Hier mee was de lust der ooghen,

 

En de Geyligheydt ghedaen;

 

Ick versocht weer heen te gaen;

 

Aeltjen was gheen kleyn bedroghen,

 

Want haer Luytjen was ontstelt.

 

Dits een Waertjen nae zijn gelt.

Siet hoe my Venus heeft vervoert,

Door geyle lust der ooghen:
Ick meynden 'k had de Meyt beloert;
Maer 'k heb my selfs bedroghen.