Haerlemsche Duyn-Vreucht

in-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt

Nota

FY my! ick schaemt my selfs! ick heb een Maeght bedroghen;
En my oock niet te min in 't selve net ghetoghen;
Ick heb door geyle lust het Meysjen aen gherant,
Onteert, doch niet te min, tot mijnder schae en schant;
Wat sal ick nu gaen doen? haer tegen sin te trouwen
Is gantslijc niet geraen, want 't mocht my eeuwig rouwen
En trou ick haer oock niet: so wert my thuys gebracht
Helaes! een Hoere-kint, een vloeck in mijn geslacht;
Niet beters ick en weet, als: stellen haer te vreden,
Ontnemen haer het Kindt, en elders dat besteden:
Van twee heb ick de keur; maer geen ick kan bestaen:
Of 't sal my aen mijn eer, en aen mijn goetjen schaen.

Vervloeckt zy d'uyr, en tijt, doen ick de straet betreden
Had, daer ick Aeltjen vont, die my de vruntschap dede:
En leyde my in huys; alwaer ick voort bestont
Te trachten nae haer eer, te kussen haren mont:
Het dartel Venus-kint en liet sich niet genoegen:
Ick most my op het Bedt aen Aeltjes sijde voeghen;
En Venus van gelijck liet Aeltjen niet met vreen,
Voor dat sy desen strijdt met my had uyt gestreen;
De strijt was naeu ten eynd: de lust was uyt-gedreven
Ick heb my op de gang van Aeltjen af begeven;
Natuyrelijcke liefd' en had by my geen kracht:
Dus nam ick mijn af-scheyt, en seyd haer goeden nacht

Ick quam so hier en daer, by ander goe Gesellen,

Daer ick dan vorder ginck mijn Avontuyr vertellen;
Is meenden 't was mijn eer, ic dacht opt achterst niet;
Maer daer ic niet op dacht, dat brengt my int verdriet

Komt spiegelt u hier aen, ghy wufte Ionelingen,

[p. 96]

 

Die als de Hensten gaet by alle Merryen springen;

 

Siet toe, siet toe! in tijts, eer u wert thuys gebracht

 

Een Bastaert niets te soet, daer ghy niet op en dacht;

 

Want, die sich steets begeeft op sulck een lant te saeyen:

 

Gewis verwachten moet, ooc sulcke vrucht te maeyen.

 

 

 

Dus krijgt een eygen lant, en ploegt, en saeyt daer in

 

Nae dijne lieve lust, nae dijne eyghen sin;

 

So ghy dan Vrucht geniet, gewonnen aen dit eygen:

 

Daer sal als eygen oock u hartjen steets toe neygen;

 

Want siet: wie eygen heeft, en op dat eygen saeyt

 

Verblijdt hem: als hy vrucht van syne eygen maeyt.

 

 

 

Hierom ghy frisse Ieucht neycht u Natuyr te speelen:

 

Krijgt eerst een Echt-partuyr, om echte vrucht te teelen,

 

En schoon ghy eerst bemint, en wis te trouwen denckt:

 

Siet dat ghy hare eer niet al te vroegh en krenckt;

 

Want: 's menschen losse sin kan licht te rugge wijcken,

 

En vallen op een aer, een beter uws gelijcken:

 

Hebt ghy u eerst Lief dan geen beloft gedaen,

 

Noch aen haer eeren-punct u al te veer misgaen:

 

So hebt ghy noch in keur, te nemen, of te laten,

 

Of by een ander Lief weer op een nieu te praten;

 

Maer hebt ghy haer (voor God) belooft te blyven by,

 

Of aen haer eer geweest: so staet het u niet vry

 

Te loopen op een aer, veel minder een te trouwen;

 

Want trouwen gy noch een, gy had twee echte vrouwen;

 

Dus siet toe, wat ghy doet, en houdt een vrye loop,

 

Tot dat ghy voor de Wet, geniet een vaste Knoop;

 

Had ick oock so gedaen: 'ten sou my (wis) niet schaden:

 

En yeder sou op my niet schimpen ende smaden:

 

Maer' laes! te laet bedacht; alst Calf verdroncken zy:

 

Dan stoptmen eerst de Put, dat blijckt nu wel aen my.

Te laet bedacht,

En heeft geen kracht.