Henry en Louize

Eerste deel

Negentiende brief.
Henry aan Louize.

Opperste Gebiedster van mijn Hart!

Hoe kunt gij zoo wreed zijn, dierbaare louize! reeds heb ik tweemaal aan u geschreeven, en nog geen letter tot antwoord van u mogen ontvangen! - Ongevoelige Schoone! is uw hart niet meer vrij? - Immers, dan noopt u alles om mij dit te doen weeten. - Ach! louize! laat niemand u toch doen gelooven, dat zijne liefde voor u de mijne kan evenaaren - neen, louize! dit is onmogelijk! - Zoudt gij hem, die gaerne zijn

[p. 65]

leven voor u wil opofferen, medoogenloos kunnen zien sneeven? - Ach! Schoone! herroep uwen zachtzinnigen aart - wreedheid kan nooit deugd genoemd worden. Indien gij mij niet beminnen wilt, dierbaare louize! heb ik dan uw haat verdiend? - Heb ik mij immer uwe verachting waerdig gemaakt? Heb ik ook een ongeöorloofden stap gedaan, welke uwe kiesheid kwetsen konde? - Immers neen! - Waarom, louize! heb ik dan tot hiertoe vergeefsch op uw antwoord gewacht? - Vergeef mij, Engelin! maar ik moet u zeggen, dat deeze de laatstemaal zijn zal, dat mijne klagten u stooren zullen. - Zoo ik op deezen met geen antwoord van u mag verwaerdigd worden, dan is mijn lot beslist; - want zonder u, louize! kan de getrouwe henry niet leeven. - Evenwel, mijne denkwijze en afkeer van laagheden, verbieden mij de grootste wandaad te pleegen, namelijk de hand aan mij zelven te slaan; maar mijn besluit is genomen. - Indien ik, door uw stilzwijgen op deezen, overtuigd worde van uwen haat, dan, schoone louize! verlaat ik het Vaderland, en gaa hier of elders heen dwaalen; dus beminnelijke louize! voor wie ik alleen wensch te leeven, en aan wie al mijne vermogens zijn toegewijd, ontvang, in dat geval, deeze letteren als mijn laatste afscheid; - doch geloof, dat niemand u ooit zoo vuurig - zoo oprecht beminnen zal, als henry. - Maar gij zult reeds verbonden zijn - dit zal de oorzaak van uw stilzwijgen en de voltooijing mijner rampen zijn. - Dan, mijn harte ontroert, daar ik

[p. 66]

met deezen, waarschijnlijk, van u scheide, en echter verbeeld ik mij, het eenig middel, dat mij overblijft, uitgedacht te hebben, om mijne rust te bevorderen, en uwen heilstaat niet te stooren; - want, Engelachtige louize! ik kan voor u niet verbergen, dat het mij het leven zoude kosten, u in de armen van een ander te zien: - en hoe zeer ik voorgenomen heb mijn geluk aan uwe begeerten opteofferen, is men echter dikwijls te weinig meester over zijne driften - 't is dan verkieslijker voor mij dit Land te verlaaten: - misschien zult gij nog wel eenige traanen aan mijne gedachtenis toewijden. -

Verschoon mij slechts, dat ik de vrijheid genomen heb u voor de derdemaal te schrijven - 't is de laatstemaal, misschien, dat ik u verveelen zal; maar hij die sterven moet, zoekt, indien het mogelijk is, den dood te ontkomen. -

Vaarwel! beminnelijke louize! - Indien ik op morgen geen antwoord op deezen ontvangen heb, dan verlaat ik mijn Vaderland, en gij zult door mijne klagten niet meer ontrust worden - evenwel zal mijne laatste zucht voor u zijn. - Ik blijf louize beminnen, al veracht zij den getrouwen

henry.