Henry en Louize

Eerste deel

Tagtigste brief.
De Freule van Spaanendonk aan Louize.

Waerdige louize!

Bijzonder aangenaam was mij uw laatste. - Hoe zeer deed hij mij, tot in de ziel, de vriendschap gevoelen; waarlijk mijne Beste! ik ben geheel vertederd door uwe goedheid. - Het vertrouwen, waarmede uwe vriendschap mij vereert, laat geene twijfelingen meer over, of ik geheel uwe vriendin ben. -

Ik neem hartlijk deel in uw genoegen, en wensch vuurig dat niets in staat zal zijn om uwe aangenaame gewaarwordingen te stooren ! - ô Ik wensch u zoo welmeenend die maate van geluk toe, welke mij ontnomen is! - Wat zal ik zeggen, louize? - Uwe emilia is onherstelbaar verlooren! - Gelukkig kan ik nooit zijn - met

[p. 352]

mijne kindschheid is mijne tevredenheid verdweenen. - Ik gaa met eene heimelijke droefgeestigheid bezwangerd, die thans mijn genoegen uitmaakt. - Vóór ik het genoegen had u te kennen, was al mijne verkeering bij Mevrouw M***** en Jufvrouw vriendenheim; het overige van het menschdom kwam mij als haatlijk voor. - Ik denk mij soms suf, wat toch de reden geweest is, die mij bij u heeft ingenomen, daar de trekken van mijn gelaat niet dan afkeer moeten inboezemen - mijne oogen zijn, door hartgrievend verdriet, als in mijn hoofd gezonken - mijne eertijds bloozende wangen zijn met eene doodlijke kleur overtoogen - en echter ben ik u bevallen; - zeker moet mijne Geldersche gulhartigheid u bekoord hebben. - Ja, mijne Beste! het zou mij ondoenlijk zijn, mijn hart te verzaaken. - Ook moet ik betuigen, dat, zoo dra gij de kamer intradt, ik bereid was u hoog te achten; ik voelde een trek om u nader te leeren kennen - een zeker iets voorzeide mij, dat gij mijne vriendin zoudt worden, en zie daar mijn voorgevoel bewaarheid. -

Chére vriendenheim, wel is waar, is mijne aloude vriendin; echter zien wij elkaêr op eene distance; eigenlijk sorteert zij onder die lieden, welke weinig of geen Karakter hebben - zij vliegt van den eenen tak op den anderen - is altijd even dartel en vrolijk, en spot altijd met mijne gevoeligheid; doch met dit alles bezit zij een goed hart en eerlijke sentimenten; soms benijde ik haar haare mindere gevoeligheid; doch

[p. 353]

elk is op zijne wijze gelukkig; daar de genoegens, zegt zeker schrijver, meest in ons eigen hart te zoeken en te vinden zijn. - Zij is ook gansch niet ontbloot van kunde; maar zelden zich zelven gelijk - zoo spreeken wij zeer ernstig, en even daarna springt zij als gek door het huis en neuriet een liedjen - 't is anders eene aartige zeer bevallige meid, vol kwinkslagen en zetten. - Nu heeft zij weêr een Chapeau aan de hand, die haar overal op concerten en danspartijen introduceert, en die zij anders haare attentie onwaerdig keurt en beneden zich stelt. - Ik geloof met ruimte te kunnen zeggen, dat de lijst haarer verworpen minnaars een douzijn beloopt, en wezenlijk waren er onder dezelven lieden waaraan zij goed fortuin had kunnen maaken. -

Uw gesprek met de oude Matrone is mij wel bevallen - gij hebt u van deeg gekweeten. - Ik wacht spoedig tijding van u, of henry, de lieveling van uw hart, reeds bij u gekomen is; maar indien dit zoo wezen mogt, zal louize weinig tijd hebben om aan emilia te denken en veel minder om te schrijven - overtuig mij, door daaden, dat ik verkeerd gegist heb. -

Voor het overige verzoek ik mijn compliment aan cecilia, terwijl ik mij, met onverbreekbare vriendschap, noeme,

Uwe waare Vriendin,

e.h. van spaanendonk