Henry en Louize

Tweede deel

Honderd zestiende brief.
Henry aan Lord N.

Geliefde Lord!

Alle zaaken zijn, sedert mijn laatsten, merkelijk van gedaante veranderd - toen was ik diep ongelukkig, maar nu ten toppunt mijner wenschen verheven. - Wat zijn wij, stervelingen, dwaas, met ons somtijds onnut te bekommeren, over het toekomstige; daar de Voorzienigheid, dikwerf, alle onze ontwerpen, gelijk kaartenhuisjens, om verre blaast. - Maar laat ik u niet langer ophouden - ik heb louize wedergevonden, en zij heeft nimmer opgehouden mij te beminnen. - De ontmoeting was zoo zonderling, dat het in alle opzichten kennelijk was, dat zij door den Hemel bestuurd werd ^(*). - -

(*) Henry meldt hier de zonderlinge ontmoeting van louize; doch daar de leezer dezelve weet, vermijden wij ook hier die te herhaalen.

[p. 435]

Edel vriend! wat is mijn lot gelukkig! - het staat gelijk, met alle de begeerten die in mijn boezem ontstoken waren, en hoe weinig mag het ons op aarde gebeuren, die allen vervuld te zien. - Welk eene verandering! ik mogt hand aan hand met mijne aanstaande Echtvriendin, die zelfde plaatsen, met een vervrolijkt hart, bezoeken, alwaar ik weleer mijne rampen betreurde. - ô James! 't is of mijne louize nog meerder bekoorlijkheden heeft verkreegen. - Hoe vrolijk brengen wij nu geheele dagen samen door, elkander onze lotgevallen verhaalende. - Thans bevinden wij ons ten huize van mijnen vriend, frederik van koningstein, te Nymegen, alwaar wij voorneemens zijn ons huwelijk te voltrekken, waarna wij op een buitengoed, in deeze nabuurschap, genaamd Leeuwenstein, zullen gaan woonen. -

Het zoude mij een ongemeen genoegen geeven, indien het u mogelijk ware, uwe overkomst te verhaasten, in zoo verre, dat gij nog op mijne bruiloft kondt tegenwoordig zijn. -

Intusschen zal ik op eenen brief van u, met gunstig antwoord, wachten - waarmede ik, na u een aantal complimenten gemaakt te hebben van uwe nog onbekende vrienden, die ik hoop dat gij eerlang zult zien, mij met dezelfde hoogachting noeme,

Uw Vriend,

henry.