Henry en Louize

Tweede deel

[p. 440]

Honderd negentiende brief.
Louize aan Cecilia.

Lieve Vriendin!

Het is volbragt - Dominée deugdlief heeft ons onafscheidenlijk vereenigd, tot welk einde hij alléén op ons aanhoudend verzoek, is overgekomen - ja, mijne vriendin! de knoop is gelegd, en kan niet dan door den dood ontbonden worden. - ô! Hoe waren onze harten te moede, toen wij voor het eerst in elkanders armen, den naam van Echtgenoot uitstamelden! - Ik kan de grootheid van mijn geluk niet overzien - mijn oog verliest zich in deeze onmeetbaare ruimte; - en de Hemel, die onze liefde met zoo veele zwaare beproevingen heeft doen kampen, zal immers zijnen zegen ons niet onthouden, daar 't Hem behaagde ons nu te verbinden. -

Frederik, die edelmoedige Vriend, heeft ons, door spreekende daaden overtuigd, dat zijne vreugd niet in schijn bestond. - Hij heeft alles wat tot de Bruiloft behoorde, volstrekt voor zijne rekening willen neemen, en alles in eenen smaak gedaan die hem veel eer aandoet; kort-

[p. 441]

om, het was alles zeer brillant. Mijn lieve Voogd, en de braave kruijer waren schitterende paerlen aan deeze huwelijkskroon. - De Heer en Mevrouw powhatan waren geheel aandoening; met één woord, er kan wel eene zóó genoeglijke Bruiloft geweest zijn; maar nimmer eene welke deeze overtrof. - - De Heer kruijer, die nimmer iets onbeloond laat, en in de voorbaat was, heeft eene contrapartij buiten de stad gegeeven, die niet minder dan de eerste was; waarin hij door powhatan, mijn Voogd, zekeren Lord N. onlangs uit Engeland gekomen, en het overig Gezelschap gevolgd werd. - Daar te boven heeft kruijer eene schoone Buitenplaats voor ons gekocht, Leeuwenstein genaamd, die wij toevallig gezien hadden, en bij welke gelegenheid hij merkte, dat wij er zin in hadden; - aldaar zullen wij onze dagen in de streelendste genieting van zuivere huwelijksliefde trachten door te brengen. - Wanneer onze wooning in orde is, moet gij ons eens komen zien. - Mijn Echtgenoot was blijde dat wij samen weder vereenigd waren. - ‘Nu, louize!’ zeide hij, ‘ontbreekt er niets aan, dat onze genoegens zou kunnen stooren - cecilia en ik zijn zwak geweest - maar geheelde wonden moet men niet openrijten; - - louize! wij zijn hereenigd, en dit is alles.’

Het spijt mij wel dat gij ons huwelijks feest niet hebt bijgewoond; - de reden, waarom ik u niet gevraagd heb, wil ik u liefst mondeling zeggen. -

Hoe zeer wij voorneemens zijn om geheel bui-

[p. 442]

ten te woonen, zullen wij nog dikwijls, om deeze en geene noodwendigheden naar de stad moeten keeren, bij welke gelegenheid ik mijn woord zal gestand doen, en op Ons Genoegen aankomen - die plaats heeft ons gescheiden, maar zal ons ook vereenigd wederzien.

Deel uwe Ouders al ons geluk mede, en vertrouw dat ik u even teder als te vooren bemin - mijne eerste vriendschap drijft in alles boven. -

Vaarwel! leef vrolijk, na zoo veel blijde tijdingen! en denk dat ik met waare vriendschap altijd zal zijn,

Uwe genegen Vriendin,

louize.