Nalatenschap. Dicht- en toneelstukken

[p. 105]

Minnezang.aant.

damon.

Toen gy my minde, toen geen ander jongeling
U aen zyn boezem prangde, u om den halze hing,
Toen leefde ik, Phillis, aen uw zyde een zalig leven
En had u voor den schat eens konings niet gegeven.

phillis.

Toen gy my minde, toen geen ongetrouwe vlam
Uw hart naer Chloë trok, die my dat hart ontnam,
Toen leefde ik, Damon, in uw arm het zaligst leven
En had u voor den troon der wereld niet gegeven.

[p. 106]

 

damon.

 

Thans is het Chloë, die myn hart tot liefde dwingt,

 

Het tracisch meisjen, dat zoo heerlyk danst en zingt.

 

Myn leven zoude ik graeg voor haer ten offer brengen,

 

Waer' 't aldus in myn magt haer leven te verlengen.

 

phillis.

 

Thans min ik Calaïs, wiens hart voor 't myne brandt,

 

Den schoonsten jongling van het tarentiner strand.

 

Zoo 'k honderd levens had, om 't zyne te verlengen,

 

'k Zou honderd levens graeg voor hem ten offer brengen.

 

damon.

 

Wat zou het wezen, zoo onze oude min hernam,

 

Zoo 'k blonde Chloë liet en weêr naer Phillis kwam,

 

Zoo 'k haer myn hart en trouw voor altyd ging verbinden?

 

Zou ik in Phillis nog dezelfde Phillis vinden?

 

phillis.

 

Al is hy godlyk schoon, al mint hy trouw en teêr,

 

Al zyt ge onstuimig als het adriatisch meir,

 

Al deed uw ontrouw my zoo vaek uw liefde derven,

 

Toch wensch ik liefst met u te leven en te sterven.