Gedichten (1840)

Gedichten

(1840)–Jacob van Zevecote– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 30]
Bruyloft-Dicht. Lest als de droeve silvre maen Vertrecken moest uyt 's hemels baen, En voor haer broeders vlammen wijcken; Als 's morgens vroech den dageraet Uyt zijn beblomde bed opstaet, En doet de nacht van d'aerde strijcken: Doen heeft vrou Venus, in haer sael, Te gaer doen roepen altemael Haer kinders, en de kleyne Goden, Die in het rijcke van de min Altijt volbrengen Venus sin, En onderhouden haer geboden. Stracx quam daer luck en ongeluck, Rust, hope, vreese, blijtschap, druck, En hondert duysent minder wichten, Een deel gewapent metten brant, Een deel met poppen in de hant, En veel met bogen ende schichten. Maer als vrou Venus niet en sag Cupido, die naest 't herte lag, Cupido, voetsel van haer leven, Heeft zy, beroert en seer verbaest, Haer Goden al, met grooter haest, Om hem te soecken last gegeven.
[pagina 31]
Een docht dat 't kint noch lag en sliep, Die haestich naer het bedde liep; Een ander socht hem op de straten, Maer wat dat d'een of d'ander de, Noch hier, noch in een ander ste, En mocht het soecken haer niet baten. Terwijl dat 't hof nog was ontstelt En Venus om haer kint gequelt, Is daer Cupido aengekomen, En heeft zijn moeders mont gekust, Op haren lieven schoot gerust En soo haer droefheyt wech genomen. Vrou Venus hem in d'armen nam, En vraegde stracx van waer hy quam, En waer zijn schichten bleven waren: Ick heb, seyt hy, een schoone maegt, Die een jonck eelman heeft behaegt, Voor eeuwichlick met hem gaen paren. De soete Venus, wel te vreen, Heeft al haer volck terstont gebeen De nieu getroude te beschencken; De een gaf rijckdom, d'ander jeugt, De derde vruchtbaerheyt en vreugt, En al wat 's menschen hert kan dencken. Als dit Cupido had gesien, Heeft hy de trouwe doen ontbien, En u soo vast te samen binden, Dat u, tot dat de trage doot U nemen sal in haren schoot, Noyt yemant sal ontbonden vinden.
[pagina 32]
Gaet dan geluckig, speelt te gaer Tot dat ghy moer sijt en ghy vaer, Tot dat ghy kinders hebt gekregen, Speelt dag en nacht, eer door den tijt, Die alle aertsche dingen slijt, Uw' groene krachten sijn verlegen.

Vorige Volgende