|
| |
| |
| |
Thaumantis.
't Is nu wel een uer geleen
Dat ick door dit bosch gae treen,
Voester-vrouwe van mijn min.
Och, mijn hertjen is soo bang
Dat Thaumantis beyt soo lang,
Och, ick vreese dat de meyt
Ergens is verdoolt geleyt,
Ergens in het bosch verdwaelt,
Van de rechte wegen faelt.
Al ghy harders, jonck en out,
Die gewoon sijt in dit wout,
Is 't dat ghy mijn Nimphe siet,
Dat ghy haer den weg bediet,
Dat ghy haer stelt op de straet,
Die recht naer dees boomen gaet.
Doch is 't dat ghy in 't bespien
Meer dan eene komt te sien,
En dat ghy dan sijt in pijn,
Wie dat mijn Godin mag sijn,
Siet naer yders schoonigheyt;
Gy sult krygen stracx bescheyt:
| |
| |
Want zy ver te boven gaet
Al der Nimphen soet gelaet,
Die in 't lustig Nederlant
Wonen aen den Schelden kant;
Oock soo wert zy binnen Gent
Voor de soetste meyt bekent,
Voor de schoonste maegt verhaelt,
Die de vlaemsche son bestraelt;
Siet de gouden stricken maer
Van haer blont gestruyvelt haer
Soete stricken, daer mijn hert
Ghy sult sweeren dat men niet
Dies gelijck in 't lant en siet.
Siet het voorhooft, dat soo glat,
Dat soo suyver, dat soo prat,
Niet te hooge, niet te breet
Siet de oogen oock daer by
Die my lachen doen in pijn,
Die my droef in vreugt doen sijn;
Die veel bruynder als aget
Met wind-brauwen sijn beset,
Die met peck-swert hair gelaen
In haer snee-wit aenschijn staen.
Doch ghy siender, wacht u daer
Dat ghy niet en komt te naer,
Want in 't midden van den schijn
Twee van Venus wichten sijn,
| |
| |
Twee kleyn boefkens die u licht
Quetsen souden metten schicht,
Metten schicht, die mijn gemoet
T'eenemael verdroogen doet.
Jae, de stralen vol van vier
Sijn veel stercker als het dier,
Dat met zijn gesichte kan
Siet den neuse liever aen
Effen op zijn mate staen,
Niet te lanck en niet te kort,
Noch met eenig puyst begort,
En de gaten niet te wijt,
Suyver en van hair bevrijt.
Witter als de versche snee,
Die noch niet en is betreen
En geen voetstap heeft geleen;
Door Cupidons mont verhit,
Die daer menig soentjen haelt,
Schoonder purper dan het lant
Ons van Tyrus eertijts sant.
Siet den kleynen lieven mont
Die mijn hertjen heeft gewont,
Die met eenen soeten lach
My betoovert dag voor dag,
En met zijn geswinde tael
Rooft mijn vryheyt t'eenemael.
Siet de tanden als ivoor,
Witter dan den swertsten Moor
| |
| |
Heeft in 't Africaensche lant,
Daer de sonne dobbel brant.
Siet de lipkens, die de blaen
Van de roos, te boven gaen,
Is van Venus teeren voet;
Lipkens sachter als het hair
Lipkens, die nu over lanck
My met soentjens maecken kranck;
Soentjens soeter dan hetgeen
Dat de kleyne bien besteen,
Soeter dan de druyve schreyt,
Soeter self dan soetigheyt.
Siet nu voort oock naer de kin,
Daer staet een kleyn putjen in,
Midden in het gladde velt,
Om te spelen als 't hem lust,
Als hy moe van jagen rust,
Heel gelijck het op de straet
Tusschen onse kinders gaet,
Of met noten naer het hol.
Siet den hals oock vry wel aen,
Witter als een oude swaen,
Dat in d'hooge bergen wast.
Maer de borstjens, die soo net
In haer ronden sijn geset,
Deckt de Nimphe voor de lien,
Venus mag alleen die sien,
| |
| |
Door een fynen kespen doeck,
Die mijn hert altijt verweckt
Tot het geen dat is gedeckt,
Die soo menig duysentvout
Heeft mijn dertel hant verstout,
Om wat voorder in te gaen
Daer die harte borstjens staen,
Borstjens, steelders van mijn hert,
Borstjens, voesters van mijn smert:
Die, is 't dat zy wert mijn vrou,
En aenveerden wilt mijn trou,
Sullen van mijn druck en pijn
Sullen 's daegs mijn sorg' ontdoen,
Sullen 's nachts mijn lusten voen.
Gaet dan, harders, gaet dan heen,
En is 't dat ghy haer siet treen,
Segt dat ick haer wachten sal
In dit groen geschildert dal;
Daer de Musen drymael dry
Sullen in het gras, met my,
Maecken eenen nieuwen dans,
Vlechten eenen bloemen krans;
Die sal met mijn eygen hant
Werden op haer hooft geplant,
Tot een teecken van het recht
Dat zy heeft op haren knecht,
Zy alleen, die van de Min
Is gestelt mijn koningin.
Doch is 't dat ghy ergens vint,
| |
| |
Ende lancxt de groene baen
T'samen bloemen plucken gaen;
Segt haer dat zy metter daet
Komt by my, en hem verlaet,
Dat zy my gestolen heeft.
|
|
Auteursrechtvrij