Poëmata

[p. 155]

Elegia prima.

Ad patrem.
Pro ingressu Religionis.

TEr canis aestiuos duplicauit feruidus aestus,

Terq́ue morâ strinxit sol breuiore dies;

Dum licet inuitus fallax tibi seruio munde,

Et patior fastus taedia mille tui.

Dum mihi Pegasidum dulcissima castra sororum,

Cum placitâ prohibet religione pater.

Et modo tam teneris non sat rationis in annis,

Et modò me votis non putat esse parem.

Interea madidos nequicquam semper ocellos,

Interea tumidas mî sinit esse genas.

Heu quoties pater ô, pater ô dulcissime dixi,

Quid mea suspendis tam pia vota pater?

Me vocat eoo dum surgit ab aequore Titan,

Me vocat occiduo dum fugit igne, Deus.

Quin etiam placidas prohibent mihi currere noctes,

Et pariunt varios somnia moesta metus.

Quin etiam dum stellifero nox vecta iugali,

Percurrit taciti caeca theatra poli;

Dum reliqui faciles exhalant pectore somnos

Occurrunt oculis omina multa meis.

Iam videor procul aethereis miser exul ab oris,

In loca coelitibus non adeunda trahi.

[p. 156]

 

Iam videor stygium cogi damnatus ad orcum,

 

Et mala criminibus debita ferre meis.

 

Nunc timeo Manes, & te pars magna timoris

 

O Dea quae tenebris es reuerenda tuis.

 

Nunc timeo Lamias caecae ludibria noctis,

 

Quaeq́ue solent pauidi dira timere rei.

 

Empusas, Lemuresq́ue, & tristi schemate Laruas;

 

Missaq́ue de stygio plurima monstra foro.

 

Tu pater interea nec spectra, nec omina curas,

 

Et surdâ miseras despicis aure preces.

 

Scilicet vt Domini quem tu iuga lenia Christi

 

Ferre vetas, mundi non toleranda ferat.

 

Scilicet vt fatuis tradam mea pectora curis,

 

Et malè tranquillis. otia rebus agam.

 

Vt Venus infami cingat mihi tempora myrto,

 

Vt puer, & caecus me moderetur amor.

 

Vt vehat insomnes perdenti Cynthia noctes

 

Ad Dominae surdas mollia verba fores.

 

Vt post praecipitis pellacia tempora vitae

 

Manibus eueniat Styx habitanda meis.

 

O superi prohibete pij! méne vna voluptas?

 

Méne premat tantis tam breuis vna malis?

 

Méne pater, dilecte pater me damnet Auerno,

 

Tradat & aeternis vna libido rogis?

 

Nullus vbi laetâ radiet mihi lampade Phoebus,

 

Nulla sub illuni sidera nocte micent?

 

Planctus vbi & lentae posuere cubilia curae,

 

Quaeq́ue premit miseros mors sine morte reos?

 

Toruus vbi tristem residet Radamanthus ad vrnam,

[p. 157]

 

Dictat & in mediâ ferrea iura styge?

 

Crede pater, mundi non sunt mihi gaudia tanti,

 

Crede pater, mundi nil modo mundus habet.

 

Praestat vt aeterno semel adscribamur Olympo

 

Plurima naturae non satis aequa pati.

 

Cernis vt aequoreis credens sua carbasa ventis,

 

Nauita barbaricas trans mare quaerat opes:

 

Non labor hunc reuocat, non mille pericula ponti

 

Vt vehat ad patrios dulcia lucra focos.

 

Me quoque difficiles pelagi iuuat ire per vndas;

 

Munde vale, coeli regia portus erit.

 

Cernis vt in nitidâ decertaturus arenâ

 

Omnia reyciat non valitura pugil:

 

Non trepidat pugnos, non duri verbera caestus,

 

Fronde tegat flauas vt pereunte comas.

 

Me quoque pro patrio delectant praelia coelo.

 

Cede pater, Christo sub duce miles ero.