Poëmata
(1623)–Jacob van Zevecote–
AuteursrechtvrijDiua Virgo quaerit puerum Iesum Hierosolymis amissum.
QVò trahor infelix? quae te dulcissime fili
Eripuit manibus inscia culpa meis?
Ite meae lacrymae, fugitiuum quaerite Iesvm,
Quaerite praesidium pectoris omne mei.
Quaerite & inuentum matri cito reddite Natum,
Hoc sine si cogar viuere, malo mori.
Quò tamen aegra ferar? num fortè per inuia solus
Erras soliuagis praeda relicta feris?
Num fortè ignotos per Iudae deuius agros
Inculti repetis tesqua remota Phari?
Aut mage secreto praeruptae rupis in antro
Te tegit obscuro silua profunda specu?
Aut mage vesani mores exosus Iudae
Viuere in externa vis peregrinus humo?
| |
[pagina 163]
| |
Quis scit an empyreo radiant quae sidera coelo,
Inuida te matri surripuere tuae?
Quidquid id est, timeo, tua nec cunabula frustrà
Praeluxisse nouâ sidera luce ferunt.
Forsitan hesternae docuere hoc somnia noctis,
Somnia quae curae causa fuêre meae.
Lugebam memini, lugentis clausit ocellos,
Siue sopor fuerit nescio, siue stupor.
Protinus obstupui cùm te radiare coruscum
Vidit in augusto mens pauefacta throno:
Et passim attonitas te cirumcingere stellas,
Multaq́ue dimissis sidera stare comis.
O fili! ô timeo! caecoq́ue impulsa pauore
Mens studet in curas ingeniosa suas;
Et dum sollicitis vaga permeat omnia votis,
Mille sibi varios fingit iniqua metus.
Quaeq́ue mihi prohibet tranquillas currere noctes,
Illa vetat faciles serpere cura dies.
Ergo redi, vel si nunquam rediturus abisti
Exilio sociam me tamen adde tuo.
Siue lubet primis ardentes ignibus Indos
Regnaq́ue gemmiferis visere lota vadis;
Siue magis toto diuisos orbe Britannos,
Ruraq́ue vicino frigidiora polo.
Ibo per assiduis exustos solibus agros,
Languet vbi nimio tosta calore Ceres.
Ibo per aeterno damnatos frigore campos,
Squallet vbi placidi nescia veris humus.
Non poterit glacies, non me retinere pruina,
| |
[pagina 164]
| |
Nulla puellares sistet arena pedes.
Non rigidas cautes, non deuia tesqua timebo,
Nulla feret lentos horrida silua metus.
Triste nihil patiar, cùm te mea vita tenebo;
Siue iubes tecum viuere, siue mori.
|
|