Poëmata
(1623)–Jacob van Zevecote–
AuteursrechtvrijD. Maria Magdalena deplorat Christum ad passionem euntem.
QVis malus attonitas tetigit mihi nuncius aures?
Quis misero tristes perpluit imbre sinus?
Túne fugis saeuo claudendus carcere Iesv,
Et procul à nobis non rediturus abis?
Nec dabitur posthac lacrymis detergere plantas,
Nec dabitur roseas posse videre genas?
Illaq́ue faedifrago fuerat quae debita mundo,
Saeuiet in Dominum mors truculenta suum.
Quaeq́ue semel pulchris rutilabant aemula stellis
Comprimet aeternus lumina fracta sopor.
Et tua funereo pallebunt labra colore,
Quae toties labris pressa fuere meis?
Cur tamen ipse fugis? cur te tua Magdala perdet
Christe salus animae praesidiumq́ue meae?
Téne ego? te perdam? te dilectissime Iesv
Sors oculis poterit vlla negare meis?
Non poterit. quaecumque tibi fortuna minatur
Atra licet, fatis imminet illa meis.
| |
[pagina 165]
| |
Non tibi decretae dissuadeo funera mortis,
Iuncta trahas fatis si mea fata tuis.
Non ego carnifices, non formidabo gehennas,
Quaeq́ue solet trepidus cuncta timere pauor.
Siqua meus tormenta ferat crudelia Christus,
Magdala cum Domino diuidet illa suo.
Siue meus gelidis claudatur anhelitus vndis,
Feruidus in medio frigore viuet amor:
Scilicet incendit sinceros aestus amantes,
Algida non sentit frigora quisquis amat.
Siue mihi tortor flammamq́ue minetur & ignem,
Ridebit medio laetus in igne dolor.
Scilicet hoc ipso flagrant mihi pectore flammae,
Flamma amor est, flammam non timet omnis amans.
Seu magis extremos exul mittaris ad Indos,
Sol vbi vicinis littora torret equis:
Exilij comes ibo tui per inhospita saxa,
Quaeq́ue scatent multo deuia tesqua metu.
Vna tibiq́ue mihiq́ue domum dabit extera tellus;
Vna meos oculos claudet, & vna tuos.
Seu magis infami pendebis in arbore Christe,
De cruce te memini multa solere loqui;
Me quoque me simili suspendat in arbore tortor.
Sitq́ue tuae propius crux mea iuncta cruci.
Hinc tua deplangam lacerantes tempora spinas,
Virgarumq́ue feris liuida terga notis.
Hinc ego dum gelido cernam tua funera vultu,
Luminaq́ue in media fessa natare nece;
| |
[pagina 166]
| |
Te lugebo truci morientem in stipite Christe,
Me gaudebo pari posse perire modo.
|
|