Poëmata

[p. 197]

Elegia X.

Ad Nobiliss. & Consularem V. Michaëlem Seclynium Heynae Toparcham, &c.

SEclyni meritos cui si quis tentet honores

Carmine mortali dicere, mutus erit:

Quid toties nugas, & inania verba requiris,
Nostraq́ue non facili scripta coacta Deo?
Quid mihi regalis carmen sublime cothurni,

Quid laudas tragicis facta canenda modis?

Ardua materia est, nec nostris viribus aequa,

Tristia magnorum plangere fata ducum.

Saepè perit magnis Pelagi submersa procellis

Lusit in exiguo quae modò cymba freto.

Saepè domi tutos Melibaeus continet agnos,

Quêis lupus occlusas imminet ante fores,

Si medio falsas librasset in aëre pennas

Icarus, Iacarias non legeremus aquas.

Non gemerent tristes miserum Phaëtonta sorores,

Si nunquam patrios stultus amasset equos.

Quis mala Sidoniae non nouit fata puellae

Cuius adhuc sectus nomina Mundus habet?

Iuerat à Laribus nunquam reditura paternis

Vt tenero nitidas carperet vngue rosas.

Ridebant varijs depicti floribus agri,

Tondebant patrij pascua laeta boues.

[p. 198]

 

Iupiter hos inter niuei sub imagine tauri,

 

Aptarat capiti cornua bina suo,

 

Mugituq́ue grauem crebrò testatus amorem

 

Errebat dubio picta per arua pede.

 

Vidit eum Virgo, tectiq́ue ignara Tonantis

 

Permulsit niueâ candida membra manu.

 

Et nitidos varijs exornans floribus artus,

 

Pexuit errantes colla per alba iubas.

 

Nec satis hoc amor esse tulit. contingere frontem

 

Gaudet, & ornatis oscula ferre comis.

 

Pulchraq́ue virgineâ connectens cornua Zonâ,

 

Dat sua mentito terga ferenda boui.

 

Vectaq́ue per tumidi vicinas aequoris vndas,

 

Appulit ad portus Creta superba tuos.

 

Tunc demum ingemuit, nudataq́ue pectora planxit,

 

Laesus & extorsit tristia verba pudor.

 

O pater, ô lato procul hinc diuise profundo!

 

Prataq́ue quae pedibus trita fuere meis

 

O pater! ô vbi sum? num me mendacia fallunt,

 

Aut terrent animum somnia vana meum?

 

Nónne fuit melius vernantes carpere flores,

 

Pulchraq́ue virgineis nectere serta comis.

 

Quàm procul à patria, procul à genitalibus aruis

 

Ire per vndo si mille pericla freti?

 

Quis mihi iam stultè dilecti fulgida Tauri

 

Cornuadet manibus dilaceranda meis?

 

Quis modo dum pulchros macies nondum occupat artus

 

Nec roseo tristis pallet in ore fames:

[p. 199]

 

Me iubeat saeuas speciosam pascere Tigres,

 

Pulchraq́ue det rabidis membra voranda Lupis?

 

Quid facis Europe? quid adhuc tua fata moraris?

 

Assignat meritae te tua culpa neci.

 

Siue lubet laqueo periturum nectere collum,

 

Quae Tauri vinxit cornua, zona liget.

 

Siue lubet rigido lacerari corpora saxo,

 

Hic tua quae lacerent corpora, saxa rigent.

 

Quid facis Europe? dubitas properare sub vmbras

 

Quo pudor ante tuus te sine raptus ijt?

 

Vel potius turpi vis ducere stamina fuso,

 

Iussaq́ue regali soluere pensa manu?

 

Vis Dominae fastus, probrosaq́ue verbera ferre,

 

Pictaq́ue sanguineis terga dolere notis?

 

O pudor! ô patrijs tam longè dissita terris!

 

Impia quid cessas non modo virgo mori?

 

Talibus Europe gemuit temeraria verbis,

 

Cùm procul à proprijs plangeret aegra focis.

 

Et mea ne paribus succumbat victa procellis

 

Credere se tumidis cymba veretur aquis.