De Arabische Alkoran

[fol. 96]

Inden name des barmhertighen ende goedighen Godts. XXIIII. Capittel.

DIt boeck dat den Alcoran genaemt wert, is een seer claer verstandich boeck, ende de tijt sal comen dat de ongeloovige lieden wenschen sullen, dat zy desen boeck hadden ghevolcht, hoe wel zy tegenwoordich dat selve weynich achten. Wy en hebben tot noch toe gheenighe menschen eenighe macht ghegeven, voor ende al eer wy hem dit boeck toegesonden hebben. Gheen mensche en sal sonder mijnen wille sijn tijt ofte perck overtreden. Wanneer ghy met desen boeck sult opghetogen comen, soo sullen sy seggen, ghy sijt verduyvelt, ende en sullen u niet willen gelooven: Maer alle Propheten sijn bespot ende begeckt geworden, ende of sy wel allerley wonder wercken hebben gedaen, soo sijn doch de lieden ongeloovich gebleven: ende of wy schoon de poorten des Hemels op deden, ende begeerden dat zy souden opclimmen, soo en souden sy het doch niet doen, maer voorwenden dat zy blint ende betoovert sijn. Ick hebbe de teeckenen aen den Hemel heerlijck wtgedeelt, ende beware die selve voor des duyvels listen.

Ick hebbe u de aerde gegeven, daer uyt ghy allerley vruchten hebben cont, ende ons en is niet verborgen, want wy sien alle dingen, van ons comt het leven ende doot, den reghen ende alle andere dinghen. Wy kennen de ghene die gheboren sijn, ende die noch sullen gheboren werden, sy sullen alle voor ons moeten verschijnen. Wy hebben de menschen op aerden geschapen, maer te voren hebben wy den Duyvel uyt een pestilentieus vyer gemaeckt, ende als wy de Engelen ontdeckt hebben dat wy menschen wilden maken, ende haer een deel van onse ziele geven wilden, so hebben zy haer verootmoedicht, ende sijn my gehoorsaem gheweest, wtgenomen Belzebub, die en heeft hem niet willen buyghen, ende als hem ghevraecht wert uyt wat oorsaeck hy hem wederspannich bewees, soo gaf hy tot antwoort, dat hy hem niemandt onder werpen en wilde die vander aerden gemaeckt is, daer op seyde Godt tot hem, de wijle ghy dan soo boos sijt, soo packt u van my wech tot op den bestemden dach. Doen sprack de Duyvel tot God, nadien ghy my dit aendoet, so wil ick maecken dat de lieden de werelt lief hebben sullen, ende wil haer allerley boosheyt leeren, wtghenomen de ghene die u van reynder herten aenbidden: Maer Godt seyde, mijn volck wandelt op den rechten wech, daerom en cont ghy haer niet schaden, maer die boosheyt doen, die comen met u inde helle, de welcke seven poorten heeft, ende daer sult ghy vergadert werden: Maer de vrome sullen int Paradijs gaen. Wy willen alle boosheyt uyt u herte wech nemen, ende dan sullen zy alle broeders onder malcander zijn, ende en sullen niet quaets bevinden, ende ick ben oock een barmhertich God ende vergeve geern.

Doen de Engelen by Abraham quamen logheren, soo vreesde hy hem voor haer, maer sy seyden dat hy sonder vreese soude zijn, want sy brengen hem een goede tijdinghe, dat hy, namelijck een verstandighe sone winnen soude: Hy sprack hoe can dat toegaen, de wijle ick soo oudt ben? Sy seyden hy soude hem verblijden ende niet daer aen twijffelen. Hy vraechde haer of zy om gheen ander oorsaeck wille ghecomen waren? Sy seyden ja, ende namelijck dat zy den Loth met de sijne behouden, ende de ander verderven

[fol. 97]

souden. Ende als sy tot des Loths volck quamen, soo en wildemen haer niet kennen: Daer op seyden de Engelen: wy sijn alhier gecomen om u de waerheyt aen te seggen, ende hebben den Loth heymelijck bevolen dat hy inder nacht ontvlieden soude, ende niet te rugghe sien, zy willen hem wel den wech wijsen, ende also wert Loth, ende alleen de zijne behouden: Maer alle de ander van den eersten totten lesten werden in den gront verdorven, want God liet steenen vanden Hemel regenen, ende de verstandighe lieden hebben haer hier over verwondert, ende veel van die menschen hebben haer willen salveren, want zy hebben boomen uytghegraven, ende haer onder de aerde verborgen, maer wy hebben des niet te min onse wrake over haer laten gaen, want sy zijn moetwilligher wijs vande waerheyt afgeweken, ende en hebben onse woorden, noch bevel geen geloove gegeven.

Wy hebben Hemel en de Aerde, ende alles wat daer in is, leeft ende zweeft, geschapen, ende den Alcoran is u uyt ghenade ghegeven gheworden: En went u oogen oock op gheen ydele dingen, noch en hebt gheen begeerte na die selve, maer sijt ootmoedich.

Wie den Alcoran wil disputeerlijck maecken, daer teghens sult ghy u setten als een boodtschapper Godts, want ick zweere by my selven, dat sulcke lieden voor my moeten verschijnen, ende onder desen cont ghy haer mijn gheboden bekent maecken, ende u vande ongeloovige af sonderen, ende ick wil u vande spotters verlossen, ende sullen dan gedencken of Godt een ander mede-gheselle nevens hem heeft. Ghy en sult maer eenen Godt aenbidden, ende hem aenroepen tot dat de doodt comt, daer by sult ghy ootmoedich sijn ende vlijtich bidden.