O lieve luyden, vreest Godt, ende laet de Goden met den Duyvel varen, merct op mijn woorden, ende en wandelt niet op den valschen weghe, God sal u rijckelijck beloonen. Godt laet het water rijckelijck vanden Hemel neder komen op de Aerde, op dat sy vruchten brenghe.
Godt opent de geloovighe haer herte, maer de ongeloovige verstockt hy, ende maecktse als de steenen, op dat sy in haer dwalinge verderven, maer de Godtvreesende werden deur ’t gehoor der Goddelijcke woorden op ’t hoochste verheucht. De voor-ouders der Goddeloosen hebben onsen boodtschapper oock seer wederstaen, maer sy zijn dat wel indachtich geworden, tot harer groote ongeneeslijcke schade.
Wy hebben veelderley ghelijckenissen in desen Alkoran ghebruyckt, op dat de lieden den handel des te beter verstonden, ende in gedachtenis mochten behouden.
Alle menschen moeten haer saecken voor Godt brenghen, ende wie waerachtich is, die vreese Godt, ende doe zijnen wille, daerom vergeeft hem Godt oock sijn sonde: En laet u van de ongheloovighe niet verleyden om vreemde Goden aen te bidden.
De Goden en konnen my van mijn voornemen niet verhinderen, want ick bevele my selven God, ghelijck alle wijse lieden doen. Maeckt ghy uwe saecke so het u alderbest goet dunckt, ick wil het oock nae mijnen sin maecken, ende het sal hem dan wel vinden, wie recht ofte onrecht heeft. Hoe wel u dit boeck van Godt toegesonden is, om de volckeren daer mede te helpen, so en sult ghy nochtans niemandt anders aennemen, dan alleene de gene die u gehoorsaem is, ende uwen wille doet.
Als yemant sterft, soo neemt Godt in die selve ure, de ziele uyt den lijve. Item als yemant slaept, soo doet Godt oock alsoo: Sommige geeft hy die weder, ende sommighe niet, nae dattet hem behaecht, ende dit is de wijse lieden een groot wonder werck. Alle tweedracht sal Godt ontwarren ende ontscheyden, ende als den joncksten dach des oordeels komen sal, soo sullen de ongeloovige alle rijckdommen der werelt daer voor wel gheven willen, als zy mochten verlost werden. Vele van haer roepen Godt aen, als het haer qualijck gaet, maer als haer wederom geholpen is, soo verlaten sy hem, ende schrijven dit alles haer eyghen verstandt toe: Die selve of sy wel sondighen, soo en sullen sy nochtans niet twijffelen, want Godt is barmhertich, daerom roept ende bidt hem aen, eer dat het ongheluck over uwen hals kome, want anders sal het te late zijn, ende niemant en sal u meer helpen konnen. De ghene die Godt tot een leugenaer maecken, die sullen ten joncksten daghe van het vyer een swart aenghesicht verkrijgen, maer de vrome sal Godt behouden.
Ick en late my niet overwinnen met redenen, om yemant anders, dan alleene Godt aen te bidden, want soo ick anders dede, soo soude ick onder ’tghetal vande verdoemde gherekent werden.
Als het geluyt der Basuynen sal ghehoort werden, dan sullen alle levendighe menschen sterven, ende als sulck gheluyt ten tweede-mael ghehoort wert, dan sullen sy weder opstaen, ende den Hemel ende Aerde sullen ghelijcksaem met Goddelijcken glantsche schijnen, ende als Godt dan die gedoode menschen sal aensien, dan sal hy een recht oordeel vellen, ende niet een mensche onrecht doen, maer een yder vergelden soo hy dat verdient heeft. De poortiers der Hellen sullen de Goddeloose vraghen of sy oock een bootschapper gehadt hebben, ende als sy antwoorden ja, soo sal tot haer geseyt werden: gaet daerom henen in dat eeuwige Helsche vyer.
Maer de Godsalige ende vrome sullen
Auteursrechtvrij