In den name des barmhertigen ende goedigen Godts. XXXVIII. Capittel.
WAnneer den dag des Oordeels comt soo sal de waerheyt van de leughen onderscheyden worden, sommighe sullen verhooght ende sommighe tot niet werden, ende de Aerde met t’ samen de Berghen sullen in stoff verandert werden, dat het schijnen sal als of het louter stoff ware dat de Sonne op drijft, ende daer sullen drie verscheyden hopen der sielen zijn, de eene tot de slincke ende de ander ter rechter sijden, ende eene voor dese beyde, ende dese sal de naeste by het Paradijs zijn. Daer sullen sommige schoone jongelingen te vinden zijn, die sullen in haer schalen het alderkostelijckste sap in schencken, ende dat en sal haer niet droncke noch vol maecken, ende dese sullen God sonder ophouden groeten, maer die op de slincke sijde die hebben het eeuwige vyer, de schaduwe ende den roock, want niemand en kan hem voor de doodt bewaeren dewijle hy van ons wert uyt ghesonden, ende wy veranderen de ghedaenten der menschen, ende doen veel ander dinghen die ick niet beschrijven en wil.
Weet ghy oock hoe ghy in s’ Moeders lijff sijt geformeert geworden? of hebben wy of ghy den Boomgaert besaeyt, want als wy niet en lieten van den Hemel neder regenen so soude het alles verdorren, ende waerom en danckt ghy hem dan niet, want wy hebben het hout laten wassen om dat selve te gebruycken, om u te verwarmen ende tot meer ander dingen.
Ick sweere by den onderganck der Sterren dat dese Alkoran van den gheweldigen Koninck des Hemels ende der Aerden ghemaeckt is, ende waerom weder spreeckt ghy dan den selven, Daer doch een yder vrome int Paradijs sal sijn eeuwige wooninghe hebben, maer de ongeloovige sullen int eeuwige vyer altoos zweeten.
Auteursrechtvrij