Metamorfose ten geleide
Een rups verpopt. Uit de pop een vlinder. En voor mij altijd de vraag: in hoeverre ‘voelt’ deze vlinder zich nog rups? Hetzelfde met mensen. Je ziet jezelf op oude foto's, ‘ben ík dat?’ Was je toen al een beetje die van nu? Ben je nu nog iets van die onherkenbare van toen? Metamorfose is een woord waar vraagtekens bij passen, of rijen puntjes.
Dat veranderlijke willen wij met deze Chrysallis laten zien. Van vorm veranderen, en toch herkenbaar blijven als Chrysallis. Daarvoor hebben we om te beginnen naast auteurs ook mensen uit andere specifieke vakgebieden gevraagd om een bijdrage te leveren of er iets over te zeggen: een psychologe, een filosofe, een feministisch theologe, een toneelspeelster. En alsof de vlinder ermee speelde: bij velen van hen die met het tema werkten, voltrok zich iets, alsof ‘metamorfose’ ook henzelf en hun artikel aan het metamorfoseren ging. Zo groeide het tot een ongewone Chrysallis met ongewone bijdragen, in een soms ongewone vorm. En toch ook Chrysallis.
Chrysallis betekent ‘goudkleurige pop van een vlinder’. Dat juist deze pop-in-metamorfose de laatste blijkt te zijn, is van een ironie die we bij het openen van het tema werkelijk niet hadden voorzien. Nu we het weten, geeft het me sterker dan ooit het nauwelijks te omschrijven opwindende besef stadium te zijn in een groter ontpoppingsproces, waarvan we het eind, de vlinder, misschien zelf nooit zullen zien, - een gevoel alsof we met deze ‘metamorfose’ in de allerlaatste Chrysallis een soort groet naar de toekomst sturen.
Hanneke van Buuren
Auteursrechtelijk beschermd