Levende Talen. Jaargang 1932

Het lidmaatschap van de Internationale Bond van Leraren in Levende Talen.

De jaarvergadering van 2 Januarie heeft besloten niet toe te treden tot de Fédération Internationale. Dit besluit heeft vooral bij onze collega's in Frankrijk grote teleurstelling gewekt. Zij hadden na onze krachtige medewerking aan het Parijse Congres en aan de stichting van de nieuwe internationale bond iets dergeliks allerminst verwacht. Prof. Gallas heeft zich in dit nummer tot tolk gemaakt van hen die menen, dat wij vooral in deze tijd niet afwijzend mogen staan tegenover een poging tot geestelik samengaan op internationaal gebied.

Wanneer er geen biezondere aanleiding voor was, zou het Hoofdbestuur er natuurlik niet aan gedacht hebben om de leden voor te stellen terug te komen op een zo kort geleden genomen besluit. Er is echter een biezondere omstandigheid: het feit dat een belangrijke circulaire, die in December tot ons gericht is, bij de post is verloren gegaan. In deze circulaire werd meegedeeld, dat op grond van bezwaren die verschillende landen tegen de contributieregeling hadden ingebracht, deze tot nader order was uitgesteld; het voornemen werd te kennen gegeven om op de eerste vergadering van het Comité, in de zomer van dit jaar te Londen, een nieuwe regeling, die ongetwijfeld minder lasten zal opleggen, te ontwerpen.

Het Bestuur gelooft dat, indien die circulaire bij de behandeling op de jaarvergadering bekend was geweest, de stemming anders uitgevallen zou zijn. De finantiële lasten immers vormden het hoofdbezwaar tegen toetreding. Niet het enige, zeker: enige

[p. 83]

twijfel aan de oprechtheid van de internationale gevoelens van een deel der stichters kwam erbij. Maar daartegenover merkte de heer Van Bellen terecht op, dat wij, door deel te nemen aan de leiding, konden bevorderen dat die twijfel geen grond vond.

De hoge contributie vormde echter voor het overgrote deel der aanwezigen het voornaamste bezwaar. En nu het blijkt dat deze aanmerkelik verlaagd zal worden, meent het Bestuur dat er aanleiding is, de leden opnieuw een beslissing te vragen. Natuurlik moet men zich daarbij niet ontveinzen, dat, gelijk ook op de vergadering is opgemerkt, de contributie niet de enige kosten brengt. De afgevaardigde(n) kost(en) ook geld; men mag er niet op rekenen dat er altijd leden bereid zullen gevonden worden de reis- en verblijfkosten zelf te betalen. Wij moeten ook de mogelikheid openlaten, dat een geringe verhoging van onze contributie nodig zal blijken. Maar als het nieuwe lichaam zich in een oprecht internationale geest ontwikkelt, meent het Bestuur dat daarvoor een klein bedrag gevraagd mag worden. Onze contributie is toch waarlik wel buitengewoon laag; alleen het abonnement op Levende Talen is reeds, naar onze bescheiden mening, meer dan twee gulden waard.

Het Bestuur acht het waarschijnlik dat, indien de bewuste circulaire zijn bestemming bijtijds bereikt had, de vergadering een dergelik besluit had genomen als de leden van de Engelse vereniging van leraren in levende talen, die in hun vergadering het bestuur machtigden om toe te treden, op voorwaarde dat een finantiële regeling kon getroffen worden naar tevredenheid van het bestuur. In die geest is dan ook het voorstel geredigeerd, dat wij aan een schriftelike stemming onderwerpen.

w. van den ent, Secr.