Levende Talen. Jaargang 1932

Buitenlandse Anglistiese tijdschriften.

Zeitschrift für franz. u. engl. Unterricht, Band 31 (1932).

Opmerkelijk is dat ook in Duitsland de kwestie van opleiding van de leraren niet bevredigend is opgelost. In het eerste nummer een artikel van Richard Korn, die deelnam aan de besprekingen op het kongres van Parijs. In dezelfde sfeer is een artikel over auslandsreisen door Wiegmann, en een belangrijk bericht over een Englandfahrt einer Prima der deutschen Oberschule door Walter Damus; als zo iets voor Duitsers mogelik is, wat moet men dan zeggen van de positie van ons land? Interessant is ook een betoog van Fouret, sekretaris van het Parijse kongres, over Les Humanités classiques et les Humanités modernes en France. Onder de boekbesprekingen is er natuurlik ook een over de dwaze grammaire van de Franse Akademie; de schrijver beperkt zich tot een herhaling van de argumentatie van Brunot, en gaat niet in op de principiële kwesties, noch op de vraag of een grammatika geschreven moet worden door een vakman of door een leek!

Revue de l'Enseignement des Langues Vivantes, Oktober 1932.

Bevat een art. van V. Bescou over La Tragédie de l'échec dans Jude l'obscur et Tess d'Urbervilles; C. Cornill, Note sur Jakob Wasserman. De notes & documents geven verslagen van examens, ook universitaire, en examenopgaven. Voor de leraarsexamens, waaraan alle kandidaten zonder onderscheid zich moeten onderwerpen, vraagt men een opstel (over een letterkundig onderwerp) in het Frans en een tweede in het Engels (resp. Duits, enz.). Eerbied voor de moedertaal!

[p. 326]

Die Neueren Sprachen 40 (1932).

Onder de zelfstandige artikelen, meest pedagogies (in de ruimste zin) of literair noem ik enkele die me voor ons van speciaal belang toeschijnen: een onopgesmukt verslag van Editha Kühn over een erfolgreichen versuch: een ruil van een hele Duitse schoolklas met leerlingen van een tweetal scholen in Aberdeen, elk onder leiding van een leraar en een lerares; en de proef is nu al tweemaal genomen. De Duitse lerares werd aan de Schotse school lerares voor Duits en Frans, de Schotse nam in Duitsland de Engelse lessen over. - Zur Freieren gestaltung der schriftlichen arbeiten in den neueren sprachen door Hans Steinthal. - Bedeutung des self-respect in dem engl. persönlichkeitsideal door Hildegard Gauger. - Hiatusfurcht und wohllauttheorie im Französischen door E. Tappolet (Basel). Dit artikel is ook voor niet-Romanisten taalkundig-interessant, als een voorbeeld van het gekunstelde karakter van het zogenaamd beschaafd Frans in tegenstelling met het natuurlike Frans van de beschaafden. Het artikel toont ook de in andere talen in deze mate onbekende invloed van dilettant-grammatici, waarvan de spraakkunst van de Franse Akademie een reductio ad absurdum is. Het Engelse tweetal voorbeelden wordt door de S. niet geheel juist verklaard, en is een sterker steun voor zijn theorie dan hij wel ziet. De woorden op -a vormen in het Engels een heel kleine groep: idea, America; hun laatste syllabe is foneties identies met die van woorden op -er, zoals enter, in pausa. Vandaar bestaat de neiging woorden als idea en America vóór een klinker met -r- te spreken. In dialekties Engels worden woorden als window vaak met dezelfde -ə gesproken, overeenkomstig de historiese ontwikkeling (de standaard-uitspraak met ou is een spelling-pronunciation in oorsprong), en analogies wordt hier op presies dezelfde wijze als in idea een -r- ingevoegd. Van euphonie e.d. is geen sprake, zomin als in het Frans. Verder bevat elke afl. boekbesprekingen, waaronder waarderende van de dissertaties van H.J. van der Meer en Mej. S. de Vooys.

e. kruisinga.