Levende Talen. Jaargang 1934

Vergadering van de Engelse sectie.

Om twee uur opent de voorzitter de bijeenkomst en constateert dat de flinke opkomst (± 50 leden) getuigt van de belangstelling die de docenten in elk geval voor het twede punt van de agenda hebben. (Punt 1 zal na de inleidingen aan de orde komen). Mej. Portheine houdt dan haar inleiding, die men

[p. 32]

in dit nummer vindt opgenomen. Na het applaus stelt de voorzitter vast dat de spreekster wel een zeer gelukkige uiteenzetting heeft gegeven van alle overwegingen die bij bedoelde beoordeling kunnen gelden. Een dergelike methodiese bespreking is wel uiterst nuttig, al zijn we dan nog niet toe aan de theoretiese methodologie. De discussie kan ordeliker geschieden aan de hand van de volgende punten:

1.	De vertaling moet tonen dat de leerling voldoende onderlegd is voor het volgen van hoger onderwijs.
2.	De vertaling geeft bijna uitsluitend de doorslag voor het eindoordeel over de kennis van de leerling.
3.	Hoe moet de vertaling beoordeeld worden? - waarbij men kan denken aan: a. het hanteren van de moedertaal; b. het inzicht in de structuur van het Engels; c. woorden die men bekend mag achten en andere die misschien toevallig gekend worden; d. alles wat fout is moet worden gerekend.

De heer van Doorn heeft met instemming naar de inleidster geluisterd en wil alleen iets toevoegen aan wat zij over de stijl heeft gezegd. Een Engelse alinea vormt één geheel, de schakel komt aan het eind van elke zin. Wie dit niet weergeeft zal hij dit niet aanrekenen, maar wie dit goed doet krijgt opcenten. - De Heer Habbema zal, met bizondere schroom na wat spreekster en de Heren Kruisinga en van Doorn hebben gezegd, moeten afdalen naar een lager niveau. Als ideaal is de stijlweergave zeer schoon, maar hij geeft die cadeau. In de normvergadering te Amsterdam, waar nooit een docent heeft ontbroken, rekent men: syntactiese fouten fout; blijken van onvoldoende woordenkennis eveneens fout, terwijl heel veel andere fouten door slangetjes met de mantel der liefde worden bedekt. Hij acht in 't algemeen de eisen van het beheersen van het Nederlands véél te zwaar. Eerlikheid gebiedt hem te zeggen dat de praktijk vaak zo anders is dan wat op een vergadering wordt gezegd. - De Heer de Chavonnes Vrugt meent, al heeft hij zelf nog geen ervaring, te moeten meedelen wat de Heer van Noord over deze kwestie denkt. Deze gaat uit van hetgeen goed is, dus gaat na of de kandidaat het stuk in 't algemeen heeft begrepen. Want zó toch moeten boeken in de vreemde taal worden gelezen. - De Heer Bunt brengt de vraag ter sprake of voor de vertaling op H.B.S.

[p. 33]

en Gymnasium dezelfde maatstaf moet worden aangelegd. Zelf zou hij op het Gymnasium vooral het inzicht willen laten gelden. Verder meent hij niet alles te moeten fout rekenen. Vergissingen kunnen evident zijn. - De Heer Ovaa is het met de inleidster geheel eens, maar is zeer gekant tegen de methode door de Heer de Chavonnes Vrugt meegedeeld. Hiervan zijn zeer bedenkelike vergissingen te verwachten. - De Heer van Doorn heeft altijd de gymnasiasten hogere eisen gesteld. - Mej. Portheine dankt nu de Heer van Doorn voor zijn aanvulling wat de stijl betreft en verklaart uitdrukkelik dat ze niet al te streng is. Al rekent ze alles, de grens wordt ook wat hoger gelegd. Maar ze acht een onafwijsbare eis dat structuurfouten niet gelijk berekend moeten worden met woordfouten. In z'n samenvatting onderstreept de voorzitter dit door te zeggen dat er tweeërlei standpunt is: a. Verschil in zwaarte bij fouten en bovendien alles rekenen. Behalve voor de eindexamenvertaling is dit van veel betekenis voor het onderwijs. b. Geen verschil in zwaarte en de mantel der liefde voor de kleinere fouten. Hij acht dit alleen maar voordelig voor de leerlingen die behooren te worden afgewezen.

De Heer Habbema heeft altijd aan het Nederlands van Gymnasiasten hogere eisen gesteld; op de H.B.S. is de woordenkennis wat groter. Hij blijft er bij dat niet alles moet worden aangegestreept: de vertaling gaat dan lijken op een Paasbrood en de deskundige aarzelt een voldoende toe te kennen. - De Heer de Boer wil als deskundige gaarne vermelden dat de Heer Habbema zonder schroom zijn werk kan vóórleggen aan de deskundige en dat hij zelf zeer goede resultaten van hem heeft gezien. Hij constateert ook dat juist de deskundige egaliserend kan werken bij de beoordeling op verschillende scholen. - Dan dankt de voorzitter Mej. Portheine nogmaals voor haar beschouwingen en moedigt tevens andere jongeren aan ook eens wat op de sectievergadering te prestéren. - Hierop volgt punt 3: van de inleiding van de Heer Scholten en het hiertegen ingebrachte van de Heer Kruisinga kan men kennisnemen in het volgende nummer.

Daarna is aan de orde punt 1. De Heer van Doorn stelt Dr. Habbema candidaat, de Heer de Boer meent dat de secretaris door zijn bestuursfunctie als het ware is opgeleid voor het voorzittersambt. Bij stemming blijken er te zijn: 2 blanco bil-

[p. 34]

jetten, 7 op de Heer Habbema en 17 op ondergetekende. Daardoor is er nu een andere vacature in het bestuur. Hiervoor wordt na enige discussie bij acclamatie gekozen de Heer Ovaa. - Ten slotte vraagt dan de secretaris het woord om de aftredende voorzitter, een markante figuur in de Anglistiese wereld, te danken voor de ‘gemoedelike’ en objectieve wijze waarop hij de sectiebijeenkomsten heeft geleid.

l.j. guittart.