Levende Talen. Jaargang 1935

Onderzoek naar het gebruik van Duitse letters bij het onderwijs in het Duits.

In Nr. 84 van ‘Levende Talen’ werd namens de Duitse sectie tot de Duitse collega's het verzoek gericht te willen meedelen, hoe ze stonden tegenover het gebruik van Duitse letters.

Op de toen gedane 2 vragen zijn 21 antwoorden binnengekomen, waarvan 2 uit Indië. Voor de grote meerderheid der collega's schijnt dit vraagstuk nu juist niet zeer brandend te zijn.

17 van de 21 leraren/essen achten het leren der Duitse letters nodig, 4 ontkennen de noodzakelijkheid.

[p. 244]

Over de leerjaren, waarin men de Duitse letters wil laten gebruiken, is men het volstrekt niet eens. Algemeen is men van oordeel, dat ze in de eerste klasse geleerd moeten worden, één collega slechts acht 't beter, ze in de 2e klasse te onderwijzen.

De antwoorden op vraag 2 zijn als volgt samen te vatten:

a.	Gebruik in I.
	3 beantwoorders van vraag 2 stellen het gebruik verplicht in I, één slechts in enkele oefeningen, twee in I zo nu en dan; ze laten ze in II en III wel eens herhalen.
b.	in II en III.
	één collega laat ze in II en III schrijven.
c.	in I, II en III.
	drie eisen het gebruik in de eerste, twede en derde klasse, één eist dit nu en dan.
d.	in I-V.

twee leraren laten in alle vijf klassen alleen Duitse letters gebruiken, één wekelijks in een paar zinnen, één in een gedeelte van al het schriftelijk werk.

Twee antwoorden zijn enigszins vaag: het ene wil het gebruik incidenteel niet alleen in I, het andere niet steeds.

Een zestal beantwoorders motiveert zijn standpunt. Men acht het schrijven van Duitse letters noodzakelijk, omdat ze in Duitsland over 't algemeen nog veel gebruikt worden, of omdat het gebruik volgens ministeriëel voorschrift op alle Duitse scholen verplicht is, of omdat men meent rekening te moeten houden met de gewijzigde politieke koers bij onze Oostelijke buren. Een collega leert ze wel, doch met tegenzin; hij stelt de vraag, of we maar steeds aan de Duitse eigenzinnigheid moeten blijven toegeven.

Er zijn twee voorstanders, die het geheel eens zijn met den heer de Buisonje; ze vinden het nodig het onderwijs zo in te richten, dat hun leerlingen later Duits schrift kunnen lezen en laten ze dus uit deze zuiver practische overwegingen Duitse letters leren en gebruiken. Eén sluit zich aan bij het standpunt van den heer Straus, hij acht het veel lezen en schrijven van Duits schrift te inspannend voor de ogen. Enkele verdedigers zijn van mening, dat het de leerlingen niet de minste moeite kost, om de Duitse letters te leren en te schrijven. Volgens een Haags leraar heeft de Haagse vakvereniging zich al vroeger voor het gebruik uitgesproken.

[p. 245]

Men zal het ten slotte met mij eens zijn, dat het aantal antwoorden te gering is, om er een conclusie omtrent het gevoelen van alle Duitse leraren uit te mogen trekken. Of men zou de mening toegedaan moeten zijn, dat het grote aantal voorstanders vergeleken met de tegenstanders de opvatting wettigt, dat de grote meerderheid der vakcollega's op het standpunt der voorstanders moet staan.

C. BROUWER.