Levende Talen. Jaargang 1937

Vergadering van de Franse sectie.

Bij afwezigheid van den Voorzitter, wordt de vergadering geleid door het bestuurslid, den heer R. Wiarda, die de aanwezigen en prof. K.R. Gallas in het bijzonder, welkom heet.

In plaats van het aftredend bestuurslid, den heer A. van Noord, wordt ondergetekende bij acclamatie tot secretaris gekozen.

Alvorens het woord te geven aan den eersten spreker, wijst de Voorzitter op de moeilijkheden bij het onderwijs in het Frans en dankt de collega's Riemens en Marmelstein, die zich veel moeite getroost hebben om het materiaal voor de tentoonstelling over het onderwijs in het Frans.

Daarna houdt Dr. G. Schilperoort zijn inleiding over het onderwerp: ‘Herziening van doelstelling en methode van het onderwijs in het Frans aan de H.B.S.B. in verband met de afschaffing van de litteratuur op het eind-examen.’

[p. 59]

Sommigen zijn verheugd over de herkregen vrijheid, anderen beschouwen de afschaffing als een achteruitgang; maar verheugend is het feit, dat er nog mensen met idealen zijn, die nieuwe wegen willen inslaan.

De spreker geeft geen uitvoerige uiteenzetting van de Dalton-methode, een onderwerp, dat al door den heer Birnie is behandeld. Hij behandelt een onderdeel er van, nl. het spreken van het Frans en beantwoordt de vraag, in hoeverre de nieuwe methode dienstig is om dat doel te bereiken en ook door anderen in praktijk kan worden gebracht.

Er is altijd geklaagd over het slechte spreken van de leerlingen, maar de klachten over het slecht spreken van de vreemde taal worden tegenwoordig vaker gehoord dan vroeger.

De afschaffing van de litteratuur op het eindexamen zou daarvan de schuld zijn. Maar er zijn andere oorzaken; zoals de democratisering van het onderwijs, de grotere klassen, de de geringere aandacht voor het huiswerk door allerlei factoren, o.a. radio, dansen, enz.

Zeker is, dat de afschaffing van de litteratuur op het eindexamen ten gevolge heeft gehad, dat er minder gelezen wordt, wat een nadeel is voor de taalkundige kennis van de leerlingen en invloed heeft op de resultaten van het mondeling eindexamen.

Bovendien is het eindexamen van karakter veranderd. Van kennis van de litteratuur is men gekomen op het terrein van de conversatie; niet kennis, maar vaardigheid is de hoofdzaak geworden.

Het eindexamenreglement eist van de candidaten enige vaardigheid in het spreken; hoe is dat op de H.B.S.B. te bereiken?

Zo spoedig mogelijk moet men komen tot een vrije gedachtenuiting, zowel mondeling als schriftelijk; dat is de beste voorbereiding voor het eindexamen. Hierbij kunnen als hulpmiddel gebruikt worden de vijftien dubbelzijdige platen van de conversatiecursus van de Linguaphonemethode met bijbehorende wandplaten en hulpboekjes. Elke les bestaat uit twee gedeelten; 1, een beschrijving, 2, een gesprek. De leerlingen kunnen zich ook oefenen in het actief gebruik van de taal door zelf ook vragen te stellen over de inhoud van de les. Twee leerlingen kunnen een gesprek houden over de plaat, waarbij de een vragen stelt, de ander antwoordt. Een eenvoudig leeslesje kan gedramatiseerd worden. Ook de schriftelijke vrije gedachten-

[p. 60]

uiting wordt in de lagere klassen beoefend. Hierbij speelt het prentenboek een rol. Links staat een plaatje, rechts een woordenlijst. Naar aanleiding van de plaat maken de leerlingen zelf enige zinnetjes of een kort verhaal in het kladschrift. Hiervoor wordt geen cijfer gegeven. In de 4e klas komt daarbij de internationale schoolcorrespondentie (bureau te Leiden). Dat is slechts voor enkele leerlingen en gaat buiten de school om.

Het samenvatten van de leesles, het omwerken van een verhaaltje is in de hogere klas een goed middel; hier wordt, in. tegenstelling met de lagere klassen, grammaticale zuiverheid geëist.

Wat de wijze van lezen in de hogere klassen aangaat, het volgende. Een uur wordt klassicaal gelezen, en een uur wordt de leesles gedaltoniseerd.

Twee leerlingen komen tien minuten voor de klas en worden onderhanden genomen, terwijl de overigen met boek en woordenboek, doorwerken.

De winst van deze behandelingswijze is, dat er meer contact komt tussen leraar en leerling, deze laatste komt meer los en is minder ten prooi aan valse schaamte.

De spreker geeft geen oplossing van het probleem, maar noemt zijn werkwijze een zwakke poging om verbetering te brengen in een hopeloze toestand.

Nadat de Voorzitter den spreker gedankt heeft voor zijn hoopvolle rede, worden door de heren van Bellen en Messchaert en door den Voorzitter enige vragen gesteld.

Hierna spreekt Dr. J.W. Marmelstein over illustratie bij het litteratuuronderwijs (zie dit nummer).

Beide sprekers in deze sectie hebben op bezielende wijze hun onderwerp ingeleid.

Terecht kon de Voorz. in zijn dankwoord er op wijzen, dat het met het onderwijs nog wel zal los lopen, zolang ouderen zulk een geestdrift bezitten.

Dr. Fransen geeft nog enige inlichtingen over de photoscoop, die ons in staat stelt allerlei onderwerpen op het gebied van de litteratuur en ook op het gebied van andere wetenschappen, in beeld te brengen.

Hierna sluiting.

W. PRINS.