Levende Talen. Jaargang 1937

Vergadering van de Engelse sectie.

Om drie uur opent de Heer Guittart de vergadering welke door ongeveer 50 leden wordt bijgewoond. Voordat hij met zijn voordracht begint stelt hij aan de orde de verkiezing van een bestuurslid ter voorziening in de vacature ontstaan door het uittreden van Mej. M.B. Portheine. Op voordracht van het bestuur wordt bij acclamatie gekozen het lid van Helden. Aangezien noch de Heer Ovaa, noch Mejuffrouw Portheine aanwezig is, verzoekt de voorzitter den nieuwen secretaris dadelijk in functie te willen treden.

Daarna begint de Heer Guittart zijn voordracht, getiteld: Het Wat, Waarom en Hoe bij het onderricht in het Engels. Spreker geeft een overzicht van de eisen die de onderscheidene schooltypen stellen en hoe de verschillende schrijvers van leerboeken in den lande zich voorgesteld hebben deze materie in de h.i. meest doelmatige vorm te gieten. (Een overzicht van deze lezing volgt in dit nummer). Aangezien het onderwerp zich niet leent tot debat, volstaat spreker met het geven van toelichting.

Mej. Kikkert vraagt het woord. In het April-nummer van L.T. is een lijst van ± 3000 woorden gepubliceerd waarover de gemiddelde H.B.S.-leerling beschikt. Thans is bij J.B. Wolters

[p. 69]

een boekje gepubliceerd volgens deze methode ingericht. Zij vraagt of deze methode in de opinie van den spreker aanbeveling verdient. De Heer Guittart antwoordt dat de invloed van Prof. Palmer's onderwijshervormingen in Japan hier duidelijk merkbaar is. Het feit dat deze hervormingen een mislukking zijn geworden, wil echter niet zeggen dat de methode ongeschikt is en geen aanbeveling verdient.

De Heer Habbema wijst op het feit dat, indien de grote klassen die de(n) docent(e) tegenwoordig toegewezen krijgt, remmend werken op het verkrijgen van een juiste uitspraak, een aardige methode bestaat in het gezamenlijk laten lezen. Deze methode geeft uitstekende resultaten. Er is echter niets nieuws onder de zon want dit systeem werd in de vorige eeuw al door den Heer Grasé toegepast.

De Heer Guittart vraagt daarop den Heer Habbema wat deze met de ‘r en th patiënten’ doet? Deze worden niet gebaat met gezamenlijk lezen. De Heer Habbema begint de les met deze leerlingen apart te nemen, desnoods wordt de foutieve uitspraak na de schooluren gecorrigeerd.

Thans is het woord aan Dr. H.R.S. van der Veen, die tegemoet hoopt te komen aan wensen om inlichtingen, hem bereikt naar aanleiding van zijn artikel in L.T. Juni 1936 in zijn te houden voordracht getiteld:

Zingen als Hulpmiddel bij de uitspraak.

Na op de waarde van het zingen in het algemeen te hebben gewezen, behandelt de inleider de voordelen die uit taalkundig, aesthetisch en paedagogisch oogpunt verbonden zijn aan het zingen van liederen in vreemde talen. Breedvoerig staat hij stil bij de bezwaren die men van verschillende zijden er tegenin zou kunnen brengen. Hij wekt de collega's op het behandelde ook eens in praktijk te brengen en een eventueel voorstel aan onze vereniging, om voor ieder der drie moderne talen een bescheiden liederenbundel voor de M.S. te laten samenstellen, te steunen, een voorstel dat bij de vergadering instemming vindt.

Voor nadere bijzonderheden wordt verwezen naar het artikel van den inleider over hetzelfde onderwerp, hetwelk opgenomen werd in L.T. Juni 1936.

De voordracht geeft aanleiding tot een levendige gedachtenwisseling. Mej. Snitslaar betoogt dat zingen alleen mogelijk is,

[p. 70]

indien de leraar muzikaal is. De moeilijkheden die zich voordoen bij goed zingen zijn zeer groot. Zij kan op ondervinding bogen, aangezien zij les geeft aan een school waar onderricht in muziek wordt gegeven.

Mej. Opstelten gelooft dat met bescheiden muzikale talenten toch wel wat te bereiken valt.

De Heer de Groot vraagt of het noodzakelijk is dat de leerlingen noten kunnen lezen.

De Heer Habbema vertelt iets over een ervaring opgedaan toen hij voor een collega waarnam. De gedichten werden opgeschreven (in tegenstelling met de gewoonte door den inleider gevolgd) en de leraar begeleidde op een viool. Het resultaat was voortreffelijk. Echter moet vermeld worden dat alleen de meisjes meezongen, aangezien bij jongens veelal de stem in de mutatieperiode was.

De Heer van der Voorde heeft linguaphone platen. De leerlingen vinden het meezingen prachtig en de tweede en derde klassen zingen wel niet schoon, maar toch buitengewoon aardig. De collega's hebben er echter veel last van.

De Heer van der Veen antwoordt dat het uit den boze is indien klachten over het lawaai van het zingen zich voordoen. De leerlingen moeten zo zacht mogelijk zingen, dat komt ook de stemmen der jongens ten goede. Spr. heeft van al deze genoemde bezwaren geen last. Meestal heeft hij een apart lokaal tot zijn beschikking en ook kan veel bereikt worden door een oordeelkundige roosterindeling. Noten kennen is niet absoluut nodig, de leerlingen zingen wel mee. Indien de leraar absoluut a-muzikaal is verdienen bemoeiïngen in dezen geen aanbeveling. Soms kan een muzikale leerling begeleiden. Spr. laat de gedichten niet opschrijven omdat dit te veel tijd kost.

De voorzitter dankt den Heer van der Veen voor zijn interessante voordracht en verklaart sprekers voorstel te zullen steunen. Hij wekt de aanwezigen op tot een belangstelling die zich ook in daden zal uiten. Om 4 uur 30 wordt de vergadering gesloten.

Nijmegen.

J.J. VAN HELDEN.