Leven van Lutgart (1899)

Leven van Lutgart

(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende



[pagina 132]
Ga naar tekstkritische notentekstkritische noten Ga naar tekstkritische notentekstkritische noten XXXIX. Van din dat si bruder Damaese verloesde van koringen. Bruder Damaes, die predekare, Die goede man, die wide mare Ga naar margenoot+Lutgarden makde in din latine, Dis ic mi oc in didsche pine, 13415[regelnummer] Hi was der welgerakder vrowen So speciaelGa naar voetnoot1 ende oc met trowen So vaste worden onderdaen, Dat sine weder hudde ontfaen Te sonderlinger minnen, want 13420[regelnummer] In allen stukken sine vant Altoes na goedes mannes sede Getrowe ende oc gestade mede. Oc vant die goe man Lutgarden Altoes in werken ende in warden 13425[regelnummer] In vaster trowen so gestade, Dat hi altoes bi haren rade Dede ende lit, want hi vernam Dat hem al goet daer ave quam. Mar wat hem sider teenen tide, 13430[regelnummer] Gelijc dat hi dis selve lijde Alhir teneven, es geschit En sal ic achterlaten nit. Die goede man hi was prioer Ende oc dergherre confessoer 13435[regelnummer] Die hem te bichten wilden gaen; Hi hoerde bichte, hi heft gedaen Die absolucie van den sonden Daer igewele af was gebonden Die hem te bichten wilde comen. 13440[regelnummer] Dos heft die goede man genomen Din evelschalk, die hem vermat Rechts an die liede, algader dat Ga naar margenoot+Daer hise met bekalengirde, Mettin dat hise also bekirde 13445[regelnummer] Van haren sonden ende gaf Die absolucie hen daer af. Mar doe vernam die evelbaren Datten die here al sonder sparen So wederniedde in sinen doene, 13450[regelnummer] (Want hi verloestte utin prisoene Die silen die in hovetsonden Verborgen lagen ende en conden Hen selven ut gelocen nit), Heft hi gewachtt ende oc gespit 13455[regelnummer] So lange dat hi over desen Daer wi dit bispel ave lesen, Hemselven hadde na gewroken; Want hine int herte binnen stoken Met koringen swar ende groet 13460[regelnummer] Begonste, so dat hi verboet Hem selven oc dat bichten hoeren. Want alse quam hem ten oren Der liede sonden, die si spraken Van menger wonderliker saken 13465[regelnummer] Daer si mesgrepen hadden an, So warter af die goede man Int herte binnen so gekort, Dat hi nemmeer en dorste vort Des bichten horens hem genenden; 13470[regelnummer] Want hi ontfruchtte datten schenden Die viant soude in enen dage, Wart dat hi dis it langer plage. Ga naar margenoot+Aldos so lit dat goede ambacht Tin tiden, want het hem ontfacht, 13475[regelnummer] Die goede man, die confessoer. Dos heft die viant din prioer Met sire lust daer toe gedreven, Dat hi dis bichtens heft begeven En stukke sider, want hem dochte 13480[regelnummer] Dat hijs geplegen nit ne mochte Noch sonder leet, noch sonder schade. Idoch vant hi in sinen rade Dat hi t Aiwires soude gaen Ende al Lutgarden don verstaen 13485[regelnummer] Die saken ende bidden hare Dat sire hem toe geradech ware; Want don noch laten hi ne woude Tote an der stonden dat si soude Geraden hem-op dese dinc. 13490[regelnummer] Aldos beraden henen ginc T Aiwires wert sent teenen stonden Die Iacobijn. Daer heft hi vonden Die maget edel ende goet, Lutgarden, die hem sinen moet 13495[regelnummer] Sal reformeren. Nu, hort dan Wat heft gedaen die goede man: Hi ginc, tirst dat hi quam te spraken Der vrowen, hare al condech maken Hoe dat hi confessoer te sinc 13500[regelnummer] Gekosen ware, ende hoe die pine Van bichten horne hem so verwoech Dat hise onwillechlike droch; Ga naar margenoot+Want hi van wonderliken dingen Die hem tevoren plagen bringen 13505[regelnummer] Die liede in bichten, dogde groet Van koringen din wederstoet, Die tormenteerden alle dage, Alse hi die bichten horen plage, Sijn herte so, dat hijs begeven 13510[regelnummer] Wilde ende voert met rasten leven Ende hem van din ambachte ontladen,
[pagina 133]
Waert datt die vrowe hem wilde raden Daer al sijn toeverlaet an stoet, Dat was Lutgart, die vrowe goet. 13515[regelnummer] Dos heft der welgerakder maget Die goede man sijn leet geclaget, Dat hem ter herten so mesquam. Mar doe die vrowe dat vernam, Antwerdde si met goeden staden 13520[regelnummer] Ende seide: ‘Vrint, gi sijt verladen Van ere saken, daer ic u Sal gerne toe geraden nu, Want daer ic u geraden mochte, En dadics nit, masschin u dochte 13525[regelnummer] Dat ic veronrechtte u daer an. So dadic oc; nu hort mi dan, Ic sal u seggen minen raet; Oc biddic u dat ghine ontfaet So dat hi blive in uwen sinne. 13530[regelnummer] Bruder Damaes, wel sute minne, Mi es wel condech ende ic weet Dat din viant es harde leet Ga naar margenoot+Dat imen hem dis onderwindet Daer hi die silen met ontbindet 13535[regelnummer] Van haren sondeliken bande; Dis heft hi beide rowe ende ande Groet ende migel utermaten. Daeromme en sal hi u nit laten Dis plegen, mach hijt u verbieden, 13540[regelnummer] Want hi benijdt dat gi din lieden Dos helpt te sinen torne; mar, Al dunket u dambacht te swar, Daeromme en seldijs laten uit; Want die so bloede es dat hi vlit, 13545[regelnummer] Hi vindt dengenen dine ijagetGa naar voetnoot1; Die so van herten es verssaget Dat hi it vromen laett te doenc, Hi vindt din viant wel so koene Dat hine ijagt in sine schade. 13550[regelnummer] Daromme in trowen ic u rade Dat gi die plache dint viant En rumet nit; want hi in hant, Si lief si leet, sal moten gaen, Wildine en lettel wederstaen. 13555[regelnummer] Want so verneesetGa naar voetnoot2 ende clene Es sine macht, dat hi allene Die doegede alle die wi don, Si goet gepens, si orison, Met sinen tortteneGa naar voetnoot3 ons verbidt. 13560[regelnummer] Mar dine en lettel wedernidt, Hi vlit enwege al sonder were. Mar alse imen din drogenere Ga naar margenoot+Ontdoet al willens sinen sin Ende hine comen laett daerin, 13565[regelnummer] So moet bi bliven sonder waen, Si lief si leet hem onderdaen. Wat wondre? Want die daer tevoren Was vri, al willens heft verloren Die privilegie van vriheiden, 13570[regelnummer] Mettin dat hi hem laett verleiden Dengenen die den irsten man Dos sine vriheit ave wan, Die Ihesus Christus, Got die goede, Met sinen werdeliken bloede 13575[regelnummer] Ons allen weder heft beijagt. Sent dat gi dan u so beclagt Van din viant, die u die pine Beradet, so es wale in schine Dat gi ne sijt verwonnen nit; 13580[regelnummer] Want menechwerf het es geschit Dat selk te stridene heft begonnen, Eer hi victorie heft gewonnen, Dat hi van pinen moede was, Dis hi nochtan wel sent genas. 13585[regelnummer] Al die gelike seggic u, Bruder Damnes; al sidi nu Van pinen moede, u sal te vromen Noch die victorie ane comen. Des willic wel u borge wesen; 13590[regelnummer] Want Got, die Here, u sal genesen Met sire macht, geloevets mi, Int herte binnen, so dat ghi Ga naar margenoot+En werdt van desen dage voert Van bichten nemmermeer gekort, 13595[regelnummer] Wat sonden so men u beghie; So wat so anders u geschie, Des seldi bliven sonder schade. Wildi dan don dat ic u rade, So gaet ende dis ambachtes pleget 13600[regelnummer] Daer grote vrome u an geleget Ende andren menegen, die gi selt Ontladen metter Gods gewelt Van sinen sonden, sijds gewes, Gelijc dat u bevolen es.’ 13605[regelnummer] Doe gaf antwerde aldos die here: ‘Dat ic tevoren was so sere Bekommert ende so ververt, Magt utverkoren ende wert, Dat hebdi mi benomen al, 13610[regelnummer] So dat ic nemmermeer ne sal Van bichten hoerne mi onssin. Selk een gelof hebbic van din
[pagina 134]
Ontfaen alhir, dat ic voertane Mi pinen sal dat tonderstane 13615[regelnummer] Getrowelike al sonder wanc. Dis motti hebben groten danc, Lutgart, gebenedijde vrowe; Nu salic dragen sonder rowe Dat ambacht ende lichte gnoch 13620[regelnummer] Dat mi tevoren so verwoech.’ Dos sprac die bruder toter maget. Mar wetti wis al ongevraget Ga naar margenoot+Hi selve liët in die vite? Ic segget u: dat hi so quite 13625[regelnummer] Bleef oit sider tallen stonden Dat hi was besech mettin sonden Te hoerne in bichten, dat hi sent No pine en dogde no torment Van koringen no groet no cleene; 13630[regelnummer] Mar so meer was die sonde onreene Die men in bichten hem vertrac Sent tallen wilen dat hi sprac Lutgarden omme dese dinc, So hise in bichten eer ontfinc 13635[regelnummer] Te horne; want hi heft vernomen Dat hem en mochte nit mescomen Dat smetten datter an gelach, Gelijc dat het tevoren plach.	[tekstkritische noot]13 423 l. goede. [tekstkritische noot]13 462 l. quamen. margenoot+ f.233r^o. voetnoot1 d. i. mnl. heimelijc. Vgl. Duc. op specialissimus: ‘necessitudine et familiaritate conjunctissimus’, en Devoot B. 36, 98 r: ‘sijn speciael vrient.’ Vgl. vs. 14485, waar het woord als znw. gebruikt wordt in de bet. vertrouwde, bijzondere vriend. margenoot+ f.233v^o. margenoot+ f.234r^o. margenoot+ f.234v^o. [tekstkritische noot]13551 l. din. margenoot+ f.235r^o. voetnoot1 Een spreekwoord. Vgl. Troyen 11 400 en 24 703: ‘die vliet hy vint wel die hem jaghen.’ voetnoot2 Een onbekend en duister woord, dat in bet. met klein, gering, beperkt moet overeenkomen. Verwant met mhd. neisen (naast neizen), d. i. in het nauw brengen, kwellen, plagen (Lexer 2, 52)? voetnoot3 d. i. tarten, uitdagen, eene uitdagende houding aanuemen. Vgl. torten ook Mar. v. Nijm. 32, 747, en tort, d i. in weerwil van, ten spijt van, trots (Teest. 2377; Velth. II, 48, 5). margenoot+ f.235v^o. margenoot+ f.236r^o. margenoot+ f.236v^o.

Vorige Volgende