Leven van Lutgart

(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van– rechtenstatus


XL. Van din datse twe ingle leidden ten outare. Noch soudic u met corten warden 13640[regelnummer] En schone exempel van Lutgarden Van Saintteron, der goeder nonnen, Vertrekken, wilde mi Got onnen Dat ic des conste also volcomen Dat het u allen mochte vromen, 13645[regelnummer] Want uwe vrome ende u gewin Begheric alre meest dar in. Ga naar margenoot+Nu horet dan met goeden staden, Want ine sal u nit verladen Met langer talen, sijds gewes, 13650[regelnummer] Want cort gnoch die materie es Te makene af en cort gedichte, Dat u sal bat bekomen lichte Dant al te lanc van talen ware. Nu horet dan: Die Godes kare 13655[regelnummer] Hadde enen sede, alsic u las Hir voremaels, die schone was Ende oc wel dogdelijc al mede. Wildi noch horen van din sede, Hets recht dat ics u noch gewage: 13660[regelnummer] Die vrowe in elken sonnendage Tin hogen Godes outare ginc Ende daer met groten ghome ontfinc Dat sacrament, dat Got, die Here, Ons lit tontfane wilen eere, 13665[regelnummer] Ende dat die prister in der messen Noch handelt in gedinkenessen Der eweliker karitaten Daer Got met minnede utermaten Ons menschen, daer hi omme gaf 13670[regelnummer] Sijn bloet te stortene ende int graf Hem leggen lit ende opverstoet. Des plach Lutgart, die vrowe goet, Elks sonnendages van der weken; Want diet hare ave wilden breken 13675[regelnummer] Tevoren, swegen dis al stille Bidie het was die Godes wille, Ga naar margenoot+Die wel betogede oppenbare Dat het nit wel gedaen no ware Dat men der vrowen dat onttrac; 13680[regelnummer] Want grote pine ende ongemac Sijs dogden alle diet berieden; Daeromme liten sijs genieden Der vrowen sider ende plegen Al sonder seggen it daer iegen. 13685[regelnummer] Mar doe die magt van hogen prise Des hadde en stukke in derre wise Geplogen sonder wedertale, Dat Got sijns selves onste wale Lutgarden, heft hi don bekinnen 13690[regelnummer] Van din convente van daerbinnen Hen somen die hem hoerden toe. Nu hoert, ic sal u seggen hoe: Het was op enen sonnendach, Gelijc dat si tevoren plach, 13695[regelnummer] Dat Gods vrindinne soude gaen Tin sacramente; ende also saen Alse opgerechtt die vrowe stoet, Eer si versette haren voet, So quamen uten hogen trone 13700[regelnummer] Twee ingele utermaten schone Gevlogen neder toter vrowen, So dat se selke mochten schowen Van din convente ende oc hen somen Dat sien daer ave was benomen, 13705[regelnummer] Die beide quamen so verclart Van groten schine, aldaer Lutgart, Ga naar margenoot+Die vrowe, stont, dat si die stede Omtrent verlichten al daermede. Nu hort wat daer die ingle daden: 13710[regelnummer] Si quamen toe met goeden staden Gestreken beide al moetgemeene Aldaer Lutgart, die vrowe, alleene Stont opgerechtt, ende altesamen Die vrowe in wederside namen, 13715[regelnummer] Ende, alse in hoger vrowen wise, Met goeden staden leidden sise Tin hogen sacramente wert. Oc wart die kerke so verclert Aldaer die maget henen ginc, 13720[regelnummer] Dat die ijonfrowen, din die dinc Van Godeshalven was gegeven Te schowene, alle staende bleven
[pagina 135]
VerstartGa naar voetnoot1 in doegen van din schine. Dos was geleidt Lutgart, die fine, 13725[regelnummer] Tis pristers handen; mar nochtan En sach nit el die goede man, Noch schijn, noch andre dinc negheene Dan die verkorne Gods allene, Lutgarden, die op hare knin 13730[regelnummer] Daer lach gevallen. Dat geschin Got lit bi saken, alsic wane; Want it masschin gelach her une Dat hi die ingle nit beschowen En mochte. Idoch so gaf der vrowen 13735[regelnummer] Dat sacrament in haren mont Die prister, die ten outre stont. Ga naar margenoot+Nu hort wat oc die ingle daden Die brachten daer met goeden staden Geleidt die vrowe in wederside. 13740[regelnummer] Tirst dat die Gods gebenedijde Geknilt was neder ende ontploec Din mont, so knilden neder oc Die heilege ingle effens hare; Ende alse opstont die Godes kare, 13745[regelnummer] So waren weder also saen Beneven hare oc opgestaen Die Godes boden alle beide, Die weder namen in geleide Die welgerakde Godes brut. 13750[regelnummer] Gelijc dat sise brachten ut, So leidden sise oc weder in. Owi! hoe was Lutgarden sin Verhoegt, doe mense leidde also! Hoe wel in hoegen ende vro 13755[regelnummer] Har herte was aldaer tesamen Die ingle effens hare quamen! Dat doe har herte was in hoegen Met lichten wel geproeven moegen Si die met gheesteliker minnen 13760[regelnummer] Verlichtet sijn int herte binnen; Si weten wel al ongevraget Ende sonder twivel dat die maget Met groter ioyen was bevaen Int herte, aldaer si quam gegaen 13765[regelnummer] Mettin tween hemelschen gesellen. Nu laett u noch en lettel tellen Ga naar margenoot+Hoe si gevoren, doe si quamen Ter selver stat daer sise namen In har geleede eer, doe si ginc 13770[regelnummer] Tin outre wert, daer si ontfinc Dat hoge sacrament: daer weder Wel sachte setten sise neder Op hare knin tin wederkire, Want si so woude; ende also schire 13775[regelnummer] Alse emmermeer des was geplogen, So sijn si weder wech gevlogen Tin hogen paradijse wert. Oc worden selke so ververt Van din ijonfrowen die dat sagen, 13780[regelnummer] Dat sijs vermanen dikke plagen Te groten wondere; idoch sere So dankden sijs Gode, onsen Here, Ende oc die maget hadden sijs Te werder, ende gaven prijs 13785[regelnummer] Van sonderlinger heilechheiden Ie sider dat se sagen leiden Also die ingle tin outare. Aldos so tellet noch van hare Die Iacobijn, die vrowde man, 13790[regelnummer] Dat onse Vrowe ende Sente Yan, Die Godes doepre, die baptiste, Din wilen Got so heilech wiste Dat hi gewerdde in die Jordane Van hem dat sacrament tontfane 13795[regelnummer] Daer hem die name es af becleven, Ende din van Gode was gegeven Ga naar margenoot+Van heilechheiden dat orconde Vor alle man, teere ander stonde Van boven utin hemelrike 13800[regelnummer] Oc quamen ende also gelike Die vrowe leidden ende brachten Met schonen gange ende oc met sachten Tin hogen outre ende wider. Mar dat geschide lange sider; 13805[regelnummer] Tin tiden dat si laten soude Dit lijf ende in die Gods gewoude Bekiren soude, alse over waer Die vite segt, int selve ijaer Es dit geschit der maget fijn. 13810[regelnummer] Gebenedijt so moet si sijn!	margenoot+ f.237r^o. margenoot+ f.237v^o. margenoot+ f.238r^o. [tekstkritische noot]13789 l. vroede. 13797 Glosse: Ew.: Inter natos mulierum unus surrexit maior, Johannes Baptista. voetnoot1 d. i. verblind, eig. ‘wiens oogen stijf of strak op een punt gericht zijn.’ Vgl. Ovl. Lied. e. Ged. 320, 180; 449, 241; 464, 240. margenoot+ f.238v^o. margenoot+ f.239r^o. margenoot+ f.239v^o.

Vorige Volgende

XL. Van din datse twe ingle leidden ten outare.