Leven van Lutgart

(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van– rechtenstatus


III. Van din dat bruder Iordaen te hare quam na sine doet ende seide hoet met hem staet. Ga naar margenoot+Een Jacobijn, en heilech heereGa naar voetnoot1, 230[regelnummer] Die beide groten lof ende eere In sinen dagen hadde ontfaen (Genant was hi bruder Jordaen), Was an din tiden, alsic vant Van hem gescreven, ende, want 235[regelnummer] Hi was gerakt in alre wise, Was hi verheven oc in prise Tin tiden, want dat Godes wart Al sonder mide ende ongespart Plach hi te sprekene overal. 240[regelnummer] Daermede wart hi liefgetal Beide onder arme ende onder rike Die plagen alredagelikeGa naar voetnoot2 Te volgene hem van meneger stede Daer hi sermoen ten volke dede; 245[regelnummer] Want absolutie ende alilaet Plach hi te gevene ende raet; Hen allen, die van haren sonden In bichten wilden sijn ontbonden, Die absolveerde met orlove 250[regelnummer] Die goede man, din hi van hove Dis pauss hadde speciael; Want meester was hi generael, Ende over alle predekaren Die achter erterike waren 255[regelnummer] Droch hi dat ambacht van meestriēn. Dis souden wel si some lijen Noch van denghenen diene sagen, Ware imen dis hen wilde vragen. Ga naar margenoot+Wetti warumme ic dit bediede? 260[regelnummer] Ic segget u: met groten niede Die goede man hadde onderslegen Vrowen Lutgarden, die vereregen Die gracie hadde van din here Dat hise in trowen minde sere 265[regelnummer] Ende in gerechter karitaten. Hirmede willic u dit laten Ende u voert seggen van din man Daer ic dit bispel af began. Tin selven tiden enen wille 270[regelnummer] Ontfine die goede man al stille Int herte binnen, din die gheest, Die here es alre heeren meest, Hem inspireerde in minen wane.
[pagina 150]
Die wille hi was dat hem te gane 275[regelnummer] Int heilege lant van Over Zee Gelustte, daer wel menech wee Hem stont te doegene eer hi soude Volcomen daer hi wesen woude, Want hi was beide out ende cranc; 280[regelnummer] Oc was die bedevart so lanc Dat hise in schine en mochte nit Volbrengen sonder groet verdrit Ende ongemac ende andre pine. Doch was din wisen Jacopine 285[regelnummer] Die herte binnen so gesont, Dat hi din langen wech bestont Te wandelne ende es wech gegaen. Die bedevart heft hi bestaen Ga naar margenoot+Ende es tin lande wert gekregen, 290[regelnummer] Daer an den cruce wart geslegen Dor onsen wille wilen eere Her Ihesus Christus, Got die Here. Ende alse quam die Jacobijn Daer over daer hi wilde sijn, 295[regelnummer] Ende hi met eeren ende vromen Na sinen ghere was volcomen Der bedevart, dat sute lant Ginc hi dorwandelen altebant, Ende overal, waer so hi mochte 300[regelnummer] Gaen ende comen, hi dorsochte Dat rike van Iherusalem: Te Nazareth, te Betlehem Ginc hi; so dede hi oc te Surs; Al buten ende binnen murs 305[regelnummer] Heft hi Iherusalem, die stat, Dorsochtt tin tiden, omme dat Dat in din boeken staet gescreven Dat Ihesus Kerst aldaer teneven Dor onsen wille ontfinc die doet 310[regelnummer] Ende ons sijn paradijs onsloet. Van daer ginc voert die predekare In andren staden hare en dare Die ic genoemen nit ne can. Mar doe die wel gerakde man 315[regelnummer] Daer over hadde lange gnoch Gespacieert na sijn gevoch, Ende hi die broedre die hi vant Begeven in dat Heilege Lant Ga naar margenoot+Gevisiteert hadde allegader 320[regelnummer] So heft die gheestelike vader, Bruder Jordaen, die Iacopijn, An alle die gesellen sijn, Oude ende ijonge, orlof genomen Ende es tote Akers weder comen. 325[regelnummer] Daer es gescheept ende in geseten Die goede man, alse ons doet weten Die vite aldaer si sijns gewaget. Mar Got, die gheeeelt ende plaget Die werelt al na sinen wille 330[regelnummer] Ende effne loenet ende stille, Hi gaf sentencie iegen desen Daer wi dit bispel ave lesen, Ende alle die met heme waren Geschepet ende wilden varen 335[regelnummer] Te lande wert, selk dat si alle Verdronken sijn met ongevalle. Want eer dat schep te lande quam, So hif en storm fel ende gram, Die so verhif die seewsche vloet, 340[regelnummer] Dat si dat schep so voert verloet Met groten slagen dat het brae. Dis mosten doegen ongemac Die broeder ende die mede quamen, Want si verdronken altesamen 345[regelnummer] Meerre ende minder, ijonge ende oude. Dat moste sijn, want het Got woude. Mar op die wile ende also saen Alse op die zee bruder Jordaen Ga naar margenoot+Verdronken lach, die predekare, 350[regelnummer] So toegde Got al oppenbare Welcs loens verdinde in siuen live Die goede man; want uren vive Ende over an derselver nachte, Eer men dat lijc te lande brachte, 355[regelnummer] So scheen van utin paradijse En licht, dat in colummen wise Stont op din broeder, daer hi lach, So claer dat ment van verren sach, Want het van verren scheen den vire 360[regelnummer] Gelijc. Mar doe die maronire Van verren sagen die columme, So lange roiden si al omme Dat si vertackdenGa naar voetnoot1 die lichamen Bruder Jordaens ende die daer quamen 365[regelnummer] Met hem gevloten in der zee, Dat waren andre broedre twee Die oc dis selves daer genoten Met hem. Dos quamen daer gevloten Die drie lichamen van den heeren; 370[regelnummer] Die hiven op met groten eeren Die maronire ende altehant So vurden sise opt hoge lant; Daer lagen si sent enen dach. Mar dat men u te wondre mach 375[regelnummer] Vertrekken, sach men daer geschin: Want op den eenen van den drin, Die meester van den predekaren Geweset hadde, quam gevaren Ga naar margenoot+Van boven uten hogen trone 380[regelnummer] Claer utermaten ende schone In lampden wise en ander schijn, Die van din goeden Jacobijn Bescheen driwerven din lichame. Dos toegde Got hoe wel bequame 385[regelnummer] Hem wilen was in sinen dagen
[pagina 151]
Bruder Iordaen, dis wi gewagen. Mar doe die schijn in derre wise Dat lijc hadde overschenen lise Driewerven ende claer gemakt, 390[regelnummer] So es die lampde voert gerakt Op enen van den andren twen, Den weles lichame si bescheen Oc eenewerf met claren schine. Wildi van desen Iacobine 395[regelnummer] Din name oc weten, din so hout Got was? Sijn name was Gheront; Dat segt die vite aldaer teneven, Daer sijs gewagt; oc es bescreven Met prosen elre al die procesGa naar voetnoot1 400[regelnummer] Van din dis u gewagen es. Mar wildi dat ic u bediede Wat van der lampdem voert geschide? Ic saelt u seggen: doe die schijn Din welgerakden Incobijn 405[regelnummer] Ende enen van din drin gesellen, Daer wi dit bispel af vertellen, Lange ende gnoch hadde overschenen, So creech die lampde weder henen Ga naar margenoot+Ende es tin hemele wert gevaren, 410[regelnummer] Toesiende hen allen die daer waren Van verren comen ende bi, Die allen orconden dat gi mi Hoert seggen; want ter selver uren Van vremden ende van geburen 415[regelnummer] Was daer wel groet die sameninge, Die alle quamen sonderlinge Dat wonder schowen an din dage. Mar warumme ic u des gewage Wel recht es dat ic u bediede: 420[regelnummer] Tin tiden dat die goede liede Ten inde hars lives waren comen, Ende oc die gracie die hen somen Verschenen was, hadde oppenhart Got mettin schine, ver Lutgart 425[regelnummer] T Aiwires lach in orisone Ende een gebet, dat si te done Hadde onderstaen, ter wilen dede Met groten goeme; ende eer die bede Ten inde quam, so hoerde si 430[regelnummer] Dat quam gegaen een tote bi Der selver steden daer si lach, Die seide: ‘Vrowe, goeden dach Motu verleenen Got, die melde, Die alle dinc heft in gewelde! 435[regelnummer] Ic ben hir comen uwen moet, Magt utvercoren ende goet, Vervroijen ende blide maken. Nu hoert na mi: van ere saken Ga naar margenoot+Salic u seggen din proces 440[regelnummer] Die u noch, vrowe, onkondech es; Ic ben Iordaen, die predekare, Die van mi selven die nimare U brenge, maget wel gedegen. Ten lande wert was ic gekregen 445[regelnummer] Van Over Zee; dat wistti wel, Want gi mi bat dan imen el In staden stondt met uwen beden; Nu benic hi der Gods geneden Van allen commere ende seere 450[regelnummer] Verloestt, danc hebbe Got, die Heere! Want alsic hadde int Heilege Lant Met onsen broedren, die ic vant Begeven daer, tevollen gnoch Gespacieert na mijn gevoch, 455[regelnummer] So kirdic weder ende soude Te lande comen; mar en wonde Noch mi noch nimene el van din Die met mi waren, dat geschin. Got laten; mar met ongevalle 460[regelnummer] Gevil dat wi verdronken alle. Aldos so benic tesen stonden Van desen cranken live ontbonden, Ende aldos es die dinc geschit. Mar dat ne darvic clagen nit, 465[regelnummer] Want mi dat eewelike leven Te loene es emmer toe gegeven Daerboven in den hogen trone. Daer hebbic nu begonnen crone Ga naar margenoot+Te spanne ende ewelike sal 470[regelnummer] Sijn metten salegen int getal; Daer salic mettin confessoren Die sute melodijen hoeren Daer ingle ende scraphine Met loven Gode al sonder pine; 475[regelnummer] Daer salic mettin marteleren (Die hebben al dat si begeren, Want sijt met allen dat si mochten Geleesten, quijtten ende kochten) Daer boven in dat hemelrike 480[regelnummer] Oc Gode loven eewelike; Mettin apostelen es mijn name Gescreven oc; want so bequame Mijn leven was den hogsten Gode, Die van mi makde sinen bode 485[regelnummer] Sijn wart te sprekene oppenbare, Dat ic al sonder pine vare Ende oc van sonden al verclert Tin hogen paradise wert. Oc seggic u, Lutgart, die fine, 490[regelnummer] Dat u nit lange en staet te sine In dese werelt, mar die tijt Hi nakende es, dat gi gevrijt Van alre pinen werden selt.
[pagina 152]
Nu salic u der Gods gewelt 495[regelnummer] Bevelen, maget goedertiren, Lutgart, ende ic sal wederkiren.’ Doe dat vertrec Lutgart, die vrowe, Verhoerde, blischap ende rowe, Ga naar margenoot+Lief ende leet van ere dinc 500[regelnummer] Int herte binnen si ontfinc; Want dat die welgerakde man, Din si van herten lief genan Dor sine doget wilen eere, Verscheeden was, dis bleef in sere 505[regelnummer] Har herte binnen; mar dat hi Den hogsten goede was so bi Ende hi ter eeweliker vromen Was sonder plecht van pinen comen, Dis was der vrowen wel te moede. 510[regelnummer] Aldos vernam Lutgart, die goede, Van desen stukken die nimare. Oc was tin tide en predekare, En heilech broeder, die hem das Vermat dat hem vertoget was 515[regelnummer] En vision tin selven tide, Daer hem die Gods gebenedijde In grote glorie ende in eere Was in vertogt Jordaen, die here. Dos wart der maget wel gerakt 520[regelnummer] Al die materie cont gemakt Eer die nimare quam int lant, So dat men sider ondervant Van din processe al die waerheide Na dat Lutgart te voren seide.	[tekstkritische noot]266 l. nu dit. margenoot+ f 260r^o. voetnoot1 Volgens de Bollandisten verdronk Broeder Jordanus den 13n Februari 1237. voetnoot2 Zie Taalk. Bijdr. 2, 220 vlgg. en vgl. Teest., 2262: alre daghe ghelike. margenoot+ f.260v^o. margenoot+ f.261r^o. margenoot+ f.261v^o. margenoot+ f.262r^o. voetnoot1 d. i. bereiken, komen bij, hier voor het eerst uit het Mal. opgeteekend. In de verwante germ. tongvallen schijnt het woord niet bekend. margenoot+ f.262v^o. [tekstkritische noot]402 l. lampden. - 412 l. alle. voetnoot1 Elre. Cantimpré zegt: ‘De his quidam ex nostris in prosa, quae continet gesta ejus, inter cetera, plane descripsit, dicens ... ‘waarop vier strophen, elk van zeven korte verzen, volgen; dan komt: ’Sed et in literis Prioris Fratrum praedicatorum apud Venetias haec eadem testata perlegimus.’ margenoot+ f.263r^o. margenoot+ f.263v^o. margenoot+ f.264r^o. [tekstkritische noot]502 l. gewan. margenoot+ f.264v^o.

Vorige Volgende

III. Van din dat bruder Iordaen te hare quam na sine doet ende seide hoet met hem staet.