Leven van Lutgart

(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van– rechtenstatus


IV. Van din dat hare derdewerf was bevolen te vastene VII ijar. 525[regelnummer] Ga naar margenoot+Tin tiden doe volcomen waren Die vasten van din seven ijaren, Die Goedes maget utverkoren Hadde anderwerven daer tevoren Bestaen te vastene omme saken 530[regelnummer] Daer wi tin tiden ave spraken Doe wi vertrokken dat bispel, So was en mensche, en quaet, en fel,Ga naar voetnoot1 En overdadech ende en wreet Die presecutie ende leet 535[regelnummer] Din lieden van religioene Ende al denghenen plach te doene Die Gode minde ende onssagen. Met eere aldosgedaenre plagen So was geplaget an din stonden 540[regelnummer] Omme okison van haren sonden Die werelt utermaten sere, Want het jugeerde Got, die Here, Die alles dinges heft gewout. Mar doe die gheecele menechfout 545[regelnummer] Dat kerstenheide hadde overlopen, Dat moeste ontgelden ende koepen Van sinen sonden doverdaet (Want die viant fel ende quaet, Die boese mensche, die tiran 550[regelnummer] So lach din godeshusen an Ende allen goeden kerstenheide Daer hem so groet die mechtechheide Ga naar margenoot+Got toe verleende in sinen dagen, Dat selke ontfruchtten ende onssagen 555[regelnummer] Dat hi met sinen bosen werken Die vriheit van der heileger kerken Onssetten soude ende onderdon), So hadde ens dags en orison Lutgart begonnen, dat si dede 560[regelnummer] Met groten goeme; ende eer die bede Ten inde quam, die was begonnen Beide over moneke ende nonnen, Beide over papen ende clerke Ende alle die die Goedes kerke 565[regelnummer] Te rekkeneGa naar voetnoot1 hadden ende waren Bekommert mettin moederbaren, So quam en Godes bode lise Van boven utin paradise Gevaren daer die vrowe lach, 570[regelnummer] Die seide: ‘Kare, goeden dach Verleen u Got, dis bode ic bem! Gesendet benic hir van hem Die alle dinc heft in behoude; Dat hi dis kerstenheides woude, 575[regelnummer] Dis hebdi hem, Lutgart, gebeden; Mar dis die tijt es overleden Die u van Gode ende onser Vrowen Bevolen was te goeder trowen Te vastene, ende ghi, Lutgart 580[regelnummer] Twee seven ijaer al ongespart
[pagina 153]
Gevastet hebt genendelike So dats hem Got van hemelrike Ga naar margenoot+Belovet harde gnoch van u, Daer omme sendet hi mi nu 585[regelnummer] Hir neder, maget wel gedegen, Te seggene u dat gi moett plegen, Al saelt u lanc sijn ende swar Te doene, ene ander seven ijar Alnoch dis vastens, es dat sake 590[regelnummer] Dat ghi die sware Godes wrake Daer gi so harde u af beclaget, Wilt ave kopen, schone maget, Din kerstenheide. Oc sijt gewes Dat het die wille Godes es 595[regelnummer] Dat ghi dat vasten ouderstact Noch derdewerf; want sal die quaet, Die bose mensche, die tiran, Dis overdaet men nit ne can Alnoch beschiwen, hem gematen, 600[regelnummer] So dat hi sal met goede laten Die Godes vrint, dat selen don U vasten ende u orison. Nochtan, Lutgart, al es dat sake Dat bi u sal die Godes wrake 605[regelnummer] Gemindert wesen, nit so saen En sal sire archheit ave staen Die mensche, din men so onssit; Mar beide pine ende oc verdrit Sal hi noch don din kerstenheide. 610[regelnummer] Nu hebbes dan verduldechheide, Want Godes wille also gedreget. Lutgart, nu hebbic u geseget Ga naar margenoot+Dat mi te seggene u beval Got, die jugeert die werelt al. 615[regelnummer] Nu sijt bevolen dan te Gode; Ic vare en wech.’ Dos schit die bode Met hastechheiden van der vrowen, Die sal bestaen te goeder trowen Dat vasten, want sijt gerne doet. 620[regelnummer] Mar sere onttempert bleef har moet Van din dat metter Gods gewoude Die wrake noch geduren soude. Dis bleef si noch bedroevet sere; Idoch beval sit onsen Here, 625[regelnummer] Die al mach sinen wille don. Dos heft die vrowe har orison Volbrachtt tin tide aldaer si lach. Nu salic u voert don gewach Hoe noch die derde seven ijar 630[regelnummer] Al sonder duchte ende sonder vaer Began te vastene an din tide Lutgart, die Gods gebenedijde. Al wassi cranc ende out, nochtan Dis anders dages si began 635[regelnummer] Dat vasten weder met geninde. Dat hilt iesider toten inde Van haren levene ende al ut Die seven ijar die Godes brut; Want so te pointe sider quam 640[regelnummer] Dat vasten, dat het inde nam Met haren levene; ende oc es Al sonder faille ende al gemes Ga naar margenoot+Ten inde van den seven iaren Lutgarden sile en wech gevaren 645[regelnummer] Tin schonen paradise wert. Mar dat die bruder heft verclert Die derre viten meester was Ende ic in din latine las, Salic u seggen van der vrowen: 650[regelnummer] Hi segt dat si te goeder trowen So wel dat vasten onderstont, Dat nit ne quam in haren mont Noch visch, noch vleesch, noch dinc ongheene Dan een pulment met brode allene. 655[regelnummer] Dat nutte si met dunnen bire, Ende oc en wassi nit so dire Hars vastens, dis si gerne plach, Sine heft gevastt din paschedach Ende alle dandre in den ijare 660[regelnummer] Alse of het quatertempere ware; Die sonnendage ende alle mede Die andre, die men na den sede En plegt te vastene elre nit, Die vastte si; want dat verdrit, 665[regelnummer] Pine, arebeit ende ongemac, Daer Got sine ande mede wrac Op die sonderen, nit ene ure En lit die maget, die se in cure Van Godes halven hadde ontfaen, 670[regelnummer] Al sonder vasten over gaen. Nochtan bleef noch die Godes wrake So starc tin tide, al was dat sake Ga naar margenoot+Dat si bi beden van der maget Gemindert wart, dats hem beclaget 675[regelnummer] In somen stonden jegen hare Heft Dant Thomas, die predekare, Die seide aldos: ‘Gebenedijde, Wats ons bedaget tonsen tide Dat ons en mensche dos verswart? 680[regelnummer] Wat saels gewerden, ver Lutgart, Dat ons alteenen Got, die Here, Plagt ende gheecelt aldos sere? En sal dan nit met goede laten Die bose mensche, die verwaten, 685[regelnummer] Die Godes vrint? Was saels gewerden? Sal hijt it lange moten herden, So wee dengenen die nu leven Die Godes gracie heft begeven, So dat sijs hebben groten toren!’ - 690[regelnummer] ‘Neen, sprac die maget utverkoren, Mijn sute vrint, en segges nit. Dat Godes vrinden es geschit Dit ongemae, dis sijt gewes Dat het schult harre sonden es,
[pagina 154]
695[regelnummer] Want sonder redene ende sake En doet hi nit, die dese wrake Doet lopen over sine vrint. Sent dat wijs hebben dan verdint So menechwerf in onsen dagen, 700[regelnummer] En mote wijs ons nit beclagen, Mar loven Gode in allen tide. Nu sijt in hoegen ende blide, Ga naar margenoot+Want ic u segge al over waer, Die plage, die so menech ijar 705[regelnummer] Ons heft gedert an onsen danc, Sal inde nemen eer it lanc; Want emmer sal geschin dat een, Dis sijt gewes, van desen tween In corten tide, her predekare: 710[regelnummer] Of dese man die noch in vare Die werelt houdt, sal hem gematen Van overdaden ende laten Die Godes vrint in paise leven, Ochte eer it lanc werdt hem gegeven 715[regelnummer] Selc païment dat hi met schanden Sal sijn gelevert din vianden Die hem met eeweliker pinen Vergelden selen dit karinen, Daer hi so harde met verswart 720[regelnummer] Die Godes vrint.’ Dos heft Lutgart Van derre dinc din goeden man Gesett te rasten; mar nochtan Die vite segt, die hi bescreef, Dat na der vrowen live bleef 725[regelnummer] Die wrake staende en stukkelkijn; Mar na dat hem die maget fijn Vorseget hadde, iu corten stonden Die werelt warter af ontbonden. Dis darr ic over waer beghin; 730[regelnummer] Want allewege lit geschin Got dor sine eewelike doeget, Gelijc dat ghi wel merken moeget Ga naar margenoot+Van desen werke in menegen steden, Al dat Lutgart met haren beden 735[regelnummer] Besochte ende dat si wilde voert Vertrekken ende sijn gehoert.	[tekstkritische noot]534 l. persecutie. - 537 l. minden. margenoot+ f.265r^o. voetnoot1 De Bollandisten hebben niet onderzocht wie hier bedoeld wordt. ‘Welke vijand werd door dat orakel aangeduid? Het kon niets (sic) anders zijn dan Frederik II, keizer van Duitschland, die zich allerslechtst jegens den Paus Innocentius IV gedroeg en die tot zijne dood toe niet ophield groote stoornissen in de Kerk te veroor zaken. Maar vijf jaren voor de dood van den vervolger wist de heilige Lutgardis bovennatuurlijkerwijze dat hare gebeden en verstervingen Gode aangenaam waren geweest: ‘Gij moocht u verzekeren, zeide zij op zekeren dag aan Thomas van Cantimpré, de listige vijand der Kerk zal òf wel vernederd worden, òf zal welhaast sterven, de kinderen Gods in vrede latende. ‘De voorzegging wierd bewaarheid op twee wijzen: Frederik werd afgezet van zijnen troon en stierf onvoorziens in 1250, in den ouderdom van 56 jaar.’ J. Broeckaert S.J. Leven van de Heilige Lutgardis, bl. 152-153. margenoot+ f.265v^o. voetnoot1 Zie boven II, 12 517. [tekstkritische noot]685 l. Wat. margenoot+ f266r^o. margenoot+ f.266v^o. margenoot+ f267r^o. margenoot+ f.267v^o. margenoot+ f.268r^o. margenoot+ f.268v^o.

Vorige Volgende

IV. Van din dat hare derdewerf was bevolen te vastene VII ijar.