Leven van Lutgart

(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van– rechtenstatus



[pagina 159]
Ga naar tekstkritische notentekstkritische noten VII. Van din dat se bruder Iordaen noch quam visiteeren ende seide hare dat si hem cortelinghe volgen soude. Int selve ijaer op enen dach Daer die kersavont op gelach, So was ter kerken wert gekregen Lutgart ere ufeningen plegen 1245[regelnummer] Van eenechheiden, wart dats hare Die Godes gracie onstech ware. Nu hoert hoe sijs beginnen sal: Doe dat convent versament al Was in den koer te vespertide 1250[regelnummer] Daer ongespart ende sonder mide Die Godes lof was op verheven, So lach die vrowe aldaer te neven Op hare knin daer si te doene Plach al gedaeds hare orisone; 1255[regelnummer] Ende oc en was si ledech nit, Want si int herte binnen lit Gewerden al die Godes minne. Mar doe si worden was in inne Ga naar margenoot+Dire eenechheiden, heft begonnen 1260[regelnummer] Dēr vrowen dunken dat hare onnen En wilde nit die Gods genade Dat si devocie hem verbade Selke alse gerne, hadt mogen sijn, Genomen hadde har herte fijn; 1265[regelnummer] Want si gedanken noch geloven Den hogsten coninc van daer boven Ter wilen doe na har gevoch En conde nit tevollen gnoch Van sinen menechfouden goede. 1270[regelnummer] Owi! hoe sware wart te moede Der maget, doe si dat vernam! Hoe tornech wart si ende gram Thar selven wert! want si dat leet Algader haren sonden weet. 1275[regelnummer] Daeromme sprac aldos die maget Ende seide: ‘Wats mi nu bedaget, Ellendech wijf! dat ic dos sere Gevremdt nu ben van onsen Here, Ende ic mijn herte nu so stijf 1280[regelnummer] Te Gode wert, ellendech wijf! Ende ongetempert hebbe vonden! Dat magic witen minen sonden, Want si sijn okison van desen. Acharme! hoe magic dis gewesen 1285[regelnummer] Dat ic, Kerst Here, op desen dach, Op welken dat van u gelach Al sonder wee van arebeide Die moeder ende maget beide Ga naar margenoot+Was hoven werke van naturen 1290[regelnummer] (Daer menscheliker creaturen Noit en geschide af die gelike Noch na, noch vore in erterike, Noch nemmermeer en sal geschin Dat die gelike werdt gesin 1295[regelnummer] Van ewen toter werelt inde), So graciloes mi selven vinde Dat ic en can na mijn gevoech Gedanken nit tevollen gnoech Nu tesen stonden u, Got Here, 1300[regelnummer] Van allen din daer ic u sere Af danken soude, haddics de macht! Want dat gi alse op desen nacht Van ere maget utverkoren, Her Ihesus Here, wordt geboren 1305[regelnummer] Om ons te loessene uter noet, Die ijammerlijc was ende groet (Daer ons Adaem, onse irste vader, Ende Yve in brachten beide gader Doe si den appel metten tanden 1310[regelnummer] Ontgonnen, dat hen sent te schanden Ende ons te schaden es vorgaen), Dis haddic u al sonder waen Nu terre stont gerne atermaten Gedanket, hadden mi gelaten 1315[regelnummer] Die sonden mijn! Mar neen si nit! Ellendech wijf, wats mi geschit? Nu hebbic, arme, wel vernomen Dat mi te groten leede comen Ga naar margenoot+Die sonden evel ende boes! 1320[regelnummer] Want si mi maken vrindeloes, Ende ongedegen, ende onssint. Want ware imen Lutgarden vrint Van santen ochte van santinnen, Ic words geware int herte binnen 1325[regelnummer] Op desen tijt! Want van der feesten Daer si den Hogsten ende den feesten Verheffen nu met haren love, Dats van den paradijschen hove, Soudic doch hebben een prosent, 1330[regelnummer] Waric met imene daer bekent. Mar neenic nit, dat schijnt mi wale!’ Dos sprac Lutgart; mar eer die tale Ten inde quam, so was gestaen Die Godes vrint, bruder Jordaen, 1335[regelnummer] Aldaer teneven, daer die vrowe Aldos bekarmde haren rowe, Jordane meenic, din Jacobijn, Dis ic u eer en lettelkijn Gewoech ende emmertoe gewage. 1340[regelnummer] Aldaer hi stont, van goeden dage Heft hi beworpen en salut; Daer heft hi met die Godes brut Gegroett aldaer si neder lach; Hi seide: ‘Vrowe, goeden dach 1345[regelnummer] Motu verleenen Got, die goede! Dat u, Lutgart, es wee temoede, Dat weetic wel ende om wat saken.
[pagina 160]
Dis benic comen blide maken Ga naar margenoot+U herte weder ende vro 1350[regelnummer] Nu terre feesten; want also Gedregt u waen, dat ghi nu sijt Al vrindeloes op desen tijt. Dat comt bidis u heft gedochtt Dat ghi gewinnen nit ne mochtt 1355[regelnummer] Devocie heden desen dage; Hir af es comen uwe clage Ende al geporret u verdrit. Mar sijt terasten, neen gi nit! Want ic dat neme op mine trowe 1360[regelnummer] Dat Got, die Here, ende onse Vrowe, Ende alle sante ende oc santinnen U beide prisen ende minnen. Wis mogdi wesen dan ververt? Sent dat u hevet Got so wert 1365[regelnummer] Dat hi u heft so menech goet Gedaen ende alle dage doet Ende oc sal don voertane altoes, Waendi dan wesen vrindeloes? Neen ghi, Lutgart, dis sijt gewes; 1370[regelnummer] Want sent dat u Got onstech es Beide alles goeds ende alre vromen, So moet u wesen oc becomen Din Godes vrinden sonder waen. Nu latet dan u droeven staen; 1375[regelnummer] Want beide u beden ende u lesen Ende oc in eenechheiden wesen Becomet Goede altoes so wale, Dat hijt bescrivet altemale Ga naar margenoot+Daer hijs vergeten nit ne mach. 1380[regelnummer] Wildi oc hebben een gewach Mijns namen eer ic u ontfare? Ic ben Jordaen, die predekare, Een van den vrinden, daer ghi nu Al suchtende af beclaget u. 1385[regelnummer] Mar sijt in hoegen ende blide, Dat radic u, want het din tide Wel harde es emmertoe genakt Dat ghi selt wesen los gemakt Van allen wereliken sere. 1390[regelnummer] Nu salic u Gode, onsen Here, Bevelen, want ic varen moet. Got, die al sinen wille doet, Motu altoes genadech sijn!’ Doe rechtte hare op die maget fijn 1395[regelnummer] Te dankene hem; mar eer si conde En wart gebrengen uten monde, So was die sant enwech gevlogen. Doch bleef te rasten ende in hogen Ende al verclart van haren rowe 1400[regelnummer] Sent emmermeer Lutgart, die vrowe.	[tekstkritische noot]1337 l. Jordaen. margenoot+ f.277v^o. margenoot+ f.278r^o. margenoot+ f.278v^o. [tekstkritische noot]1432 l. heft. margenoot+ f.279r^o. margenoot+ f.279v^o.

Vorige Volgende

VII. Van din dat se bruder Iordaen noch quam visiteeren ende seide hare dat si hem cortelinghe volgen soude.